να επιτρέπεις μόνο δάκρυα χαράς… Μόνο αυτά και τίποτα άλλο…
Κλαις.
Ανοίγεις τις βρύσες της ψυχής σου και κλαις για τον έρωτά του.
Όχι εκείνον που έχασες αλλά αυτόν που δε σου χαρίστηκε ποτέ.
Κλαις για το δόσιμό σου, κλαις για το χρόνο και τις σκέψεις σου, κλαις για όλα τα όνειρα που ήταν τελικά μόνο δικά σου.
Κλαις για εκείνον που τον είχες για πολύ κι όμως στάθηκε πιο λίγος κι από τους λίγους.
Άραγε άξιζε τον κόπο; ‘Αξιζε το χρόνο; Άξιζε τις θυσίες;
Την ξέρεις την απάντηση και γι’αυτό το λόγο είναι το δάκρυ σου τόσο απαρηγόρητο.
Δεν άξιζε τίποτα από όσα του έδωσες. Δε θέλησε ποτέ να τα εκτιμήσει. Μόνο εγωιστικά τα δέχτηκα, τα έβαλε στην τσέπη του τσαλακωμένα για να τα έχει για παν ενδεχόμενο και προχώρησε στη ζωή του. Μια ζωή που εσύ δεν ανήκεις κι ούτε κι άνηκες ποτέ.
Σε πληγώνει η αλήθεια αυτού του αδιέξοδου έρωτα. Σε πληγώνει εκείνος που ενώ έλεγες ότι σε νοιάζεται, ασχολήθηκε μόνο για την πάρτη του.
Και κάπου εδώ, ακούς τη λήξη του χρόνου. Είναι η ψυχή σου που τη σφυρίζει καθώς δεν αντέχει άλλο.
Όχι κορίτσι μου. Δεν αντέχεται να σου απαντούν στην αγάπη με εγωισμό κι αδιαφορία. Δεν ανέχεται η ψυχή να την ποδοπατούν σα να μην έχει αξία.
Έχει αξία! Κι εσύ έχεις κι ας μη σου αναγνωρίζεται από εκείνον.
Ξερίζωσέ τον από μέσα σου. Βγάλε τον τελείως από το μυαλό σου και προχώρα τη ζωή σου.
Δεν ήταν ποτέ κομμάτι σου, μη γελιέσαι.
Ήθελες να γίνει αλλά δεν έγινε ποτέ.
Αδιαφόρησε για την περίπτωσή του και προχώρα παρακάτω. Γέμισε το χρόνο σου να μη σκέφτεσαι κι αφέσου να γιατρευτείς. Θα τα καταφέρεις αρκεί να το πιστέψεις.
Αν κοιταχτείς στον καθρέφτη και δεις βαθιά μέσα κι έξω σου, θα καταλάβεις πόσα πολλά αξίζεις εσύ και πόσα λίγα αυτός.
Μια άτυχη στιγμή ήταν και τίποτα παραπάνω. Διέγραψέ τον και τράβα για κάθε τι επόμενο.
Τράβα για κάθε τι που θα σου δώσει όσα σου έλειψαν: σεβασμό, κατανόηση, χρόνο, αγάπη.
Γιατί τα αξίζεις κι ας σε έκανε εκείνος να αμφιβάλλεις για το τι αξίζεις και τι όχι.
Τα πάντα αξίζεις, τα καλύτερα. Αλλά αν δεν το πιστέψεις πρώτα εσύ, πώς θα το πιστέψει κανείς άλλος;
Ξέχνα το μαλάκα και προχώρα τη ζωή σου. Φτιάξε την όπως αγαπάς, φτιάξε την όμορφη.
Και στον εαυτό σου, από δω και στο εξής, να επιτρέπεις μόνο δάκρυα χαράς… Μόνο αυτά και τίποτα άλλο…
Ανοίγεις τις βρύσες της ψυχής σου και κλαις για τον έρωτά του.
Όχι εκείνον που έχασες αλλά αυτόν που δε σου χαρίστηκε ποτέ.
Κλαις για το δόσιμό σου, κλαις για το χρόνο και τις σκέψεις σου, κλαις για όλα τα όνειρα που ήταν τελικά μόνο δικά σου.
Κλαις για εκείνον που τον είχες για πολύ κι όμως στάθηκε πιο λίγος κι από τους λίγους.
Άραγε άξιζε τον κόπο; ‘Αξιζε το χρόνο; Άξιζε τις θυσίες;
Την ξέρεις την απάντηση και γι’αυτό το λόγο είναι το δάκρυ σου τόσο απαρηγόρητο.
Δεν άξιζε τίποτα από όσα του έδωσες. Δε θέλησε ποτέ να τα εκτιμήσει. Μόνο εγωιστικά τα δέχτηκα, τα έβαλε στην τσέπη του τσαλακωμένα για να τα έχει για παν ενδεχόμενο και προχώρησε στη ζωή του. Μια ζωή που εσύ δεν ανήκεις κι ούτε κι άνηκες ποτέ.
Σε πληγώνει η αλήθεια αυτού του αδιέξοδου έρωτα. Σε πληγώνει εκείνος που ενώ έλεγες ότι σε νοιάζεται, ασχολήθηκε μόνο για την πάρτη του.
Και κάπου εδώ, ακούς τη λήξη του χρόνου. Είναι η ψυχή σου που τη σφυρίζει καθώς δεν αντέχει άλλο.
Όχι κορίτσι μου. Δεν αντέχεται να σου απαντούν στην αγάπη με εγωισμό κι αδιαφορία. Δεν ανέχεται η ψυχή να την ποδοπατούν σα να μην έχει αξία.
Έχει αξία! Κι εσύ έχεις κι ας μη σου αναγνωρίζεται από εκείνον.
Ξερίζωσέ τον από μέσα σου. Βγάλε τον τελείως από το μυαλό σου και προχώρα τη ζωή σου.
Δεν ήταν ποτέ κομμάτι σου, μη γελιέσαι.
Ήθελες να γίνει αλλά δεν έγινε ποτέ.
Αδιαφόρησε για την περίπτωσή του και προχώρα παρακάτω. Γέμισε το χρόνο σου να μη σκέφτεσαι κι αφέσου να γιατρευτείς. Θα τα καταφέρεις αρκεί να το πιστέψεις.
Αν κοιταχτείς στον καθρέφτη και δεις βαθιά μέσα κι έξω σου, θα καταλάβεις πόσα πολλά αξίζεις εσύ και πόσα λίγα αυτός.
Μια άτυχη στιγμή ήταν και τίποτα παραπάνω. Διέγραψέ τον και τράβα για κάθε τι επόμενο.
Τράβα για κάθε τι που θα σου δώσει όσα σου έλειψαν: σεβασμό, κατανόηση, χρόνο, αγάπη.
Γιατί τα αξίζεις κι ας σε έκανε εκείνος να αμφιβάλλεις για το τι αξίζεις και τι όχι.
Τα πάντα αξίζεις, τα καλύτερα. Αλλά αν δεν το πιστέψεις πρώτα εσύ, πώς θα το πιστέψει κανείς άλλος;
Ξέχνα το μαλάκα και προχώρα τη ζωή σου. Φτιάξε την όπως αγαπάς, φτιάξε την όμορφη.
Και στον εαυτό σου, από δω και στο εξής, να επιτρέπεις μόνο δάκρυα χαράς… Μόνο αυτά και τίποτα άλλο…
Της Στεύης Τσούτση
diaforetiko
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.