Κι ας είσαι πια μακριά.
Ένα χειμωνιάτικο βράδυ, με κρατούσες στην αγκαλιά σου με με χάιδευες ενώ οι ανάσες μας ήταν ακόμα βαριές από το πάθος που είχαμε μοιραστεί λίγα λεπτά πριν. Η μυρωδιά σου σκέπαζε σαν απαλό πέπλο το κορμί μου κι η καρδιά μου προσπαθούσε να βρει ξανά το ρυθμό της.
Άναψες μια σειρά από φωτάκια που είχες βάλει στο δωμάτιο.
‘Σ’αρέσουν;’, μου είπες και μου άφησες ένα απαλό φιλί στα χείλη.
‘Πολύ’, σου ψιθύρισα. ‘Είμαστε στη θάλασσα, σ’ένα ταβερνάκι πάνω στο κύμα’, πρόσθεσα αφήνοντας τα δάχτυλά μου να χαιδέψουν αχόρταγα τον υπέροχο λαιμό και το στέρνο σου.
‘Νιώθεις τον αέρα να μας χτυπά το πρόσωπο;’, είπαμε κι οι δυο σχεδόν ταυτόχρονα και μετά γελάσαμε με την καρδιά μας.
‘Θα πάμε μια βόλτα στη θάλασσα;’, σε ρώτησα σχεδόν αμέσως με λαχτάρα μικρού παιδιού.
‘Θα πάμε’, μου είπες, μ’ εκείνη τη φωνή που με μαγεύει…
Περάσαμε κι άλλα βράδια, γεμάτα πάθος κι έρωτα, λουσμένα από το απαλό φως αυτής της σειράς με τα λαμπάκια, γεμάτα από τα γέλια και τα χάδια μας, τα φιλιά και τις αγκαλιές μας. Μα αυτή τη βόλτα στη θάλασσα όλο την αναβάλαμε…
Κι ήρθε το καλοκαίρι μα αυτή τη βόλτα στη θάλασσα όλο την αναβάλαμε… Ήταν ο αχόρταγος έρωτάς, το πάθος που μας κυρίευε όταν βρισκόμασταν οι δυο μας; Μπορεί. Όμως αυτή τη βόλτα στη θάλασσα δεν την κάναμε ποτέ.
‘Πού τα θυμήθηκα όλα αυτά;’, αναρωτιέμαι καθώς οδηγώ στην παραλιακή. Σχεδόν μηχανικά, φτάνω σε μια παραλία και σταματώ το αυτοκίνητο λίγο πριν την αμμουδιά. Είναι χειμώνας κι έχει κρύο, μα δε φαίνεται να έχει σημασία.
Είμαι, όμως,στη θάλασσα και κάνω αυτή τη βόλτα που δεν καταφέραμε να κάνουμε μαζί. Η μουσική μου κάνει αδιάφορη παρέα και ξαφνικά συνειδητοποιώ πως το ραδιόφωνο παίζει ένα από τ’αγαπημένα σου τραγούδια…
Άναψες μια σειρά από φωτάκια που είχες βάλει στο δωμάτιο.
‘Σ’αρέσουν;’, μου είπες και μου άφησες ένα απαλό φιλί στα χείλη.
‘Πολύ’, σου ψιθύρισα. ‘Είμαστε στη θάλασσα, σ’ένα ταβερνάκι πάνω στο κύμα’, πρόσθεσα αφήνοντας τα δάχτυλά μου να χαιδέψουν αχόρταγα τον υπέροχο λαιμό και το στέρνο σου.
‘Νιώθεις τον αέρα να μας χτυπά το πρόσωπο;’, είπαμε κι οι δυο σχεδόν ταυτόχρονα και μετά γελάσαμε με την καρδιά μας.
‘Θα πάμε μια βόλτα στη θάλασσα;’, σε ρώτησα σχεδόν αμέσως με λαχτάρα μικρού παιδιού.
‘Θα πάμε’, μου είπες, μ’ εκείνη τη φωνή που με μαγεύει…
Περάσαμε κι άλλα βράδια, γεμάτα πάθος κι έρωτα, λουσμένα από το απαλό φως αυτής της σειράς με τα λαμπάκια, γεμάτα από τα γέλια και τα χάδια μας, τα φιλιά και τις αγκαλιές μας. Μα αυτή τη βόλτα στη θάλασσα όλο την αναβάλαμε…
Κι ήρθε το καλοκαίρι μα αυτή τη βόλτα στη θάλασσα όλο την αναβάλαμε… Ήταν ο αχόρταγος έρωτάς, το πάθος που μας κυρίευε όταν βρισκόμασταν οι δυο μας; Μπορεί. Όμως αυτή τη βόλτα στη θάλασσα δεν την κάναμε ποτέ.
‘Πού τα θυμήθηκα όλα αυτά;’, αναρωτιέμαι καθώς οδηγώ στην παραλιακή. Σχεδόν μηχανικά, φτάνω σε μια παραλία και σταματώ το αυτοκίνητο λίγο πριν την αμμουδιά. Είναι χειμώνας κι έχει κρύο, μα δε φαίνεται να έχει σημασία.
Είμαι, όμως,στη θάλασσα και κάνω αυτή τη βόλτα που δεν καταφέραμε να κάνουμε μαζί. Η μουσική μου κάνει αδιάφορη παρέα και ξαφνικά συνειδητοποιώ πως το ραδιόφωνο παίζει ένα από τ’αγαπημένα σου τραγούδια…
‘And I wanna kiss you, make you feel alright
I’m just so tired to share my nights
I wanna cry and I wanna love
But all my tears have been used up
On another love, another love
And if somebody hurts you, I wanna fight
But my hands been broken, one too many times
And I’d sing a song, that’d be just ours
But I sang ’em all to another heart
And I wanna cry I wanna learn to love
But all my tears have been used up
On another love, another love’
I’m just so tired to share my nights
I wanna cry and I wanna love
But all my tears have been used up
On another love, another love
And if somebody hurts you, I wanna fight
But my hands been broken, one too many times
And I’d sing a song, that’d be just ours
But I sang ’em all to another heart
And I wanna cry I wanna learn to love
But all my tears have been used up
On another love, another love’
Μια άλλη αγάπη… κι αυτή τη βόλτα στη θάλασσα δεν την κάναμε ποτέ…Τα δάκρυα τρέχουν σχεδόν λυτρωτικά στα μάγουλά μου κι ο αέρας που φυσά μου κόβει την ανάσα. Έχει κρύο, μα δεν είναι αρκετό για να παγώσει όσα ακόμα νιώθω για σένα. Κι ας είσαι πια μακριά. Κι ας μην κάναμε ποτέ αυτή τη βόλτα στη θάλασσα…
Πονάω, στη σκέψη πως είσαι πια μακριά, στη θύμηση της αγκαλιάς και των φιλιών σου. ‘Καλύτερα να χωράς, παρά να περισσεύεις’, μου θύμισε η λογική μου. Κι η αλήθεια είναι πως εγώ δε χώρεσα στη ζωή σου παρά λίγες, ελάχιστες στιγμές…
‘Ξέρεις κάτι; Ήθελα πολύ να κάναμε αυτή τη βόλτα στη θάλασσα…’
Χαρά Μαρκατζίνου
kissmygrass
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.