Εγώ είμαι που σου φωνάζω πάλι… σε αγαπάω!
Πάμε μαζί μια μικρή βόλτα.
Έστω μια μικρούλα βόλτα.
Μου λείπεις. Μου λείπει η τρέλα σου, το πάθος σου για την ζωή, το χαμόγελό σου.
Μου λείπει ο ακατέργαστος και ζωώδης ερωτισμός σου.
Μου λείπει η κρυφή σου τρυφερότητα σαν μικρού παιδιού.
Όλο σου, το εκρηκτικό σου είναι, το μετάγγισες μέσα μου και απέκτησα δυνάμεις που δεν ήξερα μέχρι τότε ότι είχα. Μου έδωσες την υπέροχη αίσθηση της αθανασίας και της αιώνιας νιότης. Μου λείπεις! Στα απλά ,στα ασήμαντα ,στα καθημερινά. Λείπεις από τις στιγμές που μαζί σου γινόντουσαν μαγικές.
Γνώρισες στο κορμί μου με το κορμί σου, όλο το σύμπαν και τις ηδονές όλου του κόσμου.
Με ελευθέρωσες! Με λύτρωσες! Με έγδυσες από πρέπει και κανόνες.
Χόρεψα στην γη, πέταξα στον ουρανό, ονειρεύτηκα στα σύννεφα. Παλιά μου αγάπη ,παθιασμένη και βασανιστική, έρωτα της ανέμελης νιότης μου! Βάλε με σε παρακαλώ… έστω για μια μέρα ,σε μια μικρή γωνίτσα του μυαλού σου και θυμήσου! Θυμήσου τις δικές μας μοναδικές στιγμές.
Πάμε μια μικρή βόλτα στο καυτό παρελθόν μας. Έλα να γίνουμε πάλι, έστω για ένα λεπτό εκείνα τα δύο ανέμελα, ερωτευμένα παιδιά. Θυμάσαι;
Τότε ο Θεός μας ήταν το τώρα. Σήμερα είναι το αύριο. Τότε ταξιδεύαμε χωρίς αποσκευές και οργάνωση. Τώρα κυριαρχεί ο προγραμματισμός και η λογική.
Ήμασταν πλούσιοι όταν μας ζέσταινε ο ήλιος και ευτυχισμένοι γιατί μας φώτιζε το φεγγάρι. Κολυμπούσαμε γυμνοί κάτω από το φώς της πανσελήνου. Μεγάλης και φωτεινής όπως το πάθος μας για την ζωή. Βαπτιζόμασταν στο όνομα της αγάπης μας, δύο μικροί, μαγικοί και παντοδύναμοι Θεοί.
Μου λείπεις. Μου λείπεις πολύ! Σε θέλω σαν τρελή. Λατρεμένο μου κορμί. Σε παρακαλώ για πάρα πολύ λίγο ,γύρισε, κοίταξε πίσω και νοστάλγησε με. Σε παρακαλώ ,έλα στο όνειρο μου και φίλα με ξανά!
Φίλα με παθιασμένα, καραμελένια με τρέλα και αγάπη.
Έλα να νιώσουμε πάλι λατρεία ο ένας για τον άλλον.
Γλυκέ μου νεανικέ μου Θεέ! Να με ζητάς. Να με θυμάσαι.
Να με νοσταλγείς και να σου λείπω. Να με χαϊδεύεις και να μου μιλάς στα όνειρα μας.
Άκου πιο προσεχτικά.
Άκου πιο καθαρά.
Ακούς; Με ακούς;
Εγώ είμαι που σου φωνάζω πάλι… σε αγαπάω!
Ξύπνα αγάπη μου! Εδώ είμαι πάντα.
Σε αγαπάω.
Έστω μια μικρούλα βόλτα.
Μου λείπεις. Μου λείπει η τρέλα σου, το πάθος σου για την ζωή, το χαμόγελό σου.
Μου λείπει ο ακατέργαστος και ζωώδης ερωτισμός σου.
Μου λείπει η κρυφή σου τρυφερότητα σαν μικρού παιδιού.
Όλο σου, το εκρηκτικό σου είναι, το μετάγγισες μέσα μου και απέκτησα δυνάμεις που δεν ήξερα μέχρι τότε ότι είχα. Μου έδωσες την υπέροχη αίσθηση της αθανασίας και της αιώνιας νιότης. Μου λείπεις! Στα απλά ,στα ασήμαντα ,στα καθημερινά. Λείπεις από τις στιγμές που μαζί σου γινόντουσαν μαγικές.
Γνώρισες στο κορμί μου με το κορμί σου, όλο το σύμπαν και τις ηδονές όλου του κόσμου.
Με ελευθέρωσες! Με λύτρωσες! Με έγδυσες από πρέπει και κανόνες.
Χόρεψα στην γη, πέταξα στον ουρανό, ονειρεύτηκα στα σύννεφα. Παλιά μου αγάπη ,παθιασμένη και βασανιστική, έρωτα της ανέμελης νιότης μου! Βάλε με σε παρακαλώ… έστω για μια μέρα ,σε μια μικρή γωνίτσα του μυαλού σου και θυμήσου! Θυμήσου τις δικές μας μοναδικές στιγμές.
Πάμε μια μικρή βόλτα στο καυτό παρελθόν μας. Έλα να γίνουμε πάλι, έστω για ένα λεπτό εκείνα τα δύο ανέμελα, ερωτευμένα παιδιά. Θυμάσαι;
Τότε ο Θεός μας ήταν το τώρα. Σήμερα είναι το αύριο. Τότε ταξιδεύαμε χωρίς αποσκευές και οργάνωση. Τώρα κυριαρχεί ο προγραμματισμός και η λογική.
Ήμασταν πλούσιοι όταν μας ζέσταινε ο ήλιος και ευτυχισμένοι γιατί μας φώτιζε το φεγγάρι. Κολυμπούσαμε γυμνοί κάτω από το φώς της πανσελήνου. Μεγάλης και φωτεινής όπως το πάθος μας για την ζωή. Βαπτιζόμασταν στο όνομα της αγάπης μας, δύο μικροί, μαγικοί και παντοδύναμοι Θεοί.
Μου λείπεις. Μου λείπεις πολύ! Σε θέλω σαν τρελή. Λατρεμένο μου κορμί. Σε παρακαλώ για πάρα πολύ λίγο ,γύρισε, κοίταξε πίσω και νοστάλγησε με. Σε παρακαλώ ,έλα στο όνειρο μου και φίλα με ξανά!
Φίλα με παθιασμένα, καραμελένια με τρέλα και αγάπη.
Έλα να νιώσουμε πάλι λατρεία ο ένας για τον άλλον.
Γλυκέ μου νεανικέ μου Θεέ! Να με ζητάς. Να με θυμάσαι.
Να με νοσταλγείς και να σου λείπω. Να με χαϊδεύεις και να μου μιλάς στα όνειρα μας.
Άκου πιο προσεχτικά.
Άκου πιο καθαρά.
Ακούς; Με ακούς;
Εγώ είμαι που σου φωνάζω πάλι… σε αγαπάω!
Ξύπνα αγάπη μου! Εδώ είμαι πάντα.
Σε αγαπάω.
Της Χρύσας Κατσιτοπούλου
anapnoes
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.