δεν ξέρω κι εγώ τί περνάει από τα μυαλό σας...
Καλημέρα κόσμε!
Όχι σε εσάς κύριε/κυρία, εσείς ξέρω, δεν μπορείτε. Ούτε σήμερα! Το «δε μπορώ» είναι η καλημέρα σας, η καλησπέρα σας, η καληνύχτα σας, το μότο της ζωής σας ρε παιδί μου!
Δε μπορείτε τον παλιόκοσμο και την παλιοζωή, αλλά δεν κάνετε και κάτι να την αλλάξετε. Είναι αλλουνού υποχρέωση προφανώς. Του κράτους, της κοινωνίας, του σύμπαντος, του Θεού, κάποιου άλλου τέλος πάντων, αλλά σε καμία περίπτωση δικιά σας. Εσάς μόνο σας χρωστάνε, δεν χρωστάτε.
Δεν μπορείτε ρε παιδί μου το πρωινό ξύπνημα τις Δευτέρες – κι όλες τις άλλες μέρες, βέβαια, αλλά ΟΚ ας την πληρώσει η Δευτέρα εν προκειμένω, συνηθισμένη είναι! – καθότι είναι βαρύ το πάπλωμα, ο καιρός προσφέρεται για χουζούρι, δεν σας κόλλαγε ύπνος χθες, δεν ακούσατε το ξυπνητήρι κλπ.κλπ. και πώς διάολο εμείς, μέχρι εσείς να καταφέρετε να νικήσετε την βαρύτητα, έχουμε σηκωθεί, πλυθεί, ντυθεί, ετοιμαστεί για δουλειά κι ετοιμάσαμε και τα παιδιά για σχολείο συγχρόνως!
Κόκα παίρνουμε πρωινιάτικα;; Όχι, απλώς μπορούμε ΚΑΙ για εσάς που δεν μπορείτε.
Δεν μπορείτε ρε παιδί μου την χάλια δουλειά σας, το στριμμένο αφεντικό σας, τους απρόθυμους ή δύσκολους συνεργάτες σας, τον μέτριο μισθό σας. Και τί τυχεροί που είμαστε εμείς που «μας έκατσε» η καλή δουλειά με τον καλό μισθό και μια υποτυπώδη ρε παιδί μου σταθερότητα, ενώ εσείς «ψάχνετε και δεν βρίσκετε τίποτα». Και τί χάλια που δεν σας καταλαβαίνουν οι γύρω σας, οι γονείς σας, οι άντρες σας, οι γυναίκες σας. Ούτε που σας πέρασε, υποθέτω, η ιδέα ότι κάποιοι ματώσαμε στο τρέξιμο, στο ψάξιμο, στο να έχουμε πάντα ανοιχτά μάτια και αυτιά (και κυρίως, μυαλά!) και κάργα τεντωμένες κεραίες για να μην μας προσπεράσουν οι εξελίξεις, να μην αιφνιδιαστούμε, να κυνηγάμε πάντα το καλύτερο και στο ενδιάμεσο απλώς να αντέχουμε! Αλλά μάλλον εμείς γεννηθήκαμε Supermen! Δεν εξηγείται αλλιώς!
Δεν μπορείτε ρε παιδί μου τους χάλια ανθρώπους που σας περιτριγυρίζουν λες κι έχετε τον μαλακομαγνήτη και δεν σας «κάθεται» ένας άντρας/μία γυναίκα της προκοπής. Οι άντρες είναι μ@@λάκες, οι γυναίκες είναι π@@τάνες! Όλοι / όλες όμως! Ρε κοίτα να δεις κάτι πράγματα! Ποιος σας μούντζωσε ρε σεις την ώρα που γεννηθήκατε! Τί διάολο, ήρθαν οι τρεις Μοίρες πάνω από την κούνια σας την ώρα που κοιμόσασταν και σας έριξαν ένα φτύσιμο και μια μούντζα μαζί, να μη σταυρώνετε τίποτα καλό σε αυτή την παλιοζωή;
Αλλά ξέρετε κάτι;
ΚΟΥΡΑΣΑΤΕ!
Φτάνει με την αιώνια μίρλα σας, την μιζέρια σας, την κακομοιριά σας. Φτάνει με την αυτολύπηση. Φτάνει με το αιώνια απλωμένο χέρι για βοήθεια, μια μόνιμη βοήθεια πριν καν κάνετε τον κόπο να προσπαθήσετε. Λες κι εμάς η μοίρα μας είναι αιωνίως να μπορούμε, να αντέχουμε, να σφίγγουμε τα δόντια και τις γροθιές για να κατεβάζουμε ιδέες και να βρίσκουμε λύσεις. Ε λοιπόν όχι, ως εδώ. Μπορέστε μόνοι σας. Προλάβετε μόνοι σας. Αντέξτε μόνοι σας!
Όπως βρήκαμε εμείς λύσεις, βρείτε κι εσείς! Κι όχι, δεν μας βρήκαν άλλοι τις λύσεις, δεν είμαστε οι μόνιμα ευνοημένοι από την τύχη, από τον μπαμπά και τη μαμά, από το «βύσμα» από δεν ξέρω κι εγώ τί περνάει από τα μυαλό σας, εκτός από το κραυγαλέα προφανές : ΜΠΟΡΕΣΑΜΕ! Ε μπορέστε κι εσείς πια!
ΔΕΜΠΟΡΑΚΗΔΕΣ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΝΩΘΕΙΤΕ!
Και κυρίως, αφήστε μας στην ησυχία μας…
Όχι σε εσάς κύριε/κυρία, εσείς ξέρω, δεν μπορείτε. Ούτε σήμερα! Το «δε μπορώ» είναι η καλημέρα σας, η καλησπέρα σας, η καληνύχτα σας, το μότο της ζωής σας ρε παιδί μου!
Δε μπορείτε τον παλιόκοσμο και την παλιοζωή, αλλά δεν κάνετε και κάτι να την αλλάξετε. Είναι αλλουνού υποχρέωση προφανώς. Του κράτους, της κοινωνίας, του σύμπαντος, του Θεού, κάποιου άλλου τέλος πάντων, αλλά σε καμία περίπτωση δικιά σας. Εσάς μόνο σας χρωστάνε, δεν χρωστάτε.
Δεν μπορείτε ρε παιδί μου το πρωινό ξύπνημα τις Δευτέρες – κι όλες τις άλλες μέρες, βέβαια, αλλά ΟΚ ας την πληρώσει η Δευτέρα εν προκειμένω, συνηθισμένη είναι! – καθότι είναι βαρύ το πάπλωμα, ο καιρός προσφέρεται για χουζούρι, δεν σας κόλλαγε ύπνος χθες, δεν ακούσατε το ξυπνητήρι κλπ.κλπ. και πώς διάολο εμείς, μέχρι εσείς να καταφέρετε να νικήσετε την βαρύτητα, έχουμε σηκωθεί, πλυθεί, ντυθεί, ετοιμαστεί για δουλειά κι ετοιμάσαμε και τα παιδιά για σχολείο συγχρόνως!
Κόκα παίρνουμε πρωινιάτικα;; Όχι, απλώς μπορούμε ΚΑΙ για εσάς που δεν μπορείτε.
Δεν μπορείτε ρε παιδί μου την χάλια δουλειά σας, το στριμμένο αφεντικό σας, τους απρόθυμους ή δύσκολους συνεργάτες σας, τον μέτριο μισθό σας. Και τί τυχεροί που είμαστε εμείς που «μας έκατσε» η καλή δουλειά με τον καλό μισθό και μια υποτυπώδη ρε παιδί μου σταθερότητα, ενώ εσείς «ψάχνετε και δεν βρίσκετε τίποτα». Και τί χάλια που δεν σας καταλαβαίνουν οι γύρω σας, οι γονείς σας, οι άντρες σας, οι γυναίκες σας. Ούτε που σας πέρασε, υποθέτω, η ιδέα ότι κάποιοι ματώσαμε στο τρέξιμο, στο ψάξιμο, στο να έχουμε πάντα ανοιχτά μάτια και αυτιά (και κυρίως, μυαλά!) και κάργα τεντωμένες κεραίες για να μην μας προσπεράσουν οι εξελίξεις, να μην αιφνιδιαστούμε, να κυνηγάμε πάντα το καλύτερο και στο ενδιάμεσο απλώς να αντέχουμε! Αλλά μάλλον εμείς γεννηθήκαμε Supermen! Δεν εξηγείται αλλιώς!
Δεν μπορείτε ρε παιδί μου τους χάλια ανθρώπους που σας περιτριγυρίζουν λες κι έχετε τον μαλακομαγνήτη και δεν σας «κάθεται» ένας άντρας/μία γυναίκα της προκοπής. Οι άντρες είναι μ@@λάκες, οι γυναίκες είναι π@@τάνες! Όλοι / όλες όμως! Ρε κοίτα να δεις κάτι πράγματα! Ποιος σας μούντζωσε ρε σεις την ώρα που γεννηθήκατε! Τί διάολο, ήρθαν οι τρεις Μοίρες πάνω από την κούνια σας την ώρα που κοιμόσασταν και σας έριξαν ένα φτύσιμο και μια μούντζα μαζί, να μη σταυρώνετε τίποτα καλό σε αυτή την παλιοζωή;
Αλλά ξέρετε κάτι;
ΚΟΥΡΑΣΑΤΕ!
Φτάνει με την αιώνια μίρλα σας, την μιζέρια σας, την κακομοιριά σας. Φτάνει με την αυτολύπηση. Φτάνει με το αιώνια απλωμένο χέρι για βοήθεια, μια μόνιμη βοήθεια πριν καν κάνετε τον κόπο να προσπαθήσετε. Λες κι εμάς η μοίρα μας είναι αιωνίως να μπορούμε, να αντέχουμε, να σφίγγουμε τα δόντια και τις γροθιές για να κατεβάζουμε ιδέες και να βρίσκουμε λύσεις. Ε λοιπόν όχι, ως εδώ. Μπορέστε μόνοι σας. Προλάβετε μόνοι σας. Αντέξτε μόνοι σας!
Όπως βρήκαμε εμείς λύσεις, βρείτε κι εσείς! Κι όχι, δεν μας βρήκαν άλλοι τις λύσεις, δεν είμαστε οι μόνιμα ευνοημένοι από την τύχη, από τον μπαμπά και τη μαμά, από το «βύσμα» από δεν ξέρω κι εγώ τί περνάει από τα μυαλό σας, εκτός από το κραυγαλέα προφανές : ΜΠΟΡΕΣΑΜΕ! Ε μπορέστε κι εσείς πια!
ΔΕΜΠΟΡΑΚΗΔΕΣ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΝΩΘΕΙΤΕ!
Και κυρίως, αφήστε μας στην ησυχία μας…
Nickolas M.
loveletters
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.