Τα ψάρια και οι εποχές τους

0
ως βασικό τρόφιμο σε μία ισορροπημένη διατροφή.

Κάθε πράγμα στον καιρό του και ο κολιός τον Αύγουστο… λέει η γνωστή λαϊκή παροιμία. Η εποχικότητα κάθε τροφής τείνει να αλλοιωθεί με την εντατική καλλιέργεια ανεξαρτήτως εποχής, καθώς η ζήτηση για όλες τις τροφές όλες τις εποχές του έτους ολοένα αυξάνεται.

Τα ψάρια, ως βασικό τρόφιμο σε μία ισορροπημένη διατροφή πρέπει να καταναλώνεται σε συγκεκριμένη εποχή, ώστε να προσλαμβάνουμε τη μέγιστη θρεπτική αξία, αλλά παράλληλα να προστατεύουμε και το περιβάλλον.

Πόσο σημαντική είναι η αλιεία;

Η στροφή του ανθρώπου σε υψηλής διατροφικής αξίας τροφές, όπως τα ψάρια σε για τη λήψη των απαραίτητων πρωτεϊνών, καθιστά αναγκαία και πολύ σημαντική τη βιωσιμότητα του κλάδου της αλιείας. Με την ορθή διαχείριση των αλιευτικών πόρων και στηρίζοντας τη βιώσιμη αλιεία, μπορούμε να απολαμβάνουμε σήμερα τα οφέλη μιας πολύτιμης διατροφής και να εξασφαλίσουμε το ίδιο και για τις μελλοντικές γενιές.

Η αγορά επηρεάζεται από τις ατομικές επιλογές μας ως καταναλωτές, οπότε αν δεν αντιδράσουμε, σύντομα δεν θα υπάρχουν ψάρια στις θάλασσες, στα δίχτυα των ψαράδων, ούτε στο πιάτο μας.

Συστήνεται να επιλέγουμε τα είδη που δεν κινδυνεύουν με εξαφάνιση.

Συχνά, αρκεί απλώς να αλλάξουμε μερικές από τις συνήθειές μας, για παράδειγμα να μην αγοράζουμε ξιφία ή να μην καταναλώνουμε μύδια υδατοκαλλιέργειας. Ορισμένα είδη ψαριών όπως π.χ. η σαρδέλα ή το σαυρίδι τα έχουμε υποτιμήσει παρά την τεράστια θρεπτική τους αξία! Μπορούμε λοιπόν να βάλουμε στη διατροφή μας λιγότερο γνωστά ψάρια, όπως οι κακαρέλοι, οι μπαλάδες ή τα μυτάκια, που συνήθως είναι και πιο οικονομικά.

Τι ορίζεται βιώσιμη αλιεία;

Βιώσιµη ορίζεται η αλιεία της οποίας οι πρακτικές µπορούν να συνεχιστούν επ’ αόριστον χωρίς να µειώνεται ο πληθυσμός και να μην απειλούνται συγκεκριμένα είδη ψαριών, και χωρίς να υπάρχουν δυσμενείς επιπτώσεις σε άλλα είδη εντός του οικοσυστήματος – συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων – λόγω της αφαίρεσης της τροφής τους, της τυχαίας θανάτωσής τους, ή της καταστροφής του φυσικού τους περιβάλλοντος.

Παράνομη αλιεία;

Δυστυχώς παρατηρείται έντονα στις μέρες μας και η παράνομη αλιεία. Η παράνομη αλιεία, έχει ως συνέπεια τόσο την καταστροφή των ενδιαιτημάτων και τη μείωση των ιχθυαποθεμάτων, όπως επίσης και αρνητικές συνέπειες στους νομοταγείς ιχθυοκαλλιεργειτές. Μορφές παράνομης αλιείας είναι:

• η παράβαση των χρονικών και τοπικών περιορισμών,
• η παράβαση της αλίευσης συγκεκριμένων είδοειδών, μεγεθών και ποσότητας αλιευμάτων,
• η παράβαση του μεγέθους και του τύπου των αλιευτικών εργαλείων,
• η αλιεία σε προστατευόμενα ενδιαιτήματα,
• η χρήση εκρηκτικών και χημικών,
• το ψαροντούφεκο με μπουκάλα, με φακό, κατά τη νύχτα,
• η ερασιτεχνική αλιεία με δίχτυα κ.ά.

Επομένως, οδηγούμαστε σε υπεραλίευση, όπου το απόθεμα έχει αλιευθεί και μειωθεί τόσο πολύ, που δεν μπορεί να αναπαραχθεί και να διατηρήσει τον πληθυσμό του σε ικανοποιητικό επίπεδο. Οι επιπτώσεις είναι σοβαρές στο θαλάσσιο οικοσύστημα αλλά και στις αλιευτικές κοινότητες.

Μήπως παρατηρείται υπεραλίευση;

Κάθε ψάρι έχει την εποχή του, δηλαδή εκείνο το διάστημα που η ανάπτυξη του ψαριού έχει ολοκληρωθεί, η τροφή του στο βυθό αφθονεί, τα θαλάσσια ρεύματα είναι ευνοϊκά, υπάρχει επάρκεια οξυγόνου και δεν είναι περίοδος ωοτοκίας. Ψάρια όπως η συναγρίδα, και η πέρκα. δεν επηρεάζονται από την εποχή.

Yπάρχουν όμως τα ψάρια που έχουν εποχές- η εποχή της τσιπούρας για παράδειγμα, είναι το φθινόπωρο, και πιο συγκεκριμένα το διάστημα από τις αρχές Οκτωβρίου ως τα μέσα Nοεμβρίου. Ο Ευρωπαϊκός Κανονισμός 1967/2006 για την αλιεία στη Μεσόγειο, αλλά και η εθνική νομοθεσία, ορίζουν το ελάχιστο επιτρεπόμενο μέγεθος για τα αλιεύματα που καταναλώνουμε και κάθε τέτοια δράση πρέπει να πραγματοποιείται σύμφωνα με τη βιώσιμη αλιεία.

Διατροφική αξία ψαριών

Τα ψάρια αποτελούν τις κύριες πηγές των ωμέγα-3 λιπαρών οξέων, τα οποία προσφέρουν πολλαπλές ευεργετικές ιδιότητες στην ανθρώπινη υγεία. Περιέχουν ποικίλα θρεπτικά συστατικά, όπως η βιταμίνη D και το σελήνιο, πρωτεΐνες υψηλής βιολογικής αξίας, ενώ έχουν ελάχιστη περιεκτικότητα σε κορεσμένα λίπη.

Υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι η κατανάλωση ψαριών 2-3 φορές / εβδομάδα είναι καλή για την καρδιά και τα αιμοφόρα αγγεία

Ποια τα αποτελέσματα της ανάλυσης;

Μια ανάλυση 20 μελετών στις οποίες συμμετείχαν εκατοντάδες χιλιάδες των συμμετεχόντων δείχνει ότι η κατανάλωση 1-2 μερίδων (90γρ) λιπαρών ψαριών την εβδομάδα, όπως π.χ. ο σολομός, η ρέγκα, το σκουμπρί, ο γαύρος, οι σαρδέλες, μειώνει τον κίνδυνο θανάτου από καρδιακή νόσο κατά 36%.

Ως εποχή του κάθε ψαριού ορίζεται εκείνο το διάστημα που η ανάπτυξη του ψαριού έχει ολοκληρωθεί, η τροφή του στον βυθό αφθονεί, τα θαλάσσια ρεύματα είναι ευνοϊκά, υπάρχει επάρκεια οξυγόνου και δεν είναι περίοδος ωοτοκίας. Ψάρια, όπως η συναγρίδα, η πέρκα, ο χάννος κ.ά. δεν επηρεάζονται από την εποχή.

Yπάρχουν και τα ψάρια που η εμφάνισή τους είναι πολύ περιορισμένη. Για παράδειγμα, η εποχή της τσιπούρας είναι το φθινόπωρο, και πιο συγκεκριμένα ο Oκτώβριος μέχρι τα μέσα Nοεμβρίου. Ο Ευρωπαϊκός Κανονισμός 1967/2006 για την αλιεία στη Μεσόγειο, αλλά και η εθνική νομοθεσία, ορίζουν το ελάχιστο επιτρεπόμενο μέγεθος για τα αλιεύματα που καταναλώνουμε.

Κάθε πράγμα στον καιρό του ...όμως ο κολιός ποτέ τον Αύγουστο, γιατί τότε αναπαράγεται - γι’αυτό είναι «παχύς»!

Δυστυχώς, στην Ελλάδα, αλλά και στη Μεσόγειο γενικότερα, πολλά είδη ψαριών και θαλάσσιων οργανισμών γενικά, έχουν υπεραλιευθεί, με αποτέλεσμα τα αποθέματά τους, δηλαδή ο πληθυσμός ενός είδους ψαριού υπό εκμετάλλευση να έχουν μειωθεί τόσο πολύ, που δεν μπορούν να αναπαραχθούν και να διατηρήσουν τον πληθυσμό τους σε ικανοποιητικό επίπεδο.

Κάποιο είδος μπορεί ακόμα και να εξαφανιστεί αν η αλιευτική δραστηριότητα ξεπεράσει ένα συγκεκριμένο όριο.

Ποια ψάρια μπορούν να καταναλώνονται με ασφάλεια ανά μήνα
Tο αλφαβητάρι των ψαριών και ψαροφαγία!

Αετός. Μεγάλο ψάρι, που το κοινό του όνομα είναι «σαλάχι». Φθάνει μέχρι και τα 2 μέτρα μήκος. Έχει ανεπτυγμένο πτερύγια και ευκίνητη ουρά. Το κρέας του είναι μαλακό και έχει μικρές ελαστικές μπαλένες αντί για κόκαλα. Γίνεται συνήθως τηγανητό ή στον ατμό με κρασί.

Άθερίνα. Μικρό ψάρι 7-15 εκ., σχεδόν διάφανο που λαμπιρίζει. Είναι ο ποιος κλασικός μεζές του ούζου και της ρετσίνας .Τρώγεται τηγανητή, σαν τη μαρίδα, αλλά στην Μυτιλήνη όπως και στην Κρήτη γίνεται πιτούλες με κρεμμύδια και αλεύρι.

Βλάχος. Συγγενής του ροφού, πρόκειται για ένα μεγάλο πετρόψαρο του βυθού που ζει σε μεγάλα βάθη. Έχει εξαιρετικά νόστιμη σάρκα. Μαγειρεύεται κομμένος σε φέτες στο φούρνο ή στη σχάρα. Γίνεται επίσης πολύ ωραία σούπα κυρίως το κεφάλι του .

Γαύρος. Μικρό πελαγίσιο ψάρι που «κολυμπάει» προς τις Ελληνικές ακτές το καλοκαίρι. Το πρασινογάλαζο χρώμα του το κάνει να ξεχωρίζει από όλα τα υπόλοιπα ψάρια Τρώγεται τηγανητός, ψητός στο φούρνο με σκορδάκι, «ψημένος» στο αλάτι (μαρινάτος).

Γαλέος. Είδη μικρών καρχαριών. Το κρέας τους είναι μαλακό και νόστιμο. Στην Ελλάδα τον τρώμε συνήθως τηγανιτό με σκορδαλιά αλλά είναι πολύ ωραίος και μαγειρεμένος στον φούρνό ή στην κατσαρόλα με ντομάτα

Γάτος. Ακόμα ένα είδος σκυλόψαρου. Ψαρεύεται κυρίως στα νησιά του Β. Αιγαίου, και είναι πολύ νόστιμος. Μαγειρεύεται με λίγο νερό ή λευκός κρασί, στην κατσαρόλα, με ντομάτες, κρεμμύδια, δαφνόφυλλα, φέτες λεμονιού, λάδι και θυμάρι ή φρεσκοκομμένο μαϊντανό.

Γλώσσες. Πλακέ ψάρι με σκούρα ράχη και ασπριδερή κοιλιά. Φημίζεται για την ντελικάτη και απαλή σάρκα της. Είναι εξαιρετική όταν γίνει ψητή, αν και ο συνηθισμένος τρόπος ψησίματος της είναι στο τηγάνι με βούτυρο.

Γόπα. Μικρό κυλινδρικό ψάρι με μεγάλα λίγο εξογκωμένα μάτια. Η εποχή θεωρείται ο χειμώνας, αλλά την άνοιξη είναι παχουλή και αυγωμένη. Συνήθως γίνεται τηγανιτή αλλά και στα κάρβουνα εφόσον είναι μεγάλη.

Γύλος. Εντυπωσιακό ψάρι με ζωηρά χρώματα και νόστιμη μαλακή σάρκα αλλά με αρκετά αγκάθια. Τρώγεται τηγανητός ή μπαίνει μαζί με άλλα πετρόψαρα στην κακαβιά.

Ζαργάνα. Πανέμορφο λυγερόκορμο ψάρι με πολύ λεπτό γαλαζοπράσινο σώμα και ασημένια κοιλιά. Τρώγεται τηγανητή, βραστή (σε λίγο νερό), ή εφόσον είναι «παχουλή» ψητή.

Καλκάνι. Το καλκάνι είναι πολύ σπάνιο στο νότιο Αιγαίο. Ψαρεύεται στα νησιά του βορείου Αιγαίου (Σαμοθράκη και Λήμνο) αλλά πολύ σπάνια. Το καλκάνι του Βοσπόρου θεωρείται ο βασιλιάς των ψαριών!! .Είναι από τα ακριβότερα ψάρια.. Η καλύτερη εποχή τους είναι ο χειμώνας. Τρώγονται τηγανιτά με άφθονο λεμόνι και συνοδεύονται με σαλάτα.

Καπόνι. Είδος χελιδονόψαρου, που δεν πετά, με χαρακτηριστικό ανοιχτό κόκκινο χρώμα! Το κρέας τους είναι πολύ νόστιμο και κατάλευκο ιδανικό εφόσον γίνει βραστό .

Κέφαλος. Ανάλογα με την ηλικία ή το γένος ο κέφαλος αλλάζει όνομα και όψη…. Οι αρσενικοί λέγονται «στειράδια», οι θηλυκές «μπάφες». Κέφαλοι είναι και οι χρυσόχρωμοι κέφαλοι και τα μυξινάρια. Από τις μπάφες του Μεσολογγίου βγαίνει το αυγοτάραχο. Οι κέφαλοι γίνονται πολύ καλοί λιαστοί στον ήλιο (τότε λέγονται λυκουρίνοι ή πετάλια στο Μεσολόγγι) ή παστοί στο αλάτι. Βασική προϋπόθεση για να είναι νόστιμοι είναι να αφαιρεθεί προσεκτικά η μαύρη μεμβράνη από την κοιλιά τους. Το ιδανικό μαγείρεμα τους είναι στο κάρβουνο ή ψητοί στο φούρνο, στο χονδρό αλάτι. Υπολογίζετε 1 κιλό αλάτι και κάτι για Ι κιλό ψάρι και ο ιδανικός χρόνος είναι 50'-60', όχι παραπάνω διότι θα στεγνώσει το εσωτερικό τους.

Κολιός. Πολύ κοινό αφρόψαρο με κυλινδρικό σώμα, μπλε και ασημιές ανταύγειες, πιο γνωστό ως σκουμπρί. Όπως λέει η παροιμία «Κάθε πράμα στον καιρό του και ο κολιός τον Αύγουστο» η εποχή του είναι ο Αύγουστος. Είναι ιδιαίτερα λιπαρό ψάρι και γίνεται πολύ ωραίο στη σχάρα, διότι στραγγίζει το λίπος του.

Μελανούρι. Στενός συγγενής του σαργού. Το μελανούρι με το ασημένιο σώμα και τη μαύρη γραμμή στην ουρά θεωρείται από τα πιο νόστιμο της Ελληνικής θάλασσας. Η ιδανική μαγειρική του θεωρείται η σχάρα ή το τηγάνι εφόσον είναι μικρά.

Μουρμούρα. Έχει γευστική και μαλακή σάρκα και πολύ λίγα κόκαλα. Πήρε το όνομα της από τα χείλη της. Ψαρεύετε σε αμμώδεις βυθούς και ανοιχτό ασημένιο χρώμα .Απολαύστε την τηγανιτή.

Μπακαλιάρος. Άσχημο ψάρι που συγγενεύει απόλυτα με τους μακρινούς μπακαλιάρους του Ατλαντικού. Το κρέας του είναι νόστιμο, πολύ μαλακό και με ελάχιστα κόκαλα . Γίνεται ψητός στο φούρνο, είναι πολύ ωραίος βραστός σε λίγο νερό με άφθονα λαχανικά.

Μπαρμπούνι. Το σήμα κατατεθέν του Αιγαίου, το μπαρμπούνι είναι ένα πολύ νόστιμο ψάρι, με χαρακτηριστική γεύση και άρωμα. Έχει λαμπερό κόκκινο χρώμα εκτός αν πρόκειται για πετρομπάρμπουνα που το χρώμα τους καφετίζει λίγο. Γίνεται τηγανητό, ελαφρά αλευρωμένο, ψητό στα κάρβουνα, αλλά και με βούτυρο και ντομάτα στην Μύκονο.

Ξιφίας. Είναι ένα από τα ποιο συνηθισμένα ψάρια στην χώρα μας με νόστιμη σάρκα, ελάχιστα κόκαλα και τρώγεται κομμένος σε φέτες στη σχάρα ή μαγειρευτός στον φούρνο

Παλαμίδα. Μέλος της μεγάλης οικογένειας των σκομβομορίδων μοιάζει, όσο «μεγαλώνει» σε ηλικία με το σκουμπρί ή τον τόνο. Είναι πολύ παχύ ψάρι και καλύτερα να τρώγεται ψητό, αφού φιλεταριστεί. Μπορείτε επίσης να την απολαύσετε τηγανιτή με μια σκορδαλιά αμυγδάλου η με μια σάλτσα φρέσκιας ντομάτας.

Πεσκανδριτσα. Ίσως ένα από τα πιο άσχημα ψάρια, που έχετε συναντήσει με τεράστιο κεφάλι. Αλλά το μυστικό της νοστιμιάς του βρίσκεται στην «ουρά» του, η οποία έχει λευκή και κρουστή σάρκα. Συνήθως πουλιέται καθαρισμένη, χωρίς το κεφάλι και γδαρμένη. Μαγειρεύεται με διάφορους τρόπους με εξωτικά μπαχαρικά στην κατσαρόλα όπως τζίντζερ και σαφράν .Είναι εξίσου νόστιμο στον φούρνο με ντομάτα, σκόρδο, κόκκινο κρασί.

Ροφός. Ο ροφός, με το σκούρο καφετί χρώμα και τις κίτρινες κηλίδες στο κεφάλι είναι ο βασιλιάς των ψαριών λόγο μεγέθους αλλά και λόγο νοστιμιάς. Φθάνει το 1,5 μ. και τα 20- 30 κιλά. Το κεφάλι του είναι ίσως ότι ποιο νόστιμο έχετε δοκιμάσει σε σούπα και ιδιαίτερα σε κακαβιά. Το κρέας του, αν το ψάρι είναι πολύ μεγάλο είναι κάπως σκληρό. Κρήτη μαγειρεύεται στην κατσαρόλα με μπάμιες και με αντράκλα. Δοκιμάστε το επίσης ψητό εφόσον είναι μικρός.

Σαβρίδι. Πελαγίσιο αφρόψαρο που αφθονεί στις Ελληνικές θάλασσες. Γίνεται πολύ ωραίο τηγανητό ή όταν είναι μεγάλο και χοντρό ψητό στα κάρβουνα με λεμονόλαδο.

Σαργός. Θα τον αναγνωρίσετε αμέσως από τις καφετιές γραμμώσεις και τα τεράστια ραχιαία πτερύγια του. Είναι ο βασιλιάς των ψητών ψαριών!! Γι αυτό και η τιμή του είναι αρκετά υψηλή.

Σαρδέλα. Η γαλαζοπράσινη φιγούρα της δεν απουσιάζει σχεδόν από κανένα ιχυθιοπωλείο της χώρα μας. Η ποιο γνωστή και η πιο ξεχωριστή είναι η σαρδέλα του κόλπου της Καλλονής, στη Λέσβο με το κοντόχοντρο και παχουλό σώμα. Γίνονται συνήθως παστές και τρώγονται μόνο φρέσκες, σε λίγες το πολύ μέρες μετά που θα τοποθετηθούν στο αλάτι. Δοκιμάστε τις στον φούρνο με λίγη ντομάτα, και σκορδάκι, τηγανιτές με άφθονα μπαχαρικά ή ψιλοκομμένο μαϊντανό.

Σκάρος. Ο σκάρος είναι ένα ψάρι μοναδικό και χαρακτηριστικό του Κρητικού του Λυβικού και Καρπάθιου πελάγους ! Ο σκάρος είναι ψάρι αρχαίο, αφού απεικονίζεται τόσο σε τοιχογραφίες της Κνωσού όσο και σε διάφορα κοσμήματα. Η σάρκα του είναι πολύ νόστιμη, απαλή και γλυκιά. Μαγειρεύεται με πολλούς τρόπους. Ψητό στα κάρβουνα, μαγειρευτό με ντομάτα, με μάραθο ή μαϊντανό στο φούρνο. Αν έχουν ψαρευτεί νωρίς το πρωί τρώγονται και τα εντόσθια του τα οποία είναι πολύ νόστιμα. Πρέπει να αφαιρεθεί η «χολή» πρώτα η οποία είναι πολύ πικρή.

Σκορπίνα ή Σκορπίδι. Μεγαλούτσικα ψάρια, γύρω στα 25-55 εκ., ζούνε κύρια στην στη Μεσόγειο, και είναι πολύ ωραία όταν γίνονται βραστά. Η σάρκα τους είναι κατάλευκη εύγευστη και κρουστή. Γίνονται και μαγειρευτά αν και στην Σαντορίνη μπορείτε να τα δοκιμάστε ψητά στην σχάρα. Στην Ισπανία τα τηγανίζουν και τη σερβίρουν με μια πλούσια σάλτσα από αμύγδαλα, ντομάτες... συκωτάκια πουλιών και σέρι.

Σμέρνα. θα μπορούσε να ονομαστεί και φίδι της θάλασσας μια και το σώμα της είναι πραγματικά φιδίσιο. Το λευκό και αρκετά παχύ κρέας της είναι νόστιμο ιδιαίτερα τηγανιτό. Συνήθως οι καταναλωτές της «περιφρονούν » γιατί χρειάζεται ιδιαίτερη διαδικασία πριν να μαγειρευτεί ( να αφαιρεθεί το δέρμα) και να κοπεί η ουρά που είναι γεμάτη μικρά κόκαλα.

Συναγρίδα. Για πολλούς ο βασιλιάς των ψαριών. Εκλεκτό ψάρι που ζει μόνο στα καθαρά και βαθιά νερά. Η ντελικάτη σάρκα της δεν επιδέχεται κανένα μαγειρικό αυτοσχεδιασμό, αναδεικνύεται μόνο και όταν ψηθεί απλά στη σχάρα ή στο φούρνο.

Σφυρίδα. Συγγενής του βλάχου, του ροφού και της στήρας, θεωρείται από τα καλύτερα βραστόψαρα. Αν και είναι εξαιρετικό κομμένο σε φέτες και ψητή στα κάρβουνα.

Τόνος. Ψαρεύεται στο Βόρειο Αιγαίο, στις ακτές της Ανατολικής Πελοποννήσου, και την Δυτική Κρήτη με ειδικά δίχτυα του ξιφία. Λιπαρό ψάρι, που μαγειρεύεται με διάφορους τρόπους με κόκκινο κρασί, με λαχανικά.

Τσίπουρα. Από τα ποιο νόστιμα ψάρια, αρκεί να είναι «ελευθέρας» βοσκής. Έχει κρουστή και βελούδινη σάρκα με ωραίο άρωμα. Η τσιπούρα ιχθυοτροφείου είναι ποιο μαλακή. Μαγειρεύεται με πολλούς και αφάνταστους τρόπους, με σέλινο αυγολέμονο, στη σχάρα, στο φούρνο με κρασί και αμύγδαλα.

Φαγκρί. Ψάρι με πορτοκαλοκίτρινες και κοκκινωπές ανταύγες και κατάλευκο κρέας. Είναι πολύ καλό και νόστιμο τους καλοκαιρινούς μήνες, που αφθονεί στο Αιγαίο. Είναι καλύτερο όταν να ψηθεί στη σχάρα ολόκληρο.

Χριστόψαρο. Από τα ποιο άσχημα ψάρια, με πλακουτσωτό σώμα, μεγάλο κεφάλι, τεράστιο πτερύγιο, και χαρακτηριστική σκουρόχρωμη «δαχτυλιά» σε κάθε μεριά του. Λέγεται μάλιστα ότι αυτά είναι τα σημάδια από τα δάχτυλα του Αγίου Πείρου (ή του Χριστού) που κάποτε έπιασε ένα χριστόψαρο και το ξαναπέταξε στο νερό. Μαγειρεύεται με πολλούς τρόπους συνήθως βραστό, ψητό, με λευκές σάλτσες. Ζητήστε από τον ψαρά σας να σας το καθαρίσει .

mednutrition, mageirikesdiadromes
Ετικέτα:

Δημοσίευση σχολίου

0Σχόλια
* Οτι δημοσιεύουμε δεν σημαίνει ότι το υιοθετούμε.
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.

Τα Μπουλούκια

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Δημοσίευση σχολίου (0)
To Top