Και αν δεν μπορείς να με ταξιδέψεις, εγώ τι να σε κάνω;

αν δεν είσαι έτοιμος να ταξιδέψεις, με θάλασσες μη μπλέκεις…

Απόβαλλε για λίγο το μπλαζέ υφάκι από το βλέμμα σου αγόρι μου και έλα να σε κεράσω μία μπύρα. Ναι καλά άκουσες, μπύρα διότι η βότκα ταιριάζει μόνο σε εκείνα τα «καθωσπρέπει» κοριτσάκια που συνήθισες να γυροφέρνεις.

Δε με νοιάζει πως κατάφερες να κερδίσεις τις όποιες προηγούμενες, δεν είμαι κούκλα πορσελάνινη προς ενοικίαση ή πώληση. Δε με νοιάζει αν το πορτοφόλι σου είναι δέρμα ή δερματίνη και πίστεψε με δε θα ξεχώριζα το αμάξι σου αν ήταν λευκή bmw ή polo. Λευκό χρώμα δεν έχουν και τα δύο; Προς τι η όποια φασαρία τέλος πάντων; Τι θες και με μπερδεύεις με χρυσόσκονες και γκλίτερ;

Δεν τρώω σε ακριβά εστιατόρια εγώ, με τις σιωπές μας να ουρλιάζουν αποπνικτικά, στενεύοντας κι άλλο γύρω από το μαύρο βελουτέ μου φόρεμα. Δεν κάνω έρωτα σε απόμερα και κρύα σατέν σεντόνια μίας χρήσης. Εγώ τον έρωτα, τον ονειρεύτηκα αλήτη, από εκείνους που αναζητούν την περιπέτεια, τα σαββατοκύριακα στις εκδρομές, που μυρίζουν τεκίλα και αλμύρα τα καλοκαίρια και τους χειμώνες κανέλα ανακατεμένη με ζεστό κρασί. Που το πουκάμισο το φορούν ξεκούμπωτο και βαφτίζουν την καψούρα ζεϊμπέκικο με βλέμμα καθάριο στον ουρανό.

Τι να σε κάνω μάτια μου αν δεν συμμερίζεσαι την τρέλα μου; Σαν σου λέω πως δεν είμαι καλά να με παίρνεις αγκαλιά, ξέρεις από εκείνες τις μεγάλες… να κατευνάζουν για λίγο τα εντός μου.

Στη θάλασσα γεννήθηκα γι’αυτό σε παρακαλώ σε εκείνη να με πηγαίνεις σαν το αποζητώ. Την αίσθηση των βότσαλων στο πέλμα μου θέλω να νιώθω και όχι εκείνη την αποπνικτική μυρωδιά της γαριδο-μακαρονάδας στις ψαροταβέρνες.

Τουλίπες θέλω στη γιορτή μου, μπλέ, ροζ και κόκκινες συνοδευόμενες από κάρτα γραμμένη απ’το δικό σου χέρι και όχι άλλα εικονικά μηνύματα και καρδούλες των emoji. Θέλω να με ταξιδεύεις γαμώτη μου, σωματικά και πνευματικά! Τη μια στιγμή να κλαίμε, την άλλη να γελάμε υστερικά…

Να σε γεμίζω με φιλιά ζεστά και μεταξένια και μετά σαν σου θυμώνω να μη μου γυρνάς πλευρό αντίκρυ. Μα να με δέχεσαι και με εμένα και ότι ο διχασμένος αυτός μου ο  έρωτας μπορεί να αντιπροσωπεύει. Να με βγάζεις απ’τα σκοτάδια μου και να μη με ωθείς περισσότερο ακόμη σε αυτά.

Θέλω να είμαι εδώ καταλαβαίνεις; Δε θέλω να βρίσκομαι πουθενά αλλού για λίγο… Βαρέθηκα να ταξιδεύω πια μόνη σε ηττημένες Ιθάκες της ζωής μου. Να δέσω τα καράβια μου να ξαποστάσω σου ζητώ και όχι να γίνεις το ένα και αιώνιο λιμάνι μου. Ουρανό καθάριο θέλω τα μάτια σου και ας παίρνουν την απόχρωση του καστανού στο βλέμμα.

Σε παρακαλώ, μην πάψεις να με λες μωρό σου,  όταν όλος ο υπόλοιπος κόσμος προσπαθεί να με μεγαλώσει λίγο πριν την ώρα μου και υποσχέσου να μου κάνεις έρωτα κάθε βράδυ, να με βρίσκει κάθε ξημέρωμα ιδρωμένη στο πλευρό σου!

Θέλω να κοιτάμε το ύψος του έρωτα παρέα, είτε ο ίδιος μας βρίσκει στο βυθό είτε στην απογείωση. Δεν σου ζητώ σχέδια και υποσχέσεις, το μέλλον μωρό μου είναι για τους ονειροπόλους δήθεν ασυμβίβαστους. Το τώρα θέλω να ζούμε όπως ακριβώς του αρμόζει! Να ανοίγουμε σαμπάνιες να γευόμαστε τα αστέρια στο όνομα του έρωτα μας και ας γίνεται γιορτή μόνο εντός μας! Να μη μου λες ψυχρά πως με αγαπάς, μα να ουρλιάζεις στη συνήθεια πόσο παράφορα ερωτευμένος είσαι ακόμη μαζί μου.

Και όταν θα έρθουν εκείνες οι μέρες πως θα κάνεις τάχα μου πως δεν αντέχεις τη ροή της συνεχόμενης τρέλας μου, θα σε παίρνω αγκαλιά και θα σου ψιθυρίζω  σκοπούς που μόνο οι δύο μας μπορούμε ακόμη να καταλάβουμε στο πέρασμα αυτό του χρόνου. Θα σου τραγουδώ το αγαπημένο μας κομμάτι, καταμεσής του σαλονιού και θα χορεύουμε ξυπόλυτοι το βαλς του έρωτα μας…

Γι’αυτό λοιπόν σου λέω μωρό μου, αν δεν είσαι έτοιμος να ταξιδέψεις, με θάλασσες μη μπλέκεις… Ξεπλένεται δύσκολα η αλμύρα ύστερα απ’τα μαλλιά και η γεύση της νοσταλγικά  παραμένει με τον καιρό στα χείλη!

Αγγελική-Λυριάννα Χατζηρήγα

kissmygrass