Η τελειότητα είναι για τα άψυχα, αυτά που ο χρόνος δεν αγγίζει.
Σας είπα πως με αγαπώ; Και το εννοώ. Αγαπώ κάθε τι επάνω μου. Ακόμα και τις αστοχίες μου.
Όχι δεν θα περηφανευτώ πως είμαι τέλεια και δεν τις κάνω, αλλά ομολογώ καθαρά.
Τις αγαπώ τις αστοχίες μου, τα λάθη μου, τα άσχημά μου.
Μα πώς αλλιώς να γίνει διαφορετικά, αφού όλα αυτά είναι εγώ;
Δεν ήταν πάντα έτσι, για την ακρίβεια, καθόλου έτσι.
Το να γίνω καλύτερη σε όλα, ήταν μια διακαής προσπάθεια ετών.
Φυσικά δε σταμάτησε, αλλά δεν είναι πλέον τροχοπέδη για μένα.
Αιτία οι φωτογραφίες. Για να προλάβω κάθε απορία και υποψία χαμόγελου το ξαναλέω.
Οι φωτογραφίες μάλιστα. Αυτές οι παγωμένες εικόνες στο χρόνο, που σε κοιτάζουν αδυσώπητα. Σου χαμογελάνε και εσύ κοιτάς τα μάτια σου μέσα απ' αυτές και θυμάσαι.
Μα τι είχε γίνει τότε; αναρωτιέσαι.
Γιατί ένιωθα τόσο χάλια; Θυμάσαι θυμάμαι... Ίσως όχι, ίσως ναι.
Το μόνο απόλυτο είναι πως η ένταση του πόνου, του φόβου, έχει χαθεί.
Το μόνο που έμεινε ήταν η σοφία που αποκόμισα.
Από το λάθος μου, απ' την αστοχία μου.
Μα γιατί παραπονιόμουν για μένα όλη την ώρα, μάτια δεν είχα τότε να δω; Μάλλον όχι.
Και αν τα είχα, θα μου έλειπε το μυαλό και η γνώση, να καταλάβω πως για τα τότε δεδομένα έπραξα σωστά.
Και αν όχι... ναι έκανα λάθος. Δεν πέθανα, και ούτε προκάλεσα το κακό κάποιου άλλου.
Οπότε πάμε πάλι απ' την αρχή.
Κοιτάζω τις παλιές φωτογραφίες και χαμογελώ.
Θυμάμαι τη ζωή που πέρασε και νιώθω τόσο όμορφα.
Ο κύκλος του χρόνου είναι μυστήριος.
Σε περιβάλλει με τόση αγάπη που όμως δεν την κατανοείς.
Η καθημερινότητα, είναι φτιαγμένη με τέτοιο τρόπο, ώστε να αποζητά τη μιζέρια μου.
Δεν της κάνω τη χάρη.
Φωνάζω πως με αγαπώ και όσα μου στέλνει της τα ανταποδίδω.
Αρκεί μια αχτίδα ήλιου να φωτίσει την ημέρα μου και όλα θα πάρουν διαφορετικό χρώμα.
Η τελειότητα είναι για τα άψυχα, αυτά που ο χρόνος δεν αγγίζει.
Γιατί εγώ ο απλός άνθρωπος να είμαι... πώς μπορώ να είμαι;
Ας αφήσουμε αυτή τη λέξη να χαϊδεύει αντικείμενα, όχι ψυχές.
Εμείς και ας μου επιτραπεί να βάλω όλους εσάς μέσα, είμαστε έξω απ' το κάδρο του τέλειου.
Λόγω αναπνοής πάντα, γιατί αναπνέετε, έτσι δεν είναι;
Όχι δεν θα περηφανευτώ πως είμαι τέλεια και δεν τις κάνω, αλλά ομολογώ καθαρά.
Τις αγαπώ τις αστοχίες μου, τα λάθη μου, τα άσχημά μου.
Μα πώς αλλιώς να γίνει διαφορετικά, αφού όλα αυτά είναι εγώ;
Δεν ήταν πάντα έτσι, για την ακρίβεια, καθόλου έτσι.
Το να γίνω καλύτερη σε όλα, ήταν μια διακαής προσπάθεια ετών.
Φυσικά δε σταμάτησε, αλλά δεν είναι πλέον τροχοπέδη για μένα.
Αιτία οι φωτογραφίες. Για να προλάβω κάθε απορία και υποψία χαμόγελου το ξαναλέω.
Οι φωτογραφίες μάλιστα. Αυτές οι παγωμένες εικόνες στο χρόνο, που σε κοιτάζουν αδυσώπητα. Σου χαμογελάνε και εσύ κοιτάς τα μάτια σου μέσα απ' αυτές και θυμάσαι.
Μα τι είχε γίνει τότε; αναρωτιέσαι.
Γιατί ένιωθα τόσο χάλια; Θυμάσαι θυμάμαι... Ίσως όχι, ίσως ναι.
Το μόνο απόλυτο είναι πως η ένταση του πόνου, του φόβου, έχει χαθεί.
Το μόνο που έμεινε ήταν η σοφία που αποκόμισα.
Από το λάθος μου, απ' την αστοχία μου.
Μα γιατί παραπονιόμουν για μένα όλη την ώρα, μάτια δεν είχα τότε να δω; Μάλλον όχι.
Και αν τα είχα, θα μου έλειπε το μυαλό και η γνώση, να καταλάβω πως για τα τότε δεδομένα έπραξα σωστά.
Και αν όχι... ναι έκανα λάθος. Δεν πέθανα, και ούτε προκάλεσα το κακό κάποιου άλλου.
Οπότε πάμε πάλι απ' την αρχή.
Κοιτάζω τις παλιές φωτογραφίες και χαμογελώ.
Θυμάμαι τη ζωή που πέρασε και νιώθω τόσο όμορφα.
Ο κύκλος του χρόνου είναι μυστήριος.
Σε περιβάλλει με τόση αγάπη που όμως δεν την κατανοείς.
Η καθημερινότητα, είναι φτιαγμένη με τέτοιο τρόπο, ώστε να αποζητά τη μιζέρια μου.
Δεν της κάνω τη χάρη.
Φωνάζω πως με αγαπώ και όσα μου στέλνει της τα ανταποδίδω.
Αρκεί μια αχτίδα ήλιου να φωτίσει την ημέρα μου και όλα θα πάρουν διαφορετικό χρώμα.
Η τελειότητα είναι για τα άψυχα, αυτά που ο χρόνος δεν αγγίζει.
Γιατί εγώ ο απλός άνθρωπος να είμαι... πώς μπορώ να είμαι;
Ας αφήσουμε αυτή τη λέξη να χαϊδεύει αντικείμενα, όχι ψυχές.
Εμείς και ας μου επιτραπεί να βάλω όλους εσάς μέσα, είμαστε έξω απ' το κάδρο του τέλειου.
Λόγω αναπνοής πάντα, γιατί αναπνέετε, έτσι δεν είναι;
Θεοδώρα Ατζεμιάν
ewoman
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.