Δεν ήταν η ζωή μου στρωμένη με ροδοπέταλα.
Δεν θα με δεις να πέφτω, να σπάω, να κομματιάζομαι. Δεν θα με δεις να παραιτούμαι, να απελπίζομαι, να τα παρατάω. Δεν θα με δεις να το βάζω κάτω, να αφήνομαι στη μοίρα μου. Δεν θα με δεις ποτέ να πάω όπου με πάει. Ό,τι κι αν συμβεί.
Δεν είναι που όλα μου ήρθαν εύκολα. Δεν είναι που όλα στην ζωή μου είναι βατά. Δεν είναι που είναι όλα υπό έλεγχο. Είναι που έμαθα πως αν κατεβάζεις το βλέμμα μπροστά στο φόβο, σε καταπίνει. Είναι που έμαθα πως πρέπει να στέκεσαι απέναντί του και να τον κοιτάς με θάρρος στα μάτια, για να τον τρέψεις σε φυγή.
Δεν είναι που όλα μου ήρθαν εύκολα. Δεν ήταν η ζωή μου στρωμένη με ροδοπέταλα. Δεν ήταν ροζ τα όνειρά μου. Όλα μαζί τα ζόρια με κύκλωσαν και προσπάθησαν να με πνίξουν. Το κάθε ρόδο που άγγιζα, έκρυβε χίλια αγκάθια. Μα ήταν κόκκινο το χρώμα που διάλεξα να ζω. Ήταν δικός μου ο τρόπος, δικοί μου οι προορισμοί κι ολόδικά μου τα λάθη. Κι ας τα πληρώνω.
Δεν είναι που όλα μου ήρθαν εύκολα. Δεν είναι που όλα στην ζωή μου είναι βατά. Δεν είναι που είναι όλα υπό έλεγχο. Είναι που έμαθα πως αν κατεβάζεις το βλέμμα μπροστά στο φόβο, σε καταπίνει. Είναι που έμαθα πως πρέπει να στέκεσαι απέναντί του και να τον κοιτάς με θάρρος στα μάτια, για να τον τρέψεις σε φυγή.
Δεν είναι που όλα μου ήρθαν εύκολα. Δεν ήταν η ζωή μου στρωμένη με ροδοπέταλα. Δεν ήταν ροζ τα όνειρά μου. Όλα μαζί τα ζόρια με κύκλωσαν και προσπάθησαν να με πνίξουν. Το κάθε ρόδο που άγγιζα, έκρυβε χίλια αγκάθια. Μα ήταν κόκκινο το χρώμα που διάλεξα να ζω. Ήταν δικός μου ο τρόπος, δικοί μου οι προορισμοί κι ολόδικά μου τα λάθη. Κι ας τα πληρώνω.
Κική Γιοβανοπούλου
loveletters
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.