Να ξεσπάς, αλλά πρόσεξε!
Φωνές, θυμός, «κατηγορώ».
Μια ακατάσχετη λύσσα για να φορτωθούν τα λάθη κι οι ευθύνες στην πλάτη του άλλου. Πολλά «εσύ φταις» που αιωρούνται στον αέρα και σε λίγο θα κρέμονται μετέωρα στο πουθενά, όπως και τόσες άλλες φορές!
Ένας ανεξέλεγκτος θυμός και μια άτακτη λιποταξία.
Ο «θρίαμβος του εγωισμού», το χτύπημα της πόρτας που έκλεισε χωρίς δεύτερη σκέψη.
Αυτή τη φορά, τόλμησε κι έφυγε! Έφυγε και δεν πρόλαβες να του σούρεις όλα όσα του ‘χες μαζεμένα.
Όχι ρε συ και τα μάζευες καιρό, περιμένοντας την ευκαιρία να ξεσπαθώσεις και τώρα μόλις την έχασες.
Θυμώνεις με σένα που δεν ήσουν εσύ αυτή που έκλεισε την πόρτα πίσω της, να του δείξεις αυτού, «ποια είσαι εσύ και τι μπορείς να κάνεις».
Οργίζεσαι που νικήθηκες. Σε κατακλύζει ο θιγμένος εγωισμός και ξεχνάς.
Ξεχνάς τι είναι αυτός για σένα, τι είσαι εσύ γι’ αυτόν.
Κι όταν το θυμηθείς, μετανιώνεις για όσα είπες και για όσα ΔΕΝ είπες.
Ντρέπεσαι για όσα είπες και δεν τα εννοούσες!
Λυπάσαι για όσα ΔΕΝ είπες κι ήθελες να εννοηθούν.
Θυμώνεις που παρεκτράπηκες, που δεν συγκρατήθηκες και παρακαλάς μέσα σου να είναι καλά και να γυρίσει.
Υπόσχεσαι να μη το ξανακάνεις και την ίδια στιγμή, σκέφτεσαι πως κοροϊδεύεις τον εαυτό σου. Φυσικά και θα το ξανακάνεις! Αφού έτσι είσαι!
Σου αρέσει να προκαλείς μέχρις εσχάτων.
Να τεντώνεις το σχοινί, αδιαφορώντας αν σπάσει.
Να παίζεις με τα όρια, και να τα ξεπερνάς!
Γιατί το έχεις δεδομένο. Θα ξανάρθει..
Όχι αγάπη μου! Δεν είναι ακριβώς έτσι…
Κανείς και τίποτα δεν είναι δεδομένο. Μη γελιέσαι!
Ότι αφήνεις να (ξε)φύγει, δύσκολα μπορείς να το «μαζέψεις» μετά!
Οι πέτρες που ρίχνεις, κάπου θα χτυπήσουν.
Θα πρέπει να μάθεις να ελέγχεις το θυμό σου. Να μη σ’ ελέγχει αυτός.
Να προσέχεις τις σκέψεις σου, γιατί γίνονται λέξεις που εκτοξεύονται σαν βέλη. Κι οι εκτοξευμένες λέξεις πληγώνουν και πονάνε!
Άσε που μπορεί να ειπωθούν άδικα, ή σε λάθος ανθρώπους, ή τη λάθος στιγμή που έχεις θυμώσει και έχεις ανάγκη να ξεσπάσεις!
Να ξεσπάς, αλλά πρόσεξε!
Οι λέξεις είναι δωρεάν… Εκείνο που «κοστίζει» πάντα, είναι πώς τις χρησιμοποιείς!
Μια ακατάσχετη λύσσα για να φορτωθούν τα λάθη κι οι ευθύνες στην πλάτη του άλλου. Πολλά «εσύ φταις» που αιωρούνται στον αέρα και σε λίγο θα κρέμονται μετέωρα στο πουθενά, όπως και τόσες άλλες φορές!
Ένας ανεξέλεγκτος θυμός και μια άτακτη λιποταξία.
Ο «θρίαμβος του εγωισμού», το χτύπημα της πόρτας που έκλεισε χωρίς δεύτερη σκέψη.
Αυτή τη φορά, τόλμησε κι έφυγε! Έφυγε και δεν πρόλαβες να του σούρεις όλα όσα του ‘χες μαζεμένα.
Όχι ρε συ και τα μάζευες καιρό, περιμένοντας την ευκαιρία να ξεσπαθώσεις και τώρα μόλις την έχασες.
Θυμώνεις με σένα που δεν ήσουν εσύ αυτή που έκλεισε την πόρτα πίσω της, να του δείξεις αυτού, «ποια είσαι εσύ και τι μπορείς να κάνεις».
Οργίζεσαι που νικήθηκες. Σε κατακλύζει ο θιγμένος εγωισμός και ξεχνάς.
Ξεχνάς τι είναι αυτός για σένα, τι είσαι εσύ γι’ αυτόν.
Κι όταν το θυμηθείς, μετανιώνεις για όσα είπες και για όσα ΔΕΝ είπες.
Ντρέπεσαι για όσα είπες και δεν τα εννοούσες!
Λυπάσαι για όσα ΔΕΝ είπες κι ήθελες να εννοηθούν.
Θυμώνεις που παρεκτράπηκες, που δεν συγκρατήθηκες και παρακαλάς μέσα σου να είναι καλά και να γυρίσει.
Υπόσχεσαι να μη το ξανακάνεις και την ίδια στιγμή, σκέφτεσαι πως κοροϊδεύεις τον εαυτό σου. Φυσικά και θα το ξανακάνεις! Αφού έτσι είσαι!
Σου αρέσει να προκαλείς μέχρις εσχάτων.
Να τεντώνεις το σχοινί, αδιαφορώντας αν σπάσει.
Να παίζεις με τα όρια, και να τα ξεπερνάς!
Γιατί το έχεις δεδομένο. Θα ξανάρθει..
Όχι αγάπη μου! Δεν είναι ακριβώς έτσι…
Κανείς και τίποτα δεν είναι δεδομένο. Μη γελιέσαι!
Ότι αφήνεις να (ξε)φύγει, δύσκολα μπορείς να το «μαζέψεις» μετά!
Οι πέτρες που ρίχνεις, κάπου θα χτυπήσουν.
Θα πρέπει να μάθεις να ελέγχεις το θυμό σου. Να μη σ’ ελέγχει αυτός.
Να προσέχεις τις σκέψεις σου, γιατί γίνονται λέξεις που εκτοξεύονται σαν βέλη. Κι οι εκτοξευμένες λέξεις πληγώνουν και πονάνε!
Άσε που μπορεί να ειπωθούν άδικα, ή σε λάθος ανθρώπους, ή τη λάθος στιγμή που έχεις θυμώσει και έχεις ανάγκη να ξεσπάσεις!
Να ξεσπάς, αλλά πρόσεξε!
Οι λέξεις είναι δωρεάν… Εκείνο που «κοστίζει» πάντα, είναι πώς τις χρησιμοποιείς!
Χριστίνα Ζαμπούνη
ewoman
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.