κατά την ταπεινή μου γνώμη...
Με αφορμή συσσωρευμένες καφρίλες που έχω βιώσει γενικά αλλά και ειδικά το φετινό καλοκαίρι θα ήθελα να συνοψίσω πράγματα που σκέφτομαι σε έναν οδηγό αντι-καφρίλας που κατά την ταπεινή μου γνώμη καλό θα ήταν να ακολουθούμε. Όχι δεν είμαι ο Ζαμπούνης ούτε καν ο ζαμούνης, ίσως ποτέ δεν θα μάθω να διακρίνω με σαφήνεια που μπαίνει το κουταλάκι του γλυκού και ποιό πιρούνι χρησιμοποιώ για το επιδόρπιο α, β, γ κλπ όμως προσπαθώ στα πλαίσια που μπορώ να περιορίζω συμπεριφορές που κραυγαλέα ενοχλούν τους άλλους.
Γίνομαι πιο σαφής :
Στο δρόμο :
Δεν πετάω από το παράθυρο του αυτοκινήτου οτιδήποτε περισσεύει πχ κουτάκια μίλκο, πακέτα από τσιγάρα, αποδείξεις, λαδόχαρτα τυρόπιτας και λοιπά σκουπίδια. Είναι μέγιστη καφρίλα και αυτόματα είμαι γύφτουλας.
Σταματάω ή τουλάχιστον ελαττώνω ταχύτητα στις διαβάσεις. (διάβαση : ουσιαστικό γένους θηλυκού. Σημείο του οδοστρώματος με ειδική σήμανση από όπου επιτρέπεται στους πεζούς να διασχίσουν ένα δρόμο.)
Έχω νταλκά. Ναι αυτό μπορεί να συμβεί στον οποιονδήποτε. Θέλω να φωνάξω να πω πως πονάω, πως είναι άδικο αυτό που μου συμβαίνει. Αποφεύγω να οδηγώ με τα παράθυρα ορθάνοιχτα ακούγοντας στη διαπασών Παντελίδη – Δεν ταιριάζετε σου λέω (όταν τα ‘φτιαξε μ’ αυτόν το χλέμπουρα), Ελένη Χατζίδου – Χειρότερη να είναι η κάθε σου ημέρα (όταν τον έπιασα στα πράσα και την κατάρα μου να ‘χει), Αντύπα -Δεν κοιμάμαι (όταν τελείωσαν τα λεξοτανίλ και τα λεφτά αλλά έχω ακόμα δύο ευρώ βενζίνη), Μάκη Χριστοδουλόπουλο (live)-Το προσκλητήριο (δεν φτάνει που τα ‘φτιαξε, τον παντρεύεται κιόλας). Αν δε μπορώ να κάνω αλλιώς, φροντίζω να μην περνάω δεύτερη φορά από την ίδια γειτονιά την ίδια νύχτα. Εξαιρούνται οι περιπτώσεις που η γειτονιά είναι η δική της-του οπότε τα παραπάνω συγχωρούνται.
Στο μέρος:
Για άντρες: Προσπαθώ να συγκρατήσω το θεριό μου και να μην καταβρέχω κάνοντας το πιπί μου το καπάκι της λεκάνης, το καζανάκι, το χαρτί ή το καλάθι με τα άπλυτα, είναι ήδη άπλυτα δεν χρειάζονται φρεσκάρισμα.
Για γυναίκες: Είστε γυναίκες ναι το ξέρουμε, δεν είναι ανάγκη να αποδεικνύετε τη γυναίκεια σας φύση πλασάροντας πάνω-πάνω στο καλάθι τα πειστήρια του λόγου που όλα σας φταίνε αυτές τις μέρες.
Στο γραφείο:
Η μάνα μου μαγείρεψε γίδα βραστή, στιφάδο, κουνουπίδι, σκορδαλιά. Ανοίγω το ταπεράκι μου και ευωδιάζει όλο το γραφείο με μυρωδιές των παραπάνω εδεσμάτων τα οποία όχι μόνο δεν ανοίγουν την όρεξη σε κανένα μα αντιθέτως προκαλούν έναν πλούσιο εμετό. Αποφεύγω να τρώω λοιπόν τέτοιου είδους «λιχουδιές» στο γραφείο. Αποσύρομαι στην κουζίνα αν υπάρχει, ή κόβω την όρεξή μου με μια ταπεινή τσιζ-πάι.
Όταν μασάω τσίχλα αποφεύγω να κάνω φούσκες, να την τραβάω να τεντώσει και να την ξαναχώνω στο στόμα μου. Όταν πλακώνομαι με το στεφάνι μου, την πεθερά μου, απειλώ τα παιδιά μου πως όταν γυρίσω σπίτι θα τα τσακίσω ή ξεκατινιάζομαι με την κολλητή μου προσπαθώ-όσο μπορώ βάσει της ψυχικής μου φόρτισης- να το κάνω χαμηλόφωνα.
Στην πολυκατοικία :
Έχω σκυλάκι. Και καλά κάνω. Πριν προβώ σ’ αυτή τη δέσμευση όμως καλό θα ήταν να έχω μια βοήθεια ούτως ώστε να μην παρατάω το δόλιο ζωντανό στο μπαλκόνι να αλυχτάει ολημερίς κι ολονυχτίς ώσπου να δεήσω να πάω σπίτι μου. Αφενός είναι κρίμα για το ζωντανό αφετέρου είναι κρίμα για τους γείτονες. Aν είμαι μπάκουρος, ξενύχτης και υπερβολικά μποέμ προσανατολίζομαι σε ένα άλλο κατοικίδιο όπως χελωνάκι, χάμστερ ή ένα ταπεινό ενυδρείο.
Όταν κατεβάζω τα σκουπίδια φροντίζω η σακούλα να μην είναι τρύπια και κυρίως να μην εμπεριέχει ζουμιά από καρπούζι ή ψάρια τα οποία θα αφήσουν μια κολλώδη πηχτή αηδία με την αντίστοιχη υπέροχη μυρωδιά στο ασανσέρ ή τις σκάλες.
Δεν καπνίζω στο ασανσέρ, όσο σεκλετισμένος κι αν είμαι έχω άλλες 23 ώρες και 59 λεπτά την ημέρα που μπορώ να καπνίζω σε άλλους χώρους.
Όταν επιδίδομαι σε σεξουαλικές δραστηριότητες είναι αρκετό να το ξέρω εγώ κι ο άλλος-άλλη (άλλοι;) και όχι όλο το οικοδομικό τετράγωνο. Εξαιρείται η περίπτωση που ο πρώην με τον οποίο έκανα τέλειο σεξ και με παράτησε, μένει σε απόσταση που μπορώ ηχητικά να του αποδείξω πως βρήκα καλύτερο.
Δεν αυτομουτζώνομαι (αφήνοντας τα δαχτυλικά μου αποτυπώματα) ή φτύνομαι στον καθρέπτη του ασανσέρ, καθώς επίσης προσέχω τη σωματική μου υγιεινή ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες. Δε φταίει σε κάτι ο δόλιος μοσχοβολιστός γείτονας να κρατάει την αναπνοή του για πέντε ορόφους ώσπου να φτάσει στον προορισμό του (το πέντε είναι τυχαίο, ακόμα και το ένα είναι ικανό να προκαλέσει δυσαρέσκεια-ασφυξία).
Στην παραλία :
Παίζω ρακέτες μόνο εάν μπορώ να στεριώσω έστω δέκα επιτυχημένες μπαλιές συνεχόμενα. Σε άλλη περίπτωση προσπαθώ να μην εξασκούμαι στην ρακέτα στα κεφάλια, κώλους, πλάτες των λοιπών λουόμενων.
Δεν κολλάω την πετσέτα μου στην πετσέτα του δίπλα εκτός αν έχω τον ανθρωποδιώκτη και προσπαθώ να κάνω νέες γνωριμίες. Επίσης δεν βγάζω τα αθλητικά παραλίας με τις μουσκεμένες κάλτσες και τα τοποθετώ οπουδήποτε κοντά σε άλλη παρέα. Εξαιρείται η περίπτωση που έχει έντομα και δεν έχω αουτάν ή φιδάκι επομένως χρησιμοποιώ τα αηδιαστικά αυτά σπορτέξ ως εντομοαπωθητικό.
Δεν αφήνω πίσω μου σκισμένες ψάθες, ξεφουσκωμένα μπαλάκια, κομμένα βατραχοπέδιλα, πλαστικά ποτηράκια καφέ, μπουκάλια νερού και λοιπά σκουπίδια. Δε θα φανούν σε κανέναν χρήσιμα.
Αν όλα η κάποιο από τα παραπάνω σας έχει συμβεί, μη νοιάζεστε, μη σκιάζεστε. Είμαι σίγουρη πως ακόμα και η Κέιτ Μίντλετον αερίζεται όταν είναι μόνη της στο ασανσέρ. (Άλλωστε «Ο καθένας την πορδή του, μοσχολίβανο την έχει»). Αν το savoir faire είναι για εσάς δύο άγνωστες λέξεις και πάλι δεν πειράζει, δε γεννηθήκαμε όλοι με γαλλικά και πιάνο. Κάπου, κάπως, κάποτε ίσως γελάσαμε συμμετέχοντας ή παρακολουθώντας διαγωνισμό του πιο μακρόσυρτου ρεψίματος. Και ναι, όλα είναι θεμιτά, αρκεί σε λογικά πλαίσια να υπάρχει σεβασμός στους γύρω μας αλλά κυρίως στον εαυτό μας.
Θεία Λένα
Γίνομαι πιο σαφής :
Στο δρόμο :
Δεν πετάω από το παράθυρο του αυτοκινήτου οτιδήποτε περισσεύει πχ κουτάκια μίλκο, πακέτα από τσιγάρα, αποδείξεις, λαδόχαρτα τυρόπιτας και λοιπά σκουπίδια. Είναι μέγιστη καφρίλα και αυτόματα είμαι γύφτουλας.
Σταματάω ή τουλάχιστον ελαττώνω ταχύτητα στις διαβάσεις. (διάβαση : ουσιαστικό γένους θηλυκού. Σημείο του οδοστρώματος με ειδική σήμανση από όπου επιτρέπεται στους πεζούς να διασχίσουν ένα δρόμο.)
Έχω νταλκά. Ναι αυτό μπορεί να συμβεί στον οποιονδήποτε. Θέλω να φωνάξω να πω πως πονάω, πως είναι άδικο αυτό που μου συμβαίνει. Αποφεύγω να οδηγώ με τα παράθυρα ορθάνοιχτα ακούγοντας στη διαπασών Παντελίδη – Δεν ταιριάζετε σου λέω (όταν τα ‘φτιαξε μ’ αυτόν το χλέμπουρα), Ελένη Χατζίδου – Χειρότερη να είναι η κάθε σου ημέρα (όταν τον έπιασα στα πράσα και την κατάρα μου να ‘χει), Αντύπα -Δεν κοιμάμαι (όταν τελείωσαν τα λεξοτανίλ και τα λεφτά αλλά έχω ακόμα δύο ευρώ βενζίνη), Μάκη Χριστοδουλόπουλο (live)-Το προσκλητήριο (δεν φτάνει που τα ‘φτιαξε, τον παντρεύεται κιόλας). Αν δε μπορώ να κάνω αλλιώς, φροντίζω να μην περνάω δεύτερη φορά από την ίδια γειτονιά την ίδια νύχτα. Εξαιρούνται οι περιπτώσεις που η γειτονιά είναι η δική της-του οπότε τα παραπάνω συγχωρούνται.
Στο μέρος:
Για άντρες: Προσπαθώ να συγκρατήσω το θεριό μου και να μην καταβρέχω κάνοντας το πιπί μου το καπάκι της λεκάνης, το καζανάκι, το χαρτί ή το καλάθι με τα άπλυτα, είναι ήδη άπλυτα δεν χρειάζονται φρεσκάρισμα.
Για γυναίκες: Είστε γυναίκες ναι το ξέρουμε, δεν είναι ανάγκη να αποδεικνύετε τη γυναίκεια σας φύση πλασάροντας πάνω-πάνω στο καλάθι τα πειστήρια του λόγου που όλα σας φταίνε αυτές τις μέρες.
Στο γραφείο:
Η μάνα μου μαγείρεψε γίδα βραστή, στιφάδο, κουνουπίδι, σκορδαλιά. Ανοίγω το ταπεράκι μου και ευωδιάζει όλο το γραφείο με μυρωδιές των παραπάνω εδεσμάτων τα οποία όχι μόνο δεν ανοίγουν την όρεξη σε κανένα μα αντιθέτως προκαλούν έναν πλούσιο εμετό. Αποφεύγω να τρώω λοιπόν τέτοιου είδους «λιχουδιές» στο γραφείο. Αποσύρομαι στην κουζίνα αν υπάρχει, ή κόβω την όρεξή μου με μια ταπεινή τσιζ-πάι.
Όταν μασάω τσίχλα αποφεύγω να κάνω φούσκες, να την τραβάω να τεντώσει και να την ξαναχώνω στο στόμα μου. Όταν πλακώνομαι με το στεφάνι μου, την πεθερά μου, απειλώ τα παιδιά μου πως όταν γυρίσω σπίτι θα τα τσακίσω ή ξεκατινιάζομαι με την κολλητή μου προσπαθώ-όσο μπορώ βάσει της ψυχικής μου φόρτισης- να το κάνω χαμηλόφωνα.
Στην πολυκατοικία :
Έχω σκυλάκι. Και καλά κάνω. Πριν προβώ σ’ αυτή τη δέσμευση όμως καλό θα ήταν να έχω μια βοήθεια ούτως ώστε να μην παρατάω το δόλιο ζωντανό στο μπαλκόνι να αλυχτάει ολημερίς κι ολονυχτίς ώσπου να δεήσω να πάω σπίτι μου. Αφενός είναι κρίμα για το ζωντανό αφετέρου είναι κρίμα για τους γείτονες. Aν είμαι μπάκουρος, ξενύχτης και υπερβολικά μποέμ προσανατολίζομαι σε ένα άλλο κατοικίδιο όπως χελωνάκι, χάμστερ ή ένα ταπεινό ενυδρείο.
Όταν κατεβάζω τα σκουπίδια φροντίζω η σακούλα να μην είναι τρύπια και κυρίως να μην εμπεριέχει ζουμιά από καρπούζι ή ψάρια τα οποία θα αφήσουν μια κολλώδη πηχτή αηδία με την αντίστοιχη υπέροχη μυρωδιά στο ασανσέρ ή τις σκάλες.
Δεν καπνίζω στο ασανσέρ, όσο σεκλετισμένος κι αν είμαι έχω άλλες 23 ώρες και 59 λεπτά την ημέρα που μπορώ να καπνίζω σε άλλους χώρους.
Όταν επιδίδομαι σε σεξουαλικές δραστηριότητες είναι αρκετό να το ξέρω εγώ κι ο άλλος-άλλη (άλλοι;) και όχι όλο το οικοδομικό τετράγωνο. Εξαιρείται η περίπτωση που ο πρώην με τον οποίο έκανα τέλειο σεξ και με παράτησε, μένει σε απόσταση που μπορώ ηχητικά να του αποδείξω πως βρήκα καλύτερο.
Δεν αυτομουτζώνομαι (αφήνοντας τα δαχτυλικά μου αποτυπώματα) ή φτύνομαι στον καθρέπτη του ασανσέρ, καθώς επίσης προσέχω τη σωματική μου υγιεινή ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες. Δε φταίει σε κάτι ο δόλιος μοσχοβολιστός γείτονας να κρατάει την αναπνοή του για πέντε ορόφους ώσπου να φτάσει στον προορισμό του (το πέντε είναι τυχαίο, ακόμα και το ένα είναι ικανό να προκαλέσει δυσαρέσκεια-ασφυξία).
Στην παραλία :
Παίζω ρακέτες μόνο εάν μπορώ να στεριώσω έστω δέκα επιτυχημένες μπαλιές συνεχόμενα. Σε άλλη περίπτωση προσπαθώ να μην εξασκούμαι στην ρακέτα στα κεφάλια, κώλους, πλάτες των λοιπών λουόμενων.
Δεν κολλάω την πετσέτα μου στην πετσέτα του δίπλα εκτός αν έχω τον ανθρωποδιώκτη και προσπαθώ να κάνω νέες γνωριμίες. Επίσης δεν βγάζω τα αθλητικά παραλίας με τις μουσκεμένες κάλτσες και τα τοποθετώ οπουδήποτε κοντά σε άλλη παρέα. Εξαιρείται η περίπτωση που έχει έντομα και δεν έχω αουτάν ή φιδάκι επομένως χρησιμοποιώ τα αηδιαστικά αυτά σπορτέξ ως εντομοαπωθητικό.
Δεν αφήνω πίσω μου σκισμένες ψάθες, ξεφουσκωμένα μπαλάκια, κομμένα βατραχοπέδιλα, πλαστικά ποτηράκια καφέ, μπουκάλια νερού και λοιπά σκουπίδια. Δε θα φανούν σε κανέναν χρήσιμα.
Αν όλα η κάποιο από τα παραπάνω σας έχει συμβεί, μη νοιάζεστε, μη σκιάζεστε. Είμαι σίγουρη πως ακόμα και η Κέιτ Μίντλετον αερίζεται όταν είναι μόνη της στο ασανσέρ. (Άλλωστε «Ο καθένας την πορδή του, μοσχολίβανο την έχει»). Αν το savoir faire είναι για εσάς δύο άγνωστες λέξεις και πάλι δεν πειράζει, δε γεννηθήκαμε όλοι με γαλλικά και πιάνο. Κάπου, κάπως, κάποτε ίσως γελάσαμε συμμετέχοντας ή παρακολουθώντας διαγωνισμό του πιο μακρόσυρτου ρεψίματος. Και ναι, όλα είναι θεμιτά, αρκεί σε λογικά πλαίσια να υπάρχει σεβασμός στους γύρω μας αλλά κυρίως στον εαυτό μας.
Θεία Λένα
Eleni Q
kissmygrass
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.