Η κόλαση και ο παράδεισος είναι εδώ. Σήμερα. Τώρα

0


Υπάρχει η πίστη, υπάρχει και η θρησκεία.

Για μένα είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα.

Δεν θα πω αν εγώ είμαι η σωστή ή η λάθος. Λέω απλά τι πιστεύω.

Η πίστη λοιπόν είναι εσωτερική διεργασία.

Αν δεν ξεκινάει από μέσα μου αλλά υποκινείται από εξωτερικές συνθήκες και από αυτά που επιβάλλει μια θρησκεία –μια οποιαδήποτε θρησκεία, τότε δεν πιστεύω πραγματικά.

Γιατί αν πιστεύω εξαιτίας ενός εθιμοτυπικού προτύπου, τότε πιστεύω μόνο στις συνήθειες και τα έθιμα της εκκλησίας, όπως αυτά μού τα έμαθαν. Αλλά έψαξα ποτέ πραγματικά τον Θεό; Εκείνον τον Θεό που κρύβω μέσα μου;

Για μένα η μεγαλύτερη πίστη που χρειάζεται να διατηρήσουμε άσβεστη μέσα μας είναι η πίστη στην ύπαρξη του καλού και η πίστη μας στον Άνθρωπο.

Αν αυτές οι δύο σβήσουν μέσα μας, τότε για ποιο Θεό να μιλήσουμε; Για ποια θρησκεία και για ποια εκκλησία;

Τι να το κάνω να είναι κάποιος καλός χριστιανός σύμφωνα με το εθιμοτυπικό της εκκλησίας αλλά μόλις βγει από των χώρο της εκκλησίας να βρίσει, να κοροϊδέψει, να εκμεταλλευτεί, να “κλέψει” ή να “μαχαιρώσει” πισώπλατα τον πλησίον του;

Ναι θα συμφωνήσω πως η θρησκεία μας μάς λέει πολλά σωστά. Μας μαθαίνει αξίες και ιδανικά. Όταν όμως δεν φοράμε παρωπίδες, όταν δεν χάνουμε τον δρόμο του ανθρώπου. Για μένα η θρησκεία δεν είναι ένας Θεός εκεί ψηλά που υπαγορεύει τι να κάνω. Είναι ένας Θεός εδώ στη γη, μέσα στην ψυχή μου, που με κάνει καλύτερο άνθρωπο.

Κάποιος κάποτε μού είχε πει κάτι πολύ σοφό. Σε μια συζήτηση περί θρησκείας είχα αναφέρει πως δεν πηγαίνω συχνά στην εκκλησία να παρακολουθήσω τη Θεία Λειτουργία γιατί προτιμώ να πάω όταν δεν έχει κόσμο, να ανάψω το κεράκι μου και να προσευχηθώ με την ησυχία μου.
Τότε εκείνος με συμβούλεψε να πηγαίνω συχνότερα στη Θεία Λειτουργία, να παρακολουθώ συχνότερα τα μυστήρια της εκκλησίας μας με το επιχείρημα πως κάποιος που πιστεύει ακόμα και μακριά από την εκκλησία, μπορεί ίσως να καταλάβει καλύτερα τα λόγια της εκκλησίας. Και είχε δίκιο. Η απόσταση αυτή τελικά μπορεί να με έφερε πιο κοντά στη θρησκεία μας. Με έκανε να σπάσω τη λογική του άσπρου-μαύρου. Ίσως και εγώ να φορούσα εν μέρει παρωπίδες –από την απέναντι πλευρά. Ίσως να πίστευα πως οι τυπολατρείες μού κατέστρεφαν την πίστη.

Αν πηγαίνω στην εκκλησία επειδή απλά ακολουθώ ένα Θεό χωρίς να ξέρω τι ακολουθώ και κυρίως χωρίς να ξέρω γιατί το ακολουθώ τότε σίγουρα έχω χάσει τον δρόμο του Θεού.

Αλλά και όταν αρνούμαι την εκκλησία εξαιτίας μιας άκαμπτης τυπολατρείας τότε και πάλι έχω χάσει τον δρόμου του Θεού.

Αν όμως πηγαίνω στην εκκλησία έχοντας τα αυτιά, τα μάτια, το μυαλό και την καρδιά μου ανοιχτά τότε έχω ελπίδες να καταλάβω τα όσα πρεσβεύει η θρησκεία μου.

Τότε μπορώ ίσως να καταλάβω την πραγματική σημασία των λόγων των Πατέρων μας.

Και στην τελική να σας πω ένα μυστικό;

Η κόλαση και ο παράδεισος δεν είναι κάπου που θα πάω μετά.

Η κόλαση και ο παράδεισος είναι εδώ. Σήμερα. Τώρα.

Μπορώ να επιλέξω να ζήσω τον παράδεισό μου, να γίνομαι συνεχώς καλύτερος άνθρωπος και να πιστεύω στη δύναμη της αγάπης και της καλοσύνης.
[Ώστε τώρα μας απομένουν τρία πράγματα:

η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη.

Πιο μεγάλη όμως από αυτά είναι η αγάπη.]

Απόστολος Παύλος
Ματίνα Σταθάκη
ewoman
Ετικέτα:

Δημοσίευση σχολίου

0Σχόλια
* Οτι δημοσιεύουμε δεν σημαίνει ότι το υιοθετούμε.
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.

Τα Μπουλούκια

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Δημοσίευση σχολίου (0)
To Top