χαρές, δάκρυα και δυσκολίες.
Γύρισα γιατί με γύρισε η ζωή, γιατί καμιά φορά τα σχέδια είναι για τους λίγους κι εμείς οι πολλοί κοιτάμε την πραγματικότητα να αλλάζει χωρίς να την προλαβαίνουμε. Δεν είχα πολύ χρόνο να κερδίσω στιγμές, για τα χρόνια που ήμουν μακριά, να ζήσω γέλια – χαρές, δάκρυα και δυσκολίες.
Κι όσο πίστευα πως ο χρόνος κυλάει με το ρυθμό που δίνουν οι δείκτες στο ρολόι, ξαφνικά σταμάτησε και δεν γυρνούσε πίσω.
Έφυγες…
Στέκομαι αμίλητη κοιτώντας το κενό που άφησες, ακούω στο μυαλό μου τη φωνή σου και φοβάμαι πως την ξεχνάω.
Ξυπνάω κάθε πρωί, πάνω από ένα χρόνο και σε ψάχνω στο σαλόνι να έχεις σηκωθεί πριν από μένα.
Σχολάω από τη δουλειά και οδηγώντας σκέφτομαι πως θα σε ρωτήσω στο σπίτι για τον θόρυβο που κάνει το αυτοκίνητο ή για ένα δρόμο που δεν θυμάμαι.
Έχω απορίες.
Είσαι κάπου και θες να μου τις λύσεις άραγε; Βλέπεις που βασανίζομαι με σκέψεις και δυσκολίες και λυπάσαι;
Μήπως σε έχει τυλίξει μια γλυκιά γαλήνη και δεν πονάς πια;
Μετά από σένα τι.
Λένε πως τα γεγονότα συμβαίνουν αλυσιδωτά. Ακολουθεί το ένα το άλλο, μέχρι να πάρεις κάποιο μάθημα απ' την νέα σου εμπειρία κι εγώ φοβάμαι πως έμεινα μετεξεταστέα και κουρασμένη.
Δεν έχω μάθει το γιατί.
Με κυκλώνει μια σιωπηλή θλίψη, από τα μάτια μου έχουν τρέξει δάκρυα, που δεν ήξερα ότι ήταν καν εκεί τη στιγμή εκείνη, την ξεχνάω και προχωράω τη μέρα μου.
Θα έρθει ξανά, θα με θυμηθεί αυτή.
Εσύ μην στεναχωριέσαι.
Φοβάμαι πως η ζωή μου έγινε απότομα δύσκολη, πιο δύσκολη από όσο φοβόμουν ότι μπορεί να γίνει.
Με στοιχειώνει η εικόνα μιας όμορφης ημέρας, με ήλιο κι ένα δροσερό αεράκι, θα ξυπνήσω το πρωί και το βάρος στις πλάτες μου θα είναι πιο ελαφρύ, θα πάρω μια βαθιά ανάσα και θα σκεφτώ πως τα προβλήματα λύνονται, η θλίψη θα είναι πιο γλυκιά κι ας μου λείπεις το ίδιο.
Θα προσπαθήσω.
Τα όνειρα μου θα συνεχίσουν να σε πλάθουν σε μέρη γνωστά, εικόνα γνώριμη κι απόμακρη να ξεπροβάλλεις, άλλοτε σκυθρωπός κι άλλοτε με ένα χαμόγελο, λίγο διστακτικό, μα φωτεινό όπως τότε. Θα θέλω να σου πω, πόσο νωρίς ήταν, πόσο παιδί είμαι ακόμα στη θύμηση σου κι όπως θα πάω να σ' αγγίξω, θα ξέρω πως δεν είσαι εδώ. Δεν προετοιμάστηκα σωστά πριν σβ΄ήσει το σώμα σου, πριν η ψυχή σου γίνει ανάσα και χαθεί.
Έφυγες μπαμπά μου... ενώ εγώ γύρισα!
Έφυγες…
Στέκομαι αμίλητη κοιτώντας το κενό που άφησες, ακούω στο μυαλό μου τη φωνή σου και φοβάμαι πως την ξεχνάω.
Ξυπνάω κάθε πρωί, πάνω από ένα χρόνο και σε ψάχνω στο σαλόνι να έχεις σηκωθεί πριν από μένα.
Σχολάω από τη δουλειά και οδηγώντας σκέφτομαι πως θα σε ρωτήσω στο σπίτι για τον θόρυβο που κάνει το αυτοκίνητο ή για ένα δρόμο που δεν θυμάμαι.
Έχω απορίες.
Είσαι κάπου και θες να μου τις λύσεις άραγε; Βλέπεις που βασανίζομαι με σκέψεις και δυσκολίες και λυπάσαι;
Μήπως σε έχει τυλίξει μια γλυκιά γαλήνη και δεν πονάς πια;
Μετά από σένα τι.
Λένε πως τα γεγονότα συμβαίνουν αλυσιδωτά. Ακολουθεί το ένα το άλλο, μέχρι να πάρεις κάποιο μάθημα απ' την νέα σου εμπειρία κι εγώ φοβάμαι πως έμεινα μετεξεταστέα και κουρασμένη.
Δεν έχω μάθει το γιατί.
Με κυκλώνει μια σιωπηλή θλίψη, από τα μάτια μου έχουν τρέξει δάκρυα, που δεν ήξερα ότι ήταν καν εκεί τη στιγμή εκείνη, την ξεχνάω και προχωράω τη μέρα μου.
Θα έρθει ξανά, θα με θυμηθεί αυτή.
Εσύ μην στεναχωριέσαι.
Φοβάμαι πως η ζωή μου έγινε απότομα δύσκολη, πιο δύσκολη από όσο φοβόμουν ότι μπορεί να γίνει.
Με στοιχειώνει η εικόνα μιας όμορφης ημέρας, με ήλιο κι ένα δροσερό αεράκι, θα ξυπνήσω το πρωί και το βάρος στις πλάτες μου θα είναι πιο ελαφρύ, θα πάρω μια βαθιά ανάσα και θα σκεφτώ πως τα προβλήματα λύνονται, η θλίψη θα είναι πιο γλυκιά κι ας μου λείπεις το ίδιο.
Θα προσπαθήσω.
Τα όνειρα μου θα συνεχίσουν να σε πλάθουν σε μέρη γνωστά, εικόνα γνώριμη κι απόμακρη να ξεπροβάλλεις, άλλοτε σκυθρωπός κι άλλοτε με ένα χαμόγελο, λίγο διστακτικό, μα φωτεινό όπως τότε. Θα θέλω να σου πω, πόσο νωρίς ήταν, πόσο παιδί είμαι ακόμα στη θύμηση σου κι όπως θα πάω να σ' αγγίξω, θα ξέρω πως δεν είσαι εδώ. Δεν προετοιμάστηκα σωστά πριν σβ΄ήσει το σώμα σου, πριν η ψυχή σου γίνει ανάσα και χαθεί.
Έφυγες μπαμπά μου... ενώ εγώ γύρισα!
Christina Konstantina Kousouni
enfo
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.