Γιατί εγώ παιδί είμαι κάθε μέρα…
20 Νοεμβρίου Παγκόσμια ημέρα των δικαιωμάτων του παιδιού:
«Να μ΄αγαπάς, όσο μπορείς να μ’ αγαπάς.
Με μια αγάπη αληθινή και ανιδιοτελή όπως σ’ αγαπώ και εγώ.
Με μια αγάπη που να ξεχειλίζει από υγεία γιατί η άρρωστη αγάπη με πονάει.
Με μια αγάπη που να μου δίνει ρίζες να πατάω γερά και φτερά να πετάω χωρίς να φοβάμαι μην κλάψεις.
Με μια αγάπη που θα φωτίζει τη ζωή και το δρόμο μου κάθε φορά που δεν υπάρχει ένας ζεστός ήλιος να με κατευθύνει.
Με μια αγάπη που θα αγωνίζεται για εμένα και για το μέλλον μου.
Με μια αγάπη ελεύθερη από τεράστιους κανόνες και ανυπέρβλητα όρια.
Με μια αγάπη ασπίδα που θα με προστατεύει από κινδύνους που δεν μπορώ να διαχειριστώ από φόβους που με τρομάζουν και σκοτάδια που με κάνουν να κουκουλώνομαι κάτω από μια ξένη κουβέρτα.
Και με την ίδια αυτή πολύχρωμη και πολυδιάστατη αγάπη να φροντίζεις και όλα τα άλλα παιδιά γιατί έτσι με μαθαίνεις να αγαπάω να φροντίζω και να υπάρχω.
Όταν πεινάω να με ταΐζεις τροφή και νοιάξιμο.
Όταν κρυώνω να με ντύνεις με ζεστά ρούχα και γλυκόλογα.
Όταν κλαίω να με χαϊδεύεις χωρίς να με πνίγεις.
Είμαι μικρό και άπειρο.
Ξέρω όμως ένα μόνο πράγμα ότι για μένα ένα δικαίωμα υπάρχει η πολύχρωμη και πολυδιάστατη αγάπη σου, είτε είσαι ο μπαμπάς μου, η μαμά μου, ή αυτός που με διάλεξε για να με λατρεύει.
Είμαι μικρό και δεν ξέρω από που πάνε για τη ζωή.
Κράτα μου το χέρι και άσε με να σε τραβήξω εγώ, γιατί τα μάτια μου βλέπουν μόνο αλήθειες. Δεν βλέπουν τοίχους, ούτε όρια.
Εσύ θα με κρατάς και εγώ θα σε πηγαίνω. Γιατί είναι δικαίωμά μου να μαθαίνω σε ελεύθερους δρόμους και ηλιόλουστες πλατείες.
Να μ΄αγαπάς.
Όσο μπορείς να μ’ αγαπάς, όχι μόνο σήμερα. Και αύριο. Και για πάντα και μέχρι να σβήσει ο ουρανός τον ήλιο.
Γιατί εγώ παιδί είμαι κάθε μέρα…»
«Να μ΄αγαπάς, όσο μπορείς να μ’ αγαπάς.
Με μια αγάπη αληθινή και ανιδιοτελή όπως σ’ αγαπώ και εγώ.
Με μια αγάπη που να ξεχειλίζει από υγεία γιατί η άρρωστη αγάπη με πονάει.
Με μια αγάπη που να μου δίνει ρίζες να πατάω γερά και φτερά να πετάω χωρίς να φοβάμαι μην κλάψεις.
Με μια αγάπη που θα φωτίζει τη ζωή και το δρόμο μου κάθε φορά που δεν υπάρχει ένας ζεστός ήλιος να με κατευθύνει.
Με μια αγάπη που θα αγωνίζεται για εμένα και για το μέλλον μου.
Με μια αγάπη ελεύθερη από τεράστιους κανόνες και ανυπέρβλητα όρια.
Με μια αγάπη ασπίδα που θα με προστατεύει από κινδύνους που δεν μπορώ να διαχειριστώ από φόβους που με τρομάζουν και σκοτάδια που με κάνουν να κουκουλώνομαι κάτω από μια ξένη κουβέρτα.
Και με την ίδια αυτή πολύχρωμη και πολυδιάστατη αγάπη να φροντίζεις και όλα τα άλλα παιδιά γιατί έτσι με μαθαίνεις να αγαπάω να φροντίζω και να υπάρχω.
Όταν πεινάω να με ταΐζεις τροφή και νοιάξιμο.
Όταν κρυώνω να με ντύνεις με ζεστά ρούχα και γλυκόλογα.
Όταν κλαίω να με χαϊδεύεις χωρίς να με πνίγεις.
Είμαι μικρό και άπειρο.
Ξέρω όμως ένα μόνο πράγμα ότι για μένα ένα δικαίωμα υπάρχει η πολύχρωμη και πολυδιάστατη αγάπη σου, είτε είσαι ο μπαμπάς μου, η μαμά μου, ή αυτός που με διάλεξε για να με λατρεύει.
Είμαι μικρό και δεν ξέρω από που πάνε για τη ζωή.
Κράτα μου το χέρι και άσε με να σε τραβήξω εγώ, γιατί τα μάτια μου βλέπουν μόνο αλήθειες. Δεν βλέπουν τοίχους, ούτε όρια.
Εσύ θα με κρατάς και εγώ θα σε πηγαίνω. Γιατί είναι δικαίωμά μου να μαθαίνω σε ελεύθερους δρόμους και ηλιόλουστες πλατείες.
Να μ΄αγαπάς.
Όσο μπορείς να μ’ αγαπάς, όχι μόνο σήμερα. Και αύριο. Και για πάντα και μέχρι να σβήσει ο ουρανός τον ήλιο.
Γιατί εγώ παιδί είμαι κάθε μέρα…»
Αλεξία Μπακοπούλου
kissmygrass
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.