Πείτε καμιά αλήθεια, αδέρφια, γιατί χανόμαστε!

0

Μπας και σώσουμε την ελπίδα που πάει να μας εγκαταλείψει.

Πρώτη Απρίλη.
Ξυπνούν μνήμες από παιδικά χρόνια. Ψέματα αθώα σε μαμάδες, συμμαθητές, παππούδες.
Και γέλια, πολλά γέλια όταν ο άλλος έπεφτε στην παγίδα.
Ανέμελα χρόνια, να τα έχεις να τα θυμάσαι με αγάπη.
Πρωταπριλιά και σήμερα.
Δεν είμαστε πια παιδιά. Κι έτσι που έγινε η ζωή μας, δύσκολα θα θελήσουμε να πούμε ένα παιδιάστικο ψέμα, έτσι για το έθιμο.
Γιατί γεμίσαμε ψέματα. Κάθε απλή μέρα βυθίζεται σε μικρά και μεγάλα ψέματα. Που λέμε ή που ακούμε, δεν έχει σημασία.
Βουλιάξαμε σε αυτά κι έξοδος δε φαίνεται πουθενά.
Με τόσα ψέματα, λοιπόν, που ντύθηκαν οι λέξεις, ποιος θα θελήσει να κάμει πρωταπριλιάτικες φάρσες;
Κανείς, λέω εγώ.
Και δίκιο θα έχει.
Μαυρίλα κι ερημιά παντού. Απαισιοδοξία και δυστυχία. Και δυσκολίες, πολλές δυσκολίες στους ανθρώπους. Γεμίσαμε άσχημα νέα, γεμίσαμε υποκρισίες κι υποσχέσεις.
Ένα ψέμα μέσα στα τόσα δεν πρόκειται να κάνει τη διαφορά.
Μόνη διαφορά στη ζωή μας, έτσι όπως την κάναμε και μας την κατάντησαν, είναι οι αλήθειες.
Αυτές σπανίζουν. Τόσο που σκέφτομαι πως θα έπρεπε πια η 1η Απρίλη να καθιερωθεί ως η μέρα της Αλήθειας.
Αλήθεια, ρε φίλε. Μικρή, ταπεινή, σκληρή αλήθεια που τόσο μας έχει λείψει. Την αντέχεις; Τη θέλεις;
Εγώ πολύ. Κι ας πονάει.
Γεμίσαμε ψέματα, δεν αντέχονται άλλο.
Ας πρωτοτυπήσουμε και μια μέρα.
Σήμερα ας πούμε αλήθειες.
Δεν πονούν περισσότερο από τα ψέματα, άσε τους άλλους να λένε.
Αλήθειες για μια ζωή που βυθίστηκε σε ανακρίβειες, κάλπικες υποσχέσεις κι απάτες.
Αλήθειες για ανθρώπους που κόλλησαν πάνω τους προσωπεία κι ας μην είναι απόκριες. Μάσκες που τις συνήθισαν και πορεύονται με αυτές. Αδιαφορώντας αν η υποκρισία τους σκορπίζει πόνο.
Αλήθειες για σχέσεις που κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους, για καταστάσεις που έχουν ξεφύγει, για κρίσεις που πρέπει να γίνουν επαναστάσεις μπας και στρώσει το πράγμα.
Τέτοιες αλήθειες θα πούμε. Αλήθειες σωτήριες, λυτρωτικές.
Που πιστεύουμε πως δεν αντέχονται, πως κανείς δεν τις τολμάει. Αλλά είναι κι αυτό ένα ψέμα.
Ένα ψέμα μέσα στα τόσα που ντύσαμε τη ζωή μας. Κάναμε κάθε μέρα Πρωταπριλιά και συμβιβαστήκαμε με αυτή την πραγματικότητα.
Αφού, λοιπόν, τόσο άσχημα τα καταφέραμε, ας λέμε μόνο την 1η Απρίλη αλήθειες.
Για να ακούγονται κι αυτές.
Γιατί υπάρχουν κι ας τις στερούμαστε.
Υπάρχουν που να πάρει και πρέπει να λέγονται.
Να μας χτυπούν στα μούτρα για να συνερχόμαστε.
1η Απρίλη λοιπόν, μέρα που είναι, ας πρωτοτυπήσουμε.
Ας πει ο καθένας μας μια αλήθεια, έτσι για το καλό.
Μπας και σωθούμε από την κατρακύλα που έχουμε πάρει.
Μπας και σώσουμε την ελπίδα που πάει να μας εγκαταλείψει.
Πείτε καμιάν αλήθεια, λοιπόν, αδέρφια, γιατί χανόμαστε…

Της Στεύης Τσούτση
diaforetiko
Ετικέτα:

Δημοσίευση σχολίου

0Σχόλια
* Οτι δημοσιεύουμε δεν σημαίνει ότι το υιοθετούμε.
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.

Τα Μπουλούκια

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Δημοσίευση σχολίου (0)
To Top