ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΟ "ΟΧΙ"

Είναι ικανοποιημένοι με τα λίγα, γιατί σε αυτά έμαθαν από μικροί.

Το δικαίωμα στο «όχι»!..Το σκετσάκι από το γνωστή σειρά κόμικς του Αρκά, «Ισοβίτης»..Ένας παππούς αποφυλακίζεται, έχοντας εκτίσει ποινή, σαράντα χρόνια έγκλειστος στη φυλακή. Στέκεται στην έξοδο της φυλακής, με το αποφυλακιστήριο ανά χείρας. Ο νεαρός σωφρονιστικός υπάλληλος στην έξοδο τον ρωτά : «Τι σου έλειψε, σαράντα χρόνια στη στενή, περισσότερο απ’ όλα,; Οι γυναίκες;..». «Όχι», απαντάει ο γέρος. «Το καλό φαΐ;», ξαναρωτάει ο υπάλληλος. «Όχι», ξαναλέει ο παππούς. «Τα καλά ρούχα;!», ξαναρωτάει..«Όχι!» «Οι βόλτες;», επιμένει ο νεαρός..«Όχι!»..«Οι φίλοι σου;!..» «Όχι!» «Η άπλα σου έλειψε; Οι ανοιχτοί χώροι;!..» «Όχι!», επιμένει ο μπάρμπας! «Μα καλά! Τίποτα δε σου έλειψε τόσα χρόνια;!» «Μου έλειψε κάτι, περισσότερο απ’ όλα!», λέει ο, μόλις αποφυλακιστείς! «Τι;! Τι σου έλειψε;!», ρωτάει κυριευμένος από την περιέργεια ο υπάλληλος..«Το δικαίωμα μου να λέω όχι!», απαντά ο άνθρωπος..Η ιστορία αυτή, μιλάει για το δικαίωμα στο «όχι»!

Αυτό το «δικαίωμα», που πολλοί από εμάς το έχουμε χάσει…Άλλοι το στερήθηκαν από μικροί και δεν ξέρουν πως είναι. Το βλέπουν σε άλλους, που κάνουν χρήση του δικαιώματος στο «όχι», αλλά οι ίδιοι δεν ξέρουν πως είναι, γιατί δεν το είχαν ποτέ. Σαν ένα πολύ καλό και πολυτελές αυτοκίνητο, που το οδηγεί άλλος και εσύ το χαζεύεις, το ποθείς, αλλά λες στον εαυτό σου πως ποτέ δεν είχες κάτι τέτοιο και ποτέ δε θα έχεις. Αυτοί ζουν μέσα στην άγνοια και στην απόλυτη υποταγή. Είναι ικανοποιημένοι με τα λίγα, γιατί σε αυτά έμαθαν από μικροί..

Άλλοι πάλι, είχαν κάποτε δικαίωμα στο «όχι» και κάποια στιγμή της ζωής τους, χωρίς καλά καλά να το καταλάβουν, το έχασαν! Θυμούνται με νοσταλγία τις «παλιές καλές μέρες».
Τότε προτού αρχίσουν οι συμβιβασμοί. Προτού αρχίσουν οι υποχωρήσεις, τις περισσότερες φορές, χωρίς λόγο. Οι υποχωρήσεις έως την τελική ήττα και υποταγή! Αυτοί οι δεύτεροι, αυτοί κάποτε έλεγαν «όχι» και τώρα μόνο «ναι», είναι αυτοί που ζούνε μέσα στις δικές τους φυλακές. Προσπαθούν να κρατήσουν τα προσχήματα, απέναντι στους φίλους τους που προσπαθούν να τους «ξυπνήσουν» και απέναντι στους εαυτούς τους, αλλά τελικά δεν τα καταφέρνουν! Γίνονται δυστυχισμένοι.. Λένε πως η φτώχια είναι κάτι κακό. Όντως είναι!

Υπάρχει όμως κάτι ακόμα χειρότερο. Να είσαι πλούσιος και μετά να φτωχύνεις! Έτσι είναι και αυτοί, οι δεύτεροι!..Υπάρχει, βέβαια, και μία ακόμα κατηγορία..Οι «διπλωμάτες»…
Αυτοί είναι οι μάγκες της υπόθεσης! Ξέρουν πότε και που να πουν ναι και όχι! Ξέρουν να σκύβουν το κεφάλι, υποκρινόμενοι τους υποταγμένους, και στην ουσία να είναι αυτοί οι αφεντάδες! Το δικαίωμα στο «όχι» λοιπόν! Είναι αυτό που ξεχωρίζει τους αφέντες του εαυτού τους, από τους δούλους της βούλησης των άλλων..

Τους….. κατ’ ουσία φτωχούς, από τους κατ’ ουσία, πλούσιους..

γράφει ο Γιώργος Παρασκευόπουλος

eternal-radio