όταν σέβεσαι τους άλλους, σέβεσαι και τον εαυτό σου.
Αναλώσιμοι άνθρωποι! Συναισθήματα με ημερομηνία λήξης!
Αλήθεια, από πότε η αγάπη, η χαρά και το ενδιαφέρον, που δίνεις σε κάποιον έχει ημερομηνία λήξης; Λες, θα αισθανθώ και θα το εκφράσω αλλά μέχρι μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή; Μετά δεν θα ισχύει, τα συναισθήματά μου δεν θα είναι διαθέσιμα! Θα σε αγαπώ θέτοντας το δικό μου χρονικό όριο. Θα σε βάλω στην ζωή μου ως φίλο, αλλά για όσο διάστημα εγώ θελήσω. Όχι φίλε μου, τα συναισθήματά δεν λήγουν, δεν λιγοστεύουν. Δεν υπάρχει, λίγο, ίσως και μπορεί.
Αν αγαπάς κάποιον, τον αγαπάς δίχως πολύ ή λίγο, η αγάπη από μόνη της είναι μιας έντασης. Αν κάποιος σε ρώτα, εάν θες την παρέα του, ν΄ απαντάς ναι ή όχι. Το ίσως δεν μετράει. Το μπορεί, δεν καλύπτει καμιά ερώτηση. Ναι ή όχι αυτές οι δύο απαντήσεις υπάρχουν αληθινές και ας σκορπίζουν πόνο κάποιες φορές.
Αγαπώ για όσο αντέχω, παλεύω να κρατήσω την αγάπη. Την φροντίζω για να είναι πάντα ανθισμένη. Αν κάποια στιγμή η αγάπη κουραστεί, δίνει τη θέση της στον σεβασμό. Υπάρχει μαζί με την αγάπη, αν αυτή φύγει, τον αφήνει εκεί. Έζησες, αγάπησες και ο σεβασμός ήταν κομμάτι σου. Τι και αν ήταν ο σύντροφος σου, ο φίλος σου ή συγγενής;
Σέβεσαι τον χώρο που έκανε στη ζωή του να μπεις. Ήταν και ήσουν επιλογή όχι μόνον ανάγκη. Το γεγονός, πως εσύ εκεί μπορεί να μην νιώθεις καλά και θες να φύγεις δεν σημαίνει, πως έχεις το δικαίωμα να μην σέβεσαι ό,τι απλόχερα σου έδωσε.
Σέβομαι, επειδή ήσουν μέρος της ζωής μου. Είτε ήταν για καλό, είτε για κακό. Όλα κάτι μου έδωσαν, κάτι μου δίδαξαν.
Σεβασμός λοιπόν, γιατί πάνω από όλα, όταν σέβεσαι τους άλλους, σέβεσαι και τον εαυτό σου. Όπως και το αντίθετο.
Σεβασμός... Αλήθεια, αν όλοι νιώθαμε τη σημασία του, ίσως κάτι να είχαμε αλλάξει.
Αλήθεια, από πότε η αγάπη, η χαρά και το ενδιαφέρον, που δίνεις σε κάποιον έχει ημερομηνία λήξης; Λες, θα αισθανθώ και θα το εκφράσω αλλά μέχρι μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή; Μετά δεν θα ισχύει, τα συναισθήματά μου δεν θα είναι διαθέσιμα! Θα σε αγαπώ θέτοντας το δικό μου χρονικό όριο. Θα σε βάλω στην ζωή μου ως φίλο, αλλά για όσο διάστημα εγώ θελήσω. Όχι φίλε μου, τα συναισθήματά δεν λήγουν, δεν λιγοστεύουν. Δεν υπάρχει, λίγο, ίσως και μπορεί.
Αν αγαπάς κάποιον, τον αγαπάς δίχως πολύ ή λίγο, η αγάπη από μόνη της είναι μιας έντασης. Αν κάποιος σε ρώτα, εάν θες την παρέα του, ν΄ απαντάς ναι ή όχι. Το ίσως δεν μετράει. Το μπορεί, δεν καλύπτει καμιά ερώτηση. Ναι ή όχι αυτές οι δύο απαντήσεις υπάρχουν αληθινές και ας σκορπίζουν πόνο κάποιες φορές.
Αγαπώ για όσο αντέχω, παλεύω να κρατήσω την αγάπη. Την φροντίζω για να είναι πάντα ανθισμένη. Αν κάποια στιγμή η αγάπη κουραστεί, δίνει τη θέση της στον σεβασμό. Υπάρχει μαζί με την αγάπη, αν αυτή φύγει, τον αφήνει εκεί. Έζησες, αγάπησες και ο σεβασμός ήταν κομμάτι σου. Τι και αν ήταν ο σύντροφος σου, ο φίλος σου ή συγγενής;
Σέβεσαι τον χώρο που έκανε στη ζωή του να μπεις. Ήταν και ήσουν επιλογή όχι μόνον ανάγκη. Το γεγονός, πως εσύ εκεί μπορεί να μην νιώθεις καλά και θες να φύγεις δεν σημαίνει, πως έχεις το δικαίωμα να μην σέβεσαι ό,τι απλόχερα σου έδωσε.
Σέβομαι, επειδή ήσουν μέρος της ζωής μου. Είτε ήταν για καλό, είτε για κακό. Όλα κάτι μου έδωσαν, κάτι μου δίδαξαν.
Σεβασμός λοιπόν, γιατί πάνω από όλα, όταν σέβεσαι τους άλλους, σέβεσαι και τον εαυτό σου. Όπως και το αντίθετο.
Σεβασμός... Αλήθεια, αν όλοι νιώθαμε τη σημασία του, ίσως κάτι να είχαμε αλλάξει.
Ελένη Γκίκα
ewoman
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.