Ανοιξιάσαμε και σας περιμένουμε

0

“Θα΄ναι σαν μπαίνει η Άνοιξη“

Ναι, καλά!

Τα σημάδια υπάρχουν. Μου το λένε αλλά κάνω πως δεν τους πιστεύω, το διαβάζω και το προσπερνώ, το βλέπω μα δεν δίνω σημασία.

Ήρθε η Άνοιξη.

Ανταλλάσσεται συνάχι με ιδρωμένη μασχάλη κοινώς η μία ή η άλλη, σκέτη ταλαιπωρία. Να ομολογήσω πως βαριόμουνα μέσα στον χειμώνα πιο πολύ και από τηλεθεατής εκπομπής του Μουτσινά που πρόλαβε να την δει πριν κατέβει. Από την άλλη εξακολουθώ να έχω έναν φόβο και μια αμφιβολία, αφού ο αγαπημένος χειμώνας με έβαλε σε σοβαρές σκέψεις να κάνω αίτηση στον Μπουτάρη για ένα λαγούμι να την βγάλω μπέικα, σαν τις αρκούδες του. Τώρα συνήθισα και που να νταλαβερίζομαι με τις αλλεργίες, την γύρη και τα ζουζουνίσματα από κάθε λογής έντομο.

Παράπονο δεν έχω. Τα panda εν σοφία εποίησε! Και τον σκύλο μου επίσης, μακρύ, κατάλληλο για ποδομανσόν.

Ευλογημένε χειμώνα!

Για χάρη σου φέτος έμαθα να αλλάζω το ντεκόρ στο σπίτι. Κάθε μέρα μια νέα εικόνα στην επί τιμή πρεσβεία των Εσκιμώων που τα τελευταία χρόνια μετακόμισα. Μοναδική έμφαση στο ψυγείο που έχει γίνει πίνακας με δική μου, κατάδική μου, τεχνοτροπία. Παζλ με μαγνητάκια και λογαριασμούς απλήρωτους πάνω στους ληγμένους. Στο τέλος το έβγαλα απ΄την πρίζα γιατί το λαμπάκι ένοιωθε μοναξιά.

Ελα όμως που δεν σ’ αφήνουν να ηρεμήσεις κι όλο σε πονηρεύουν. Περπατάς με την πατατούκα ως στ’αυτιά, σαν τον Γιάννη Βόγλη με μύγδαλα μην τυχόν πετύχεις κανένα εισαγόμενο ,σε κεντρικό δρόμο και τσουπ νάτο το κάμπριο ξεβρακωμένο μόλις ο ήλιος λέει να κάνει σπέσιαλ γκέστ μετά από δυο βδομάδες με βροχές, χαλάζια, χιόνια και οτιδήποτε άλλο σε υγρό που γλύτωσε την εμφιάλωση.

Δεν παρασύρομαι.

Ο τατουαρισμένος ως το λαιμό τρεντοβλάχουρας φοράει τη φυμέ τζαμαρία στη μάπα, έχει στολίσει στη θέση του συνοδηγού το ξεμπρατσωμένο ξανθό και το ερκοντίσιον να κάνει περισσότερο σαματά κι από όλες τις αντιαεροπορικές σειρήνες το 1940 μήπως ζεστάνει το τάγκα της ξανθιάς και το δικό του πουλί που του έχει γίνει πρωτοξάδελφο του κατεψυγμένου Μιμίκου.

Ένοιωσα ρίγος και είδα το αναπόφευκτο, το λουλουδιασμένο το συναπάντημα σαν έπεσα πάνω στα κάλαντα της Άνοιξης. Και μην ακούσω πως λέω ανυπόστατες εξυπνάδες, πως δεν έχουμε κάτι τέτοιο, γιατί θα ρίξω τόσα σκαμπίλια όσα τρώει η ανεξάρτητη, περήφανη εξωτερική πολιτική μας. Τhe classic of the classics, “Θα΄ναι σαν μπαίνει η Άνοιξη“, που μόνο ringtone δεν το έχουν βάλει.

Η φετινή κολεξιόν “Άνοιξη” είναι πιο προβλέψιμη κι από τις επαναλήψεις της Mega. Η καλή διάθεση είναι μόνο για την πρώτη 10αριά φορές για το “Παρά πέντε” κι άντε άλλες τόσες για τους “Δυο ξένους”.

Νοιώθω τέτοια συγκίνηση τώρα που βγάζουμε από την ναφθαλίνη τη νέα εποχή, όση όταν πέφτω στο “Κωνσταντίνου και Ελένης” στον ΑΝΤ1 με ολίγον Λαζόπουλο.

Υπομονή θέλει και σε λίγο θα επιστρέψει το Ρετιρέ!

Απόστολος Καζάκος
kissmygrass
Ετικέτα:

Δημοσίευση σχολίου

0Σχόλια
* Οτι δημοσιεύουμε δεν σημαίνει ότι το υιοθετούμε.
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.

Τα Μπουλούκια

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Δημοσίευση σχολίου (0)
To Top