Αυτός που τα δίνει όλα, φταίει πάντα πιο πολύ!

0

Δε θα μένω πια στην οδό Απόγνωσης.

Άλλη μια νύχτα που οι σκέψεις έγιναν θηλιά και πνίγουν κάθε μου συναίσθημα...

Τριγύρω δεκάδες γράμματα πεταμένα, σαν κουφάρια που δεν τα μάζεψε κανείς...

Όλα με τις ίδιες λέξεις, τον ίδιο πόνο, τις ίδιες διευθύνσεις...Από την οδό Απόγνωσης κι αποστολέα εμένα, στην οδό Αδιαφορίας και παραλήπτη εσένα...

Μα απόψε κάτι έσπασε μέσα μου. Αύριο το πρωί τίποτα δε θα είναι πια το ίδιο για εμάς τους δυο...

Απόψε δεν θα σου γράψω ξανά, πόσο μου λείπεις και πόσο άδεια και χωρίς νόημα είναι η ζωή μου χωρίς εσένα...

Ούτε θα ικετέψω για άλλη μια ευκαιρία για "εμάς" ...

Δε θα προσπαθήσω ν΄αναστήσω πεθαμένες αναμνήσεις, ούτε θα ψάξω να βρω απαντήσεις και "γιατί'.

Πήρα τις αποφάσεις μου!

Ήρθε η ώρα να με αντιμετωπίσω. Να μετρήσω τα λάθη, τις απουσίες, τις δήθεν παρουσίες, τις υποσχέσεις χωρίς καμιά αλήθεια. Τα δάκρυα, τις ικεσίες, τις απογοητεύσεις, τα πισωγυρίσματα...

Οδυνηρή η αλήθεια, αλλά είχες δίκιο τελικά. Αν κάποιος φταίει πιο πολύ, είναι πάντα αυτός που τα δίνει όλα, άνευ όρων και ορίων. Αυτός που δεν κρατάει τίποτα για τον εαυτό του...Που τον εκθέτει στη δίνη του έρωτα χωρίς να σκεφτεί τον κίνδυνο να τον πάρει πίσω σε κομμάτια ή ακόμη χειρότερα να μην τον πάρει πίσω ποτέ! Κι αυτός σίγουρα, στην περίπτωσή μας, δεν ήσουν εσύ!

Όχι, δεν φταις εσύ για την απόγνωσή μου, ούτε που δεν κράτησα καμία άμυνα μαζί σου κι επέμενα να σπάζω τα μούτρα μου στους τοίχους που ύψωνες για να κρυφτείς κι εγώ απλά δεν έβλεπα, ή δεν ήθελα να δω!

Δεν φταις που πίστεψα στις φρούδες υποσχέσεις σου κι έχτισα όνειρα.

Έπρεπε εγώ να με προστατεύσω από σένα κι απ' την ευκολία που μοίραζες όρκους κι υποσχέσεις, λόγια, λόγια, μόνο λόγια, που έγιναν μαχαίρια τελικά και πετσόκοψαν ότι όμορφο ένιωσα για σένα.

Όχι απόψε δεν θα γράψω σε σένα ξανά...Ούτε αύριο. Ούτε ποτέ!

Δε θα είσαι εσύ ο παραλήπτης αυτού του γράμματος...

Θα σ' αφήσω να χειμωνιάσεις στην οδό Αδιαφορίας σου χωρίς κανένα ίχνος μου πια...

Ίσως μόνο έτσι, νιώσεις τι έχασες.

Απόψε αλλάζω τη ζωή μου και δε θα μπορείς να με βρεις ποτέ ξανά!

Δε θα μένω πια στην οδό Απόγνωσης.

Αυτό το γράμμα πάει σε νέα διεύθυνση. Την οδό Επίγνωσης.

Με παραλήπτη: Εμένα!

Χριστίνα Ζαμπούνη
ewoman
Ετικέτα:

Δημοσίευση σχολίου

0Σχόλια
* Οτι δημοσιεύουμε δεν σημαίνει ότι το υιοθετούμε.
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.

Τα Μπουλούκια

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Δημοσίευση σχολίου (0)
To Top