Ένα φίλο να μοιράζεσαι την τρέλα σου, βρε αδερφέ!

0

Πώς αλλιώς, αφού έτσι είναι πλασμένοι οι άνθρωποι…Να μοιράζονται.

Ξέρεις, είναι μακριά η ζωή για να μην έχεις φίλους.
Κι εσύ το ήξερες αυτό και πάλευες για την ύπαρξή τους στη ζωή σου.
Δεν καλοπέρασες είναι η αλήθεια…
Μπορεί και να έφταιγες, μπορεί και όχι.
Από ότι μπορείς να θυμηθείς ήσουν πάντα ο υποχωρητικός της παρέας. Πάντα αυτός που έκανε τα χατήρια, που ακολουθούσε.
Ζήτημα χαρακτήρα ή βαθύτερη ανάγκη να ανήκεις κάπου;
Δεν ξέρεις κι εσύ να πεις.
Πάντως πολλές οι πληγές από ανθρώπους που ονομάτισες φίλους.
Έσκαγαν μέσα στα χρόνια η μία πίσω από την άλλη. Καμιά δεν περίμενες κι ας σε έπνιγαν τα σημάδια. Εσύ πάντα εκεί, να δίνεις και να μην περιμένεις να πάρεις.
Δεν μπαίνουν στο ζύγι οι σχέσεις, έλεγες… Και το εννοούσες. Κι έτσι έδινες ξανά και ξανά. Κι όταν σου έπαιρναν τα πάντα και σε άφηναν, έχανες και τη γη κάτω από τα πόδια.
Το ήξερες μα δεν το παραδεχόσουν ποτέ. Πάντα το καλύτερο σκεφτόσουν ακόμη και γι’αυτόν το φίλο που τελικά ήταν ο χειρότερος…
Καλή καρδιά.
Περνούσαν τα χρόνια κι εσύ δεν έπαυες να ελπίζεις. Και νέες πληγές έρχονταν να προστεθούν. Και ξανά να τρώνε τα μούτρα χώμα, και απογοήτευση και κλάμα…
Άραγε δεν υπήρχε κανείς άνθρωπος για σένα; Κανείς που να σταθεί φίλος σωστός;
Όχι είπες κάποια μέρα κι έπαψες να περιμένεις.
Κι εκεί που δεν τον περίμενες, ήρθε.
Δεν τον ζήτησες, είχες πάψει πια να πιστεύεις σε θαύματα.
Κι όμως, ήρθε.
Δε ζήτησε τίποτα. Μόνο μπήκε στη ζωή σου. Απλά, σα να ανήκε εκεί όλη σου τη ζωή.
Και την έκανε ωραία τη ζωή σου.
Δεν είστε ίδιοι. Όχι, όχι, δε μοιάζετε σε πολλά. Αλλά με έναν απίστευτο τρόπο, αλληλοσυμπληρώνεστε. Και σίγουρα δεν είστε αυτό που λέμε “διακριτικό δίδυμο”.
Κοινώς, καμία κοινή σας εμφάνιση δεν περνά απαρατήρητη… Και πώς θα μπορούσε, άλλωστε;
Όπου ανθίζει η αγάπη ακούγονται γέλια κελαριστά.
Όμορφη είναι η ζωή τελικά όταν έχεις βρει ένα φίλο της καρδιάς.
Όταν καταλαβαίνεστε χωρίς να μιλήσετε.
Όταν αρκεί ένα βλέμμα για να σημάνει συναγερμός.
Κατανόηση, αγάπη, μοίρασμα.
Όμορφα πράγματα…
Τυχερός στάθηκες, μην το ομολογήσεις πουθενά.
Ένας φίλος έστω και καθυστερημένα, που να κλείσει τις πληγές και να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη στον άνθρωπο, στη φιλία.
Ένας φίλος να μοιράζεσαι την τρέλα σου, βρε αδερφέ!
Δώρο το λες. Και είναι…
Κι ευχαριστείς γι’αυτό.
Και δίνεις και δίνεσαι. Πώς αλλιώς, αφού έτσι είναι πλασμένοι οι άνθρωποι…Να μοιράζονται.
Αισθήματα, στιγμές, όνειρα… (άντε και πού και πού κανα κομμάτι σπιτική τυρόπιτα…)

Της Στεύης Τσούτση
diaforetiko
Ετικέτα:

Δημοσίευση σχολίου

0Σχόλια
* Οτι δημοσιεύουμε δεν σημαίνει ότι το υιοθετούμε.
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.

Τα Μπουλούκια

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Δημοσίευση σχολίου (0)
To Top