Καλό το παιχνίδι, δε λέω, αλλά όταν τραβάει πολύ χάνεται η ουσία.
Σε θέλω ή δε σε θέλω;
Μ’αρέσεις ή απλά σε συμπαθώ;
Διάολε, μήπως σε ερωτεύομαι και δεν το καταλαβαίνω;
Δεν ξέρω. Κι είναι τρελό να μην ξέρω εγώ που δούλεψα πάνω στην καρδιά μου. Τη μέτρησα πόντο πόντο, την ψυχολόγησα, προσπάθησα όσο κανείς να τη χαρτογραφήσω.
Να την προβλέψω.
Ναι σίγουρα το Σύμπαν γελά μαζί μου αυτή τη στιγμή που το λέω.
Ποια είσαι ρε κοπελιά, μου λέει ειρωνικά. Ποιος κατάφερε να προβλέψει ποτέ την καρδιά του;
Την τύφλα σου ξέρεις…
Μα όπως φαίνεται ούτε αυτή την ξέρω.
Την πάτησα δηλαδή τώρα;
Δεν ξέρω. Μπερδεύτηκα. Κι όχι ότι ξέρω από πού ξεκίνησε όλο αυτό. Παιχνίδι ήταν. Ένα παιχνίδι του μυαλού με έξυπνες ατάκες που άλλαζαν ολοένα γήπεδο. Μια στο δικό μου, μια στο δικό σου.
Καιρό είχα να συναναστραφώ άνδρα που να μου γύριζε το χιούμορ μου στα ίσια. Μαύρο από πάντα του, ενίοτε ξενέρωνε, τις περισσότερες φορές μπέρδευε. Κι όσο μπερδευόταν ο άλλος τόσο ξενέρωνα εγώ. Κακά τα ψέματα, τον άνδρα τον θέλω να μπορεί να παίξει με το μυαλό μου. Αυτό το παιχνίδι είναι που με ερεθίζει πάνω από όλα.
Εσύ δεν ξεκίνησες ως φλερτ. Φίλος ήσουν, έτσι σε γνώρισα, έτσι σε βάφτισα, έτσι σε δέχτηκα.
Στην πορεία κάτι άλλαξε. Κάτι στον αέρα σα να βάρυνε. Σαν να έγινε ερωτικό, λιγωτικό.
Πότε έχασα το τόπι με μας; Πότε ξέφυγε του ελέγχου μου το παιχνίδι;
Έχω πολλές απορίες. Ποιος είσαι, ποια είμαι, τι θέλω και τι θέλεις… Τι μπορούμε να κάνουμε από όσα θέλουμε και πόσο μπορούμε να συμβαδίσουμε δίχως να “τσακίσει” κάτι…
Βέβαια δεν είμαι σίγουρη ότι θέλω να τις λύσω τις απορίες. Μέσα σε όλα μου τα πιστεύω, έμαθα να αφήνω τα πράγματα να έρχονται όπως εκείνα νομίζουν.
Εγώ απλά στέκω εκεί και τα υποδέχομαι. Είμαι ο χαλαρός εαυτός μου, δεν προσποιούμαι κάτι άλλο από αυτό που στα αλήθεια είμαι…
Μια γυναίκα μόνη που χρειάζεται δίπλα της έναν άνδρα να την κερδίσει.
Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνει. Ποτέ δεν υπήρξε σωστό εγχειρίδιο για όλο τούτο το παιχνίδι του έρωτα. Απλά αφήνομαι κι έρχεται αν είναι να έρθει. Αλλιώς προσπερνάει.
Έτσι κι εγώ θα πάψω να αναρωτιέμαι τι τρέχει με μας. Απλά θα αφεθώ κι ας έρθει ότι είναι να έρθει.
Μόνο μια χάρη θα σου ζητήσω. Αν είσαι εσύ ο έρωτας που περιμένω, εκείνος που λέω ότι δε χρειάζομαι αλλά που τον θέλω στη ζωή μου, κοίτα να μην το καθυστερήσεις και πολύ.
Καλό το παιχνίδι, δε λέω, αλλά όταν τραβάει πολύ χάνεται η ουσία.
Κι εγώ αυτή τη ζωογόνα ουσία δε θέλω με τίποτα να τη χάσω…
Μ’αρέσεις ή απλά σε συμπαθώ;
Διάολε, μήπως σε ερωτεύομαι και δεν το καταλαβαίνω;
Δεν ξέρω. Κι είναι τρελό να μην ξέρω εγώ που δούλεψα πάνω στην καρδιά μου. Τη μέτρησα πόντο πόντο, την ψυχολόγησα, προσπάθησα όσο κανείς να τη χαρτογραφήσω.
Να την προβλέψω.
Ναι σίγουρα το Σύμπαν γελά μαζί μου αυτή τη στιγμή που το λέω.
Ποια είσαι ρε κοπελιά, μου λέει ειρωνικά. Ποιος κατάφερε να προβλέψει ποτέ την καρδιά του;
Την τύφλα σου ξέρεις…
Μα όπως φαίνεται ούτε αυτή την ξέρω.
Την πάτησα δηλαδή τώρα;
Δεν ξέρω. Μπερδεύτηκα. Κι όχι ότι ξέρω από πού ξεκίνησε όλο αυτό. Παιχνίδι ήταν. Ένα παιχνίδι του μυαλού με έξυπνες ατάκες που άλλαζαν ολοένα γήπεδο. Μια στο δικό μου, μια στο δικό σου.
Καιρό είχα να συναναστραφώ άνδρα που να μου γύριζε το χιούμορ μου στα ίσια. Μαύρο από πάντα του, ενίοτε ξενέρωνε, τις περισσότερες φορές μπέρδευε. Κι όσο μπερδευόταν ο άλλος τόσο ξενέρωνα εγώ. Κακά τα ψέματα, τον άνδρα τον θέλω να μπορεί να παίξει με το μυαλό μου. Αυτό το παιχνίδι είναι που με ερεθίζει πάνω από όλα.
Εσύ δεν ξεκίνησες ως φλερτ. Φίλος ήσουν, έτσι σε γνώρισα, έτσι σε βάφτισα, έτσι σε δέχτηκα.
Στην πορεία κάτι άλλαξε. Κάτι στον αέρα σα να βάρυνε. Σαν να έγινε ερωτικό, λιγωτικό.
Πότε έχασα το τόπι με μας; Πότε ξέφυγε του ελέγχου μου το παιχνίδι;
Έχω πολλές απορίες. Ποιος είσαι, ποια είμαι, τι θέλω και τι θέλεις… Τι μπορούμε να κάνουμε από όσα θέλουμε και πόσο μπορούμε να συμβαδίσουμε δίχως να “τσακίσει” κάτι…
Βέβαια δεν είμαι σίγουρη ότι θέλω να τις λύσω τις απορίες. Μέσα σε όλα μου τα πιστεύω, έμαθα να αφήνω τα πράγματα να έρχονται όπως εκείνα νομίζουν.
Εγώ απλά στέκω εκεί και τα υποδέχομαι. Είμαι ο χαλαρός εαυτός μου, δεν προσποιούμαι κάτι άλλο από αυτό που στα αλήθεια είμαι…
Μια γυναίκα μόνη που χρειάζεται δίπλα της έναν άνδρα να την κερδίσει.
Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνει. Ποτέ δεν υπήρξε σωστό εγχειρίδιο για όλο τούτο το παιχνίδι του έρωτα. Απλά αφήνομαι κι έρχεται αν είναι να έρθει. Αλλιώς προσπερνάει.
Έτσι κι εγώ θα πάψω να αναρωτιέμαι τι τρέχει με μας. Απλά θα αφεθώ κι ας έρθει ότι είναι να έρθει.
Μόνο μια χάρη θα σου ζητήσω. Αν είσαι εσύ ο έρωτας που περιμένω, εκείνος που λέω ότι δε χρειάζομαι αλλά που τον θέλω στη ζωή μου, κοίτα να μην το καθυστερήσεις και πολύ.
Καλό το παιχνίδι, δε λέω, αλλά όταν τραβάει πολύ χάνεται η ουσία.
Κι εγώ αυτή τη ζωογόνα ουσία δε θέλω με τίποτα να τη χάσω…
Της Στεύης Τσούτση
diaforetiko
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.