Κέρνα με σταφύλια κόκκινα και «πάρε με» σε ένα αδιέξοδο δρόμο.
Να έχει γεύση κρασιού το φιλί σου και να με ζαλίζει γλυκά, να μοιάζει με πασμίνα η αγκαλιά σου και να έχει χρώμα χρυσό το βλέμμα σου!
Οι έρωτες του Φθινοπώρου είναι σαν τρύγος, σαν πρώτο σχολικό κουδούνι που θα φέρει κοπάνες και νέες γνώσεις και εκδρομές!
Οι έρωτες αυτοί δεν κρυώνουν μήτε ζεσταίνονται… Βολεύονται άνετα σε γρασίδι και αυθαδιάζουν με τρυφερά πρωτοβρόχια.
Με φοβίζουν οι φλογεροί Αυγουστιάτικοι έρωτες, με ξενίζουν οι λαμπερές Δεκεμβριανές καψούρες και δεν εμπιστεύομαι καθόλου τα Ανοιξιάτικα φλερτ της μέλισσας, που τσιμπά με δηλητήρια-φιλιά.
Τον Σεπτέμβρη θέλω να σε αγαπήσω…
Έρωτα να κάνουμε σε σεντόνια που θα μυρίζουν λεβάντα και ο καφές να είναι διπλός Ελληνικός. Ζεστός… όχι στιγμιαίος της βιασύνης!
Να με παίρνεις αγκαλιά τα βράδια και να χωράνε μέσα σε αυτήν όλα τα μελτέμια και οι καταιγίδες του χθες μου!
Φθινόπωρο να έρθεις και να παίρνουν τα σύννεφα την μορφή σου, οι εκδρομές μας να είναι σε βουνά και ποτάμια που ταξίδι θα γίνονται να βρουν θάλασσα αλμυρή!
Να σμίγουμε σε στάχυα και να είναι οι σιωπές που μαζεύαμε χρόνια τώρα, η πιο δυνατή κραυγή ηδονής μας!
Έλα τώρα…
Θα σε περιμένω σε σινεμά και μπιστρό, σε μια πλατεία, χωρίς ομπρέλα, την ώρα που θα πέσει η πρώτη ευλογημένη σταγόνα από τον ουρανό.
Αυτή που θα μου τάξει να μη δακρύσω ποτέ ξανα!
Φθινόπωρο θέλω να σε ερωτευτώ… χορτασμένο από θάλασσες άλλες, να γίνω το ταξιδιάρικο λιμάνι σου.
Λιμάνι που δεν θα σου ζητήσει να ρίξεις άγκυρα ποτέ… για βυθούς φτιάχτηκαν οι άγκυρες κι εγώ σε θέλω καραβοκύρη, πειρατή, κατακτητή, νικητή από πάντα φτιαγμένο για ουρανούς!
Ο ήχος της φωνής σου θέλω να είναι βραχνός, να μυρίζεις ταμπάκο και κονιάκ, να με ανατριχιάζει σαν παγωμένο αεράκι το χάδι σου, το θρασύ και το αλήτικο βλέμμα σου!
Να μοιάζουμε με τρένα και όχι με βάρκες…
Να είμαστε αδέσποτες ματιές χωρίς κολάρο και ιδιοκτήτη…
Ζητιάνοι άστεγοι σε μια κούτα χάρτινη, όλα τα «σ αγαπώ» μας να θέλουν κι άλλα κέρματα να χορτάσουν την πεθυμιά….
Ψωμί να είσαι και λάδι…
Μονοπάτι και όχι λεωφόρος.
Έλα Σεπτέμβρη…
Κέρνα με σταφύλια κόκκινα και «πάρε με» σε ένα αδιέξοδο δρόμο μέσα σε ένα αυτοκίνητο, την ώρα που θα παίζουν τραγούδια του ’80
Μη μου τάξεις σαν Γεναριάτικο τσαλίμι…
Μη μου κρυφτείς με μάσκες σαν Φλεβάρης…
Σεπτέμβρης να είσαι…
Σε περιμένω.
Τώρα θέλω να σε ερωτευτώ.
Τώρα που φοράω και τους χειμώνες και τα καλοκάιρια μου σε ένα κορμι που χάνει λίγο λίγο τον ήλιο στο χρώμα του και γίνεται λευκό… εσύ να το δαγκώσεις και να βαφτεί πορφυρό. Εσύ να τους δώσεις ζωή.
Θέλω να ερωτευτώ Φθινόπωρο εσένα… Σεπτέμβρη μου!
Αναστασία Κορινθίου
kissmygrass
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.