Εσύ αποφασίζεις...
Κακά τα ψέματα… οι εποχές που μπορούσαμε να στεκόμαστε με τις ώρες στο μπαρ με δωδεκάποντα και στο τσακίρ κέφι να κάνουμε και τα “ακροβατικά” μας στην πίστα, έχουν για τις περισσότερες από μας, περάσει ανεπιστρεπτί. Τώρα ακόμη και στην περίπτωση που αποφασίσεις να νυχτοπερπατήσεις, θα προτιμήσεις να το κάνεις με κάτι πιο χαμηλό, κάτι πιο βολικό, κάτι πιο άνετο, κάτι πιο κοντά στα γούστα της… μαμάς σου! Γιατί το τακούνι είναι μάλλον σαν το σεξ, όσο το αφήνεις, τόσο σε αφήνει!
Έρχονται όμως κάποιες περιστάσεις, που δεν γίνεται ρε φίλε να βάλεις την παντόφλα ή έστω την δωδεκάποντη πλατφόρμα! Κάποιος συνάδελφος θα παντρευτεί, κάποια ξαδέρφη θα βαφτίσει… ε πώς να το κάνουμε; Σε κάποιες περιπτώσεις το τακούνι είναι σχεδόν προαπαιτούμενο. Το πήρες που το πήρες εκείνο το σούπερ wow φόρεμα, για το οποίο έσταξες ένα μισθό (και μισό δώρο Πάσχα), να μην το συνδυάσεις και με κανένα εντυπωσιακό, στρασωτό και φυσικά πανύψηλο πέδιλο;
Και πας στο υποδηματοπωλείο κι αναρωτιέσαι με τι θα μπορούσες να συνδυάσεις αυτό το φόρεμα, με το οποίο σκοπεύεις να κάνεις πάταγο και να τραβήξεις όλα τα βλέμματα πάνω σου. Κι όλο το μάτι σου πέφτει σε ότι πιο όμορφο, ότι πιο εντυπωσιακό και φυσικά ότι πιο άβολο! Και το παίρνεις! Γιατί είναι απλά ΤΕΛΕΙΟ και γιατί “Παλιά πώς τα φορούσα; Σιγά το πράγμα!”. Και γυρνάς σπίτι και τα προβάρεις στον καθρέφτη μαζί με το φόρεμά σου κι αρχίζεις τα “Φτου σου κοπελάρα μου!” και τα “Πόσοι άντρες θα πάθουν ζημιά με την πάρτη μου σήμερα;;;”.
ΣΥΓΝΩΜΗ!!! Πήρες ΑΥΤΑ τα παπούτσια και δεν έχεις άντρα; Μα καλά, δεν σου είπε κανείς πως τα ψηλοτάκουνα θέλουν… γκόμενο; Ποιος θα σε κρατάει αγκαζέ όταν πηγαίνετε στην όποια εκδήλωση, για να μη στραβοπατήσεις και ταβλιαστείς φαρδιά πλατιά στο πάτωμα (εννοείται μπροστά σε όλους!); Σε ποιον ώμο θα στηρίζεσαι όσο περιμένετε να τελεστεί το όποιο μυστήριο; Γιατί δεν θα περάσει πολύ ώρα απ’ τη στιγμή που θα πατήσεις το πόδι σου στην όποια εκδήλωση, που θ’ αρχίσουν τα ποδαράκια σου να διαμαρτύρονται και να ασφυκτιούν στα ομολογουμένως εντυπωσιακά, αλλά πολύ σφιχτά λουράκια του υπέροχου υποδήματός σου. Ποιος θα σε κουβαλήσει σχεδόν μέχρι το σπίτι μετά την εκδήλωση, γιατί δεν θ’ αντέχεις άλλο τον πόνο απ’ την τεράστια κατηφόρα στην οποία ακροβατεί η καμάρα του ποδιού σου ώρες τώρα;
Κακά τα ψέματα… οι εποχές που μπορούσαμε να στεκόμαστε με τις ώρες στο μπαρ με δωδεκάποντα και στο τσακίρ κέφι να κάνουμε και τα “ακροβατικά” μας στην πίστα, έχουν για τις περισσότερες από μας, περάσει ανεπιστρεπτί, οπότε, δύο είναι πλέον τα τινά! Ή θα βρεις έναν άντρα-βράχο γι’ αυτές τις πραγματικά δύσκολες ώρες ή θα αφήσεις όλα τα πανύψηλα τακούνια σου να στέκουν αμίλητα κι αφόρετα στη ντουλάπα σου! Εσύ αποφασίζεις 😛
Έρχονται όμως κάποιες περιστάσεις, που δεν γίνεται ρε φίλε να βάλεις την παντόφλα ή έστω την δωδεκάποντη πλατφόρμα! Κάποιος συνάδελφος θα παντρευτεί, κάποια ξαδέρφη θα βαφτίσει… ε πώς να το κάνουμε; Σε κάποιες περιπτώσεις το τακούνι είναι σχεδόν προαπαιτούμενο. Το πήρες που το πήρες εκείνο το σούπερ wow φόρεμα, για το οποίο έσταξες ένα μισθό (και μισό δώρο Πάσχα), να μην το συνδυάσεις και με κανένα εντυπωσιακό, στρασωτό και φυσικά πανύψηλο πέδιλο;
Και πας στο υποδηματοπωλείο κι αναρωτιέσαι με τι θα μπορούσες να συνδυάσεις αυτό το φόρεμα, με το οποίο σκοπεύεις να κάνεις πάταγο και να τραβήξεις όλα τα βλέμματα πάνω σου. Κι όλο το μάτι σου πέφτει σε ότι πιο όμορφο, ότι πιο εντυπωσιακό και φυσικά ότι πιο άβολο! Και το παίρνεις! Γιατί είναι απλά ΤΕΛΕΙΟ και γιατί “Παλιά πώς τα φορούσα; Σιγά το πράγμα!”. Και γυρνάς σπίτι και τα προβάρεις στον καθρέφτη μαζί με το φόρεμά σου κι αρχίζεις τα “Φτου σου κοπελάρα μου!” και τα “Πόσοι άντρες θα πάθουν ζημιά με την πάρτη μου σήμερα;;;”.
ΣΥΓΝΩΜΗ!!! Πήρες ΑΥΤΑ τα παπούτσια και δεν έχεις άντρα; Μα καλά, δεν σου είπε κανείς πως τα ψηλοτάκουνα θέλουν… γκόμενο; Ποιος θα σε κρατάει αγκαζέ όταν πηγαίνετε στην όποια εκδήλωση, για να μη στραβοπατήσεις και ταβλιαστείς φαρδιά πλατιά στο πάτωμα (εννοείται μπροστά σε όλους!); Σε ποιον ώμο θα στηρίζεσαι όσο περιμένετε να τελεστεί το όποιο μυστήριο; Γιατί δεν θα περάσει πολύ ώρα απ’ τη στιγμή που θα πατήσεις το πόδι σου στην όποια εκδήλωση, που θ’ αρχίσουν τα ποδαράκια σου να διαμαρτύρονται και να ασφυκτιούν στα ομολογουμένως εντυπωσιακά, αλλά πολύ σφιχτά λουράκια του υπέροχου υποδήματός σου. Ποιος θα σε κουβαλήσει σχεδόν μέχρι το σπίτι μετά την εκδήλωση, γιατί δεν θ’ αντέχεις άλλο τον πόνο απ’ την τεράστια κατηφόρα στην οποία ακροβατεί η καμάρα του ποδιού σου ώρες τώρα;
Κακά τα ψέματα… οι εποχές που μπορούσαμε να στεκόμαστε με τις ώρες στο μπαρ με δωδεκάποντα και στο τσακίρ κέφι να κάνουμε και τα “ακροβατικά” μας στην πίστα, έχουν για τις περισσότερες από μας, περάσει ανεπιστρεπτί, οπότε, δύο είναι πλέον τα τινά! Ή θα βρεις έναν άντρα-βράχο γι’ αυτές τις πραγματικά δύσκολες ώρες ή θα αφήσεις όλα τα πανύψηλα τακούνια σου να στέκουν αμίλητα κι αφόρετα στη ντουλάπα σου! Εσύ αποφασίζεις 😛
Κική Γιοβανοπούλου
gynaikaeimai
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.