Είμαστε άνθρωποι, δεν είμαστε αριθμοί

0

Ας κοιτάμε πίσω από τους αριθμούς τον άνθρωπο…

Οι συνθήκες που ζούμε είναι δραματικές και βγαλμένες θαρρείς από σενάριο αμερικανικής ταινίας.

Εγκλωβισμένοι μεν, αλλά εξωστρεφείς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αναζητούμε μια ανάλαφρη διέξοδο στη βίαιη καταπάτηση της ποιότητας της ζωής μας.

Δεν είναι, όμως, ο εγκλεισμός και η απαγόρευση στα όμορφα της ζωής που μας τρομάζει ή μας θλίβει.

Είναι αυτοί οι αριθμοί που ανακοινώνονται κάθε μέρα…

Τόσα κρούσματα, τόσοι διασωληνομένοι, τόσοι νεκροί…

Στα μάτια της επιστήμης και της πολιτείας, σε παγκόσμιο επίπεδο, δεν είμαστε παρά ένας αριθμός.

Είμαστε ένας αριθμός που κουβαλά μέσα του τον ιό, την αρρώστια, τον θάνατο…

Το νούμερο 85, το νούμερο 32, το νούμερο 963…

Ένας αριθμός που εντάσσεται στη δική του μακάβρια κατηγορία…

Άντρας, γυναίκα, ηλικία τάδε, νομός δείνα, με ή χωρίς υποκείμενο νόσημα …

Δεν είμαστε, όμως, αριθμοί, είμαστε άνθρωποι!

Άνθρωποι που έχουν όνομα κι επίθετο, τη δική τους οικογένεια, τη δική τους ζωή…

Άνθρωποι με όνειρα και στόχους, άνθρωποι που αγαπούν και αγαπιούνται…

Κι αν κάποιοι θεωρούν τους ηλικιωμένους την πιο ανώδυνη απώλεια, πείτε μου ποιος θα ήθελε να αφήσει την τελευταία του πνοή εγκαταλελειμμένος και μόνος.

Έχοντάς του αφαιρέσει το δικαίωμα στην τελευταία επιθυμία του μελλοθάνατου… Να αποχαιρετήσει τα παιδιά του.

Ποιος θα ήθελε να χάσει τον πατέρα ή τη μητέρα του, τον σύντροφο ή το παιδί του μέσα στα καλώδια της απομόνωσης χωρίς το δικαίωμα στο τελευταίο αντίο.

Αυτήν τη στιγμή, κάποιοι ανάμεσά μας θρηνούν για τον χαμό του δικού τους ανθρώπου…

Θρηνούν γι’ αυτόν τον άδικο και άδοξο θάνατο του αγαπημένου τους.

Αυτήν τη στιγμή υπάρχουν ζωές ρημαγμένες, οικογένειες ορφανές, άνθρωποι δυστυχισμένοι…

Όχι, δεν είμαστε αριθμοί. Είμαστε άνθρωποι που έχουν δικαίωμα στη ζωή!

Άνθρωποι που του στερήθηκαν αυτό το δικαίωμα από λάθος, από αμέλεια ή από την ανελέητη ανευθυνότητα κάποιων άλλων…

Ας κοιτάμε πίσω από τους αριθμούς….

Ας βλέπουμε τα πρόσωπα που είναι κρυμμένα πίσω τους, τις ζωές που λεηλατήθηκαν από την επέλαση του θανατηφόρου ιού.

Ας βλέπουμε τα χαμόγελα που δεν πρόλαβαν να σχηματιστούν, τα αισθήματα που δεν πρόλαβαν να εκφραστούν, τα όνειρα που δεν πρόλαβαν να δικαιωθούν...

Ας κοιτάμε πίσω από τους αριθμούς τον άνθρωπο…

Γιατί ο άνθρωπος είσαι εσύ…

Γεωργία Ανδριώτου
ewoman
Ετικέτα:

Δημοσίευση σχολίου

0Σχόλια
* Οτι δημοσιεύουμε δεν σημαίνει ότι το υιοθετούμε.
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.

Τα Μπουλούκια

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Δημοσίευση σχολίου (0)
To Top