Έχουμε κάνει έναν τεράστιο κύκλο...
Υπάρχουν πράγματα που μας συμβαίνουν ξαφνικά! Αθόρυβα!
Ξυπνάς ένα πρωί, κοιτάς το πρόσωπό σου στον καθρέφτη και κάτι έχει αλλάξει πάνω σου…
Κάτι που δεν κατάλαβες.
Κι αυτό το κάτι, έχει τεράστια σημασία, πίστεψέ με.
Σηματοδοτεί την πορεία της ζωής σου!
Τις εμπειρίες σου. Όλα όσα έζησες, είπες, έκανες.
Όλα, μα όλα, ότι κι αν σκεφτείς.
Είναι όλα μαζί και το κάθε ένα από αυτά, ξεχωριστά!
Ποτέ, κανένας άνθρωπος, δεν το κατάλαβε! Ποτέ και τίποτε, δεν τον προειδοποίησε!
Δεν υπάρχει ένστικτο, δεν υπάρχει ο παραμικρός θόρυβος που θα σε προϊδεάσει.
Κάπου κάπου, θα ρίχνεις βιαστικές ματιές στο παρελθόν…
Θα βλέπεις εσένα στα νιάτα σου, στα αλλοτινά σου όνειρα, εικόνες θα ξεπροβάλλουν σαν σκηνές, από ασπρόμαυρη ταινία.
Και μέσα σε μια στιγμή, σε ένα δευτερόλεπτο, κάτι θα σου τραβήξει την προσοχή.
Κάτι που προϋποθέτει το ότι έζησες!
Έτσι σιωπηλά και αθόρυβα.
Μεγάλωσες, ωρίμασες, έζησες!
Κι ούτε μια στιγμή δεν κατάλαβες… πώς και πόσο μεγάλωσες. Κοιτάζεσαι και ξαφνικά είναι εκεί!
Τα μαλλιά σου είναι λευκά!
Άσπρες τρίχες στολίζουν το κεφάλι σου σαν στεφάνι!
Αθόρυβα.
Τώρα είναι εδώ.
Κι είναι τόσο, μα τόσο τρυφερό, όσο κι αν σε σοκάρει.
Τα γεράματα έχουν μια φυσική ροπή προς τα πίσω. Πίσω στα χρόνια μας τα πρώτα.
Το λένε φιλόσοφοι, το λένε ψυχολόγοι, το λένε οι κοινωνιολόγοι, οι ποιητές και βεβαίως οι γιαγιάδες μας, που επιστρέφουν στην παιδικότητα, μόλις περάσουν το κατώφλι των 80, κάποιες φορές και νωρίτερα.
Έχουμε κάνει έναν τεράστιο κύκλο, αλλοιώνοντας τόσο την παιδικότητά μας, για να ξαναβρεθούμε πάλι εκεί!
Σε κάτι που πάντα βρισκόταν εκεί! Στο πιο βαθύ μας «είναι».
Και τώρα απαλλαγμένοι πια απ’ όλα μας τα βάρη, το μόνο που οφείλουμε να κάνουμε για εμάς, είναι να απολαύσουμε αυτήν τη στιγμή!
Όπως ακριβώς της αρμόζει.
Με αγάπη και σεβασμό!
Ξυπνάς ένα πρωί, κοιτάς το πρόσωπό σου στον καθρέφτη και κάτι έχει αλλάξει πάνω σου…
Κάτι που δεν κατάλαβες.
Κι αυτό το κάτι, έχει τεράστια σημασία, πίστεψέ με.
Σηματοδοτεί την πορεία της ζωής σου!
Τις εμπειρίες σου. Όλα όσα έζησες, είπες, έκανες.
Όλα, μα όλα, ότι κι αν σκεφτείς.
Είναι όλα μαζί και το κάθε ένα από αυτά, ξεχωριστά!
Ποτέ, κανένας άνθρωπος, δεν το κατάλαβε! Ποτέ και τίποτε, δεν τον προειδοποίησε!
Δεν υπάρχει ένστικτο, δεν υπάρχει ο παραμικρός θόρυβος που θα σε προϊδεάσει.
Κάπου κάπου, θα ρίχνεις βιαστικές ματιές στο παρελθόν…
Θα βλέπεις εσένα στα νιάτα σου, στα αλλοτινά σου όνειρα, εικόνες θα ξεπροβάλλουν σαν σκηνές, από ασπρόμαυρη ταινία.
Και μέσα σε μια στιγμή, σε ένα δευτερόλεπτο, κάτι θα σου τραβήξει την προσοχή.
Κάτι που προϋποθέτει το ότι έζησες!
Έτσι σιωπηλά και αθόρυβα.
Μεγάλωσες, ωρίμασες, έζησες!
Κι ούτε μια στιγμή δεν κατάλαβες… πώς και πόσο μεγάλωσες. Κοιτάζεσαι και ξαφνικά είναι εκεί!
Τα μαλλιά σου είναι λευκά!
Άσπρες τρίχες στολίζουν το κεφάλι σου σαν στεφάνι!
Αθόρυβα.
Τώρα είναι εδώ.
Κι είναι τόσο, μα τόσο τρυφερό, όσο κι αν σε σοκάρει.
Τα γεράματα έχουν μια φυσική ροπή προς τα πίσω. Πίσω στα χρόνια μας τα πρώτα.
Το λένε φιλόσοφοι, το λένε ψυχολόγοι, το λένε οι κοινωνιολόγοι, οι ποιητές και βεβαίως οι γιαγιάδες μας, που επιστρέφουν στην παιδικότητα, μόλις περάσουν το κατώφλι των 80, κάποιες φορές και νωρίτερα.
Έχουμε κάνει έναν τεράστιο κύκλο, αλλοιώνοντας τόσο την παιδικότητά μας, για να ξαναβρεθούμε πάλι εκεί!
Σε κάτι που πάντα βρισκόταν εκεί! Στο πιο βαθύ μας «είναι».
Και τώρα απαλλαγμένοι πια απ’ όλα μας τα βάρη, το μόνο που οφείλουμε να κάνουμε για εμάς, είναι να απολαύσουμε αυτήν τη στιγμή!
Όπως ακριβώς της αρμόζει.
Με αγάπη και σεβασμό!
Χριστίνα Καζανιάτορα
ewoman
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.