εκτός από την «ατομική ευθύνη» μπορεί και κάτι άλλο να ευθύνεται.
Η παχυσαρκία είναι ένα πολύ περίπλοκο πρόβλημα. Πολλά άτομα θεωρούν την αύξηση του βάρους καθαρά ατομική ευθύνη του παχύσαρκου ατόμου και πιστεύουν ότι είναι μια συνάρτηση λαιμαργίας, τεμπελιάς και έλλειψη θέλησης. Κατά τη γνώμη μου, αυτή η άποψη είναι γελοία.
Συμφωνώ ότι εάν το βάρος αυξάνεται (ή όχι) είναι αποτέλεσμα συμπεριφοράς. Είναι θέμα ενεργειακού ισοζυγίου: αν τρώμε περισσότερο από ό,τι καίμε, παίρνουμε κιλά. Εάν τρώμε λιγότερο και ασκούμαστε περισσότερο, τότε το βάρος μειώνεται.
Ωστόσο, η ανθρώπινη συμπεριφορά είναι ιδιαίτερα σύνθετη. Επηρεάζεται από διάφορους βιολογικούς παράγοντες όπως τα γονίδια, οι ορμόνες και τα νευρολογικά «κυκλώματα» (επαναλαμβανόμενα μοτίβα). Η συμπεριφορά σίτισης, όπως η σεξουαλική συμπεριφορά και η συμπεριφορά του ύπνου, έχει να κάνει με βιορύθμιση και αυτό δεν είναι ποτέ θέμα επιλογής.
Έτσι η υπόθεση ότι η συμπεριφορά της σίτισης (τι θα φάω, πότε θα το φάω, πως θα το φάω) είναι απλώς μια παράμετρος της θέλησης, είναι, για να είμαι πιο ευγενική, πολύ απλοϊκή. Εκτός από τη θέληση υπάρχουν πολλοί άλλοι παράγοντες που τελικά καθορίζουν τι κάνουμε και πότε το κάνουμε.
Η δύναμη της θέλησης των περισσότερων ανθρώπων καταρρέει υπό τη δύναμη και την πίεση άλλων σημάτων, εσωτερικών (που παράγονται ενδογενώς στο σώμα) και εξωτερικών.
Για να είμαστε συγκεκριμένοι παρακάτω είναι κάποιοι παράγοντες που πιστεύω ότι είναι οι κύριες αιτίες αύξησης βάρους, παχυσαρκίας και μεταβολικού συνδρόμου και που πραγματικά δεν έχουν καμία σχέση με τη βούληση.
– Ορμονικές ανισορροπίες: αντίσταση στην λεπτίνη, αντίσταση στην ινσουλίνη κα
– Συγκεκριμένες φαρμακευτικές αγωγές
– Επιθετική διαφήμιση τροφίμων (ιδιαίτερα στην παιδική ηλικία)
– Υπερπροσφορά φαγητού
– Εθισμός σε τροφές
– Γονίδια
– Παραπληροφόρηση
Δεν προτείνω στους αναγνώστες να χρησιμοποιούν αυτό το άρθρο ως δικαιολογία για να εγκαταλείψουν οποιαδήποτε προσπάθεια κάνουν λέγοντας ότι είναι η μοίρα τους και δεν έχουν κανέναν έλεγχο. Καθόλου. Θεωρώ -με εξαίρεση σπάνιες περιπτώσεις που κάποια ιατρική κατάσταση παρεμποδίζει την απώλεια βάρους- κάθε άτομο μπορεί να ελέγξει το βάρος του.
Μπορεί να γίνει και το έχω δει επανειλημμένα να συμβαίνει. Για κάποιους απαιτεί σκληρή δουλειά (σε σχέση με άλλους) και δραστικές αλλαγές στον τρόπο ζωής. Όμως πολλοί άνθρωποι επιτυγχάνουν μακροπρόθεσμα ένα μικρότερο πιο υγιές βάρος, παρά το γεγονός ότι έχουν τις πιθανότητες εναντίον τους.
Το άρθρο έχει στόχο να «ανοίξει» το μυαλό των ανθρώπων και ίσως και κάποιων «ειδικών» στο γεγονός ότι εκτός από την «ατομική ευθύνη» μπορεί και κάτι άλλο να ευθύνεται για την παγκόσμια επιδημία της παχυσαρκίας.
Η άποψη ότι όλα οφείλονται στην έλλειψη θέλησης θεωρώ ότι είναι ακριβώς αυτό που οι εταιρείες τροφίμων θέλουν να πιστεύουμε, ώστε να μπορέσουν ακάθεκτες να συνεχίσουν το ανήθικο μάρκετινγκ τους.
Συμφωνώ ότι εάν το βάρος αυξάνεται (ή όχι) είναι αποτέλεσμα συμπεριφοράς. Είναι θέμα ενεργειακού ισοζυγίου: αν τρώμε περισσότερο από ό,τι καίμε, παίρνουμε κιλά. Εάν τρώμε λιγότερο και ασκούμαστε περισσότερο, τότε το βάρος μειώνεται.
Ωστόσο, η ανθρώπινη συμπεριφορά είναι ιδιαίτερα σύνθετη. Επηρεάζεται από διάφορους βιολογικούς παράγοντες όπως τα γονίδια, οι ορμόνες και τα νευρολογικά «κυκλώματα» (επαναλαμβανόμενα μοτίβα). Η συμπεριφορά σίτισης, όπως η σεξουαλική συμπεριφορά και η συμπεριφορά του ύπνου, έχει να κάνει με βιορύθμιση και αυτό δεν είναι ποτέ θέμα επιλογής.
Έτσι η υπόθεση ότι η συμπεριφορά της σίτισης (τι θα φάω, πότε θα το φάω, πως θα το φάω) είναι απλώς μια παράμετρος της θέλησης, είναι, για να είμαι πιο ευγενική, πολύ απλοϊκή. Εκτός από τη θέληση υπάρχουν πολλοί άλλοι παράγοντες που τελικά καθορίζουν τι κάνουμε και πότε το κάνουμε.
Η δύναμη της θέλησης των περισσότερων ανθρώπων καταρρέει υπό τη δύναμη και την πίεση άλλων σημάτων, εσωτερικών (που παράγονται ενδογενώς στο σώμα) και εξωτερικών.
Για να είμαστε συγκεκριμένοι παρακάτω είναι κάποιοι παράγοντες που πιστεύω ότι είναι οι κύριες αιτίες αύξησης βάρους, παχυσαρκίας και μεταβολικού συνδρόμου και που πραγματικά δεν έχουν καμία σχέση με τη βούληση.
– Ορμονικές ανισορροπίες: αντίσταση στην λεπτίνη, αντίσταση στην ινσουλίνη κα
– Συγκεκριμένες φαρμακευτικές αγωγές
– Επιθετική διαφήμιση τροφίμων (ιδιαίτερα στην παιδική ηλικία)
– Υπερπροσφορά φαγητού
– Εθισμός σε τροφές
– Γονίδια
– Παραπληροφόρηση
Δεν προτείνω στους αναγνώστες να χρησιμοποιούν αυτό το άρθρο ως δικαιολογία για να εγκαταλείψουν οποιαδήποτε προσπάθεια κάνουν λέγοντας ότι είναι η μοίρα τους και δεν έχουν κανέναν έλεγχο. Καθόλου. Θεωρώ -με εξαίρεση σπάνιες περιπτώσεις που κάποια ιατρική κατάσταση παρεμποδίζει την απώλεια βάρους- κάθε άτομο μπορεί να ελέγξει το βάρος του.
Μπορεί να γίνει και το έχω δει επανειλημμένα να συμβαίνει. Για κάποιους απαιτεί σκληρή δουλειά (σε σχέση με άλλους) και δραστικές αλλαγές στον τρόπο ζωής. Όμως πολλοί άνθρωποι επιτυγχάνουν μακροπρόθεσμα ένα μικρότερο πιο υγιές βάρος, παρά το γεγονός ότι έχουν τις πιθανότητες εναντίον τους.
Το άρθρο έχει στόχο να «ανοίξει» το μυαλό των ανθρώπων και ίσως και κάποιων «ειδικών» στο γεγονός ότι εκτός από την «ατομική ευθύνη» μπορεί και κάτι άλλο να ευθύνεται για την παγκόσμια επιδημία της παχυσαρκίας.
Η άποψη ότι όλα οφείλονται στην έλλειψη θέλησης θεωρώ ότι είναι ακριβώς αυτό που οι εταιρείες τροφίμων θέλουν να πιστεύουμε, ώστε να μπορέσουν ακάθεκτες να συνεχίσουν το ανήθικο μάρκετινγκ τους.
Μυρτώ Μυλωνά
enallaktikidrasi
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.