Cool baby cool

να ανάψουν τα αίματα και να πυροδοτήσουν καταστάσεις...

Υπάρχουν πολλά δύσκολα σημεία σε κάθε σχέση. Και ακόμη περισσότερα σημεία – παγίδες, τα οποία οφείλεις να προσέχεις με κάθε ευκαιρία, προκειμένου να μην πέσεις μέσα (και άντε μετά να βγεις). Τη μερίδα του λέοντος στη σχετική κατηγορία, διεκδικεί ωστόσο, ένα καθημερινό φαινόμενο, το οποίο από ακίνδυνο μπορεί να εξελιχθεί σε βόμβα υδρογόνου για εσένα και το αγόρι σου: οι συζητήσεις.

Όλων των ειδών και εκκινούμενες από κάθε αιτία και αφορμή. Και μία φαινομενικά ήρεμη κουβέντα, να εξελιχθεί σε μάχη του Στάλινγκραντ,με τα ερείπια από τους βομβαρδισμούς εκατέρωθεν να πάρουν χρόνο να αποκατασταθούν, αν αποκατασταθούν ποτέ…

Θα μου πεις, δεν ξεκινάς μία κουβέντα για να σκοτωθείς με το αγόρι σου. Δεν είπα αυτό. Όπως όμως ορισμένες φράσεις και τόνοι εκφοράς μπορούν να ανάψουν τα αίματα και να πυροδοτήσουν καταστάσεις, έτσι και ορισμένα χαρακτηριστικά σου, τα οποία βγάζεις κατ’ εξοχήν όταν πρέπει να συναναστραφείς ένα πρόσωπο, και τα οποία μοιραία μεγιστοποιούνται, όταν πρόκειται για τόσο στενό άτομο, είναι ικανά να αποτελέσουν την απαραίτητη ποσότητα ΤΝΤ και να σου δημιουργήσουν προβλήματα για πολύ καιρό…

Πώς θα τα καταλάβεις; Δεν είναι δύσκολο, ούτε αδύνατον. Αυτά που μπορούν να μας εκνευρίσουν σε μία συζήτηση είναι παραπάνω από συγκεκριμένα, και συνιστούν κόκκινες γραμμές ευδιάκριτες, τις οποίες καλά θα κάνεις να μην επιχειρήσεις να διαβείς. Ειδικότερα, η θερμοκρασία μπορεί να αρχίσει να ανεβαίνει επικίνδυνα, όταν παρουσιάζεις έστω και μία από τις παρακάτω συμπεριφορές:

Πρέπει να έχεις οπωσδήποτε εσύ και μόνο εσύ την τελευταία λέξη. Η μεγαλοπρέπεια και ο εγωισμός σου δεν σου επιτρέπουν τίποτα λιγότερο (όχι, παίζουμε), και για αυτό, σε κάθε ατάκα του, έχεις κάτι να ανταπαντήσεις, τις περισσότερες φορές μόνο και μόνο για να πεις κάτι, οτιδήποτε. Άλλωστε, αυτό αποτελεί έκφανση και της γενικότερης τακτικής σου, όπου…
Δεν αφήνεις το παραμικρό να πέσει κάτω. Αρπάζεσαι από λέξεις, μισόλογα και θραύσματα προτάσεων, για να σχηματίσεις αυτό που θες να βάλεις στο μυαλό σου. Και να το εκτοξεύσεις σαν βέλος στην απέναντι πλευρά, αδιαφορώντας για το πού μπορεί να τον πετύχει…

Έχεις πάντα δίκιο. Άλλα πάντα. Και στα πάντα, εννοείται. Δεν υπάρχει περίπτωση να κάνεις εσύ το λάθος, η δική σου άποψη είναι η σωστή, και αυτή που πρέπει να επικρατήσει και να ακολουθηθεί. Δεν είσαι διατεθειμένη να κάνεις ούτε μισό βήμα πίσω. Και η σύγκρουση ήδη αρχίζει να διαφαίνεται στον ορίζοντα, ειδικά αν και αυτός είναι αντίστοιχα πεισματάρης…

Τα ξέρεις όλα για κάθε σχετικό και άσχετο ζήτημα. Είσαι ειδήμων από πυρηνική φυσική έως μαθηματικά και από το κοσμικό ρεπορτάζ του Κολωνακίου μέχρι τις τελευταίες χρηματοοικονομικές εξελίξεις.

Και ενδυόμενη το κατάλληλο ύφος, πλασάρεις τη δαημοσύνη σου, με αγένεια τις περισσότερες φορές. Όταν δε κάνει το παραμικρό λάθος, τον διορθώνεις σε δέκατα του δευτερολέπτου. Ενώ δεν διστάζεις ακόμη κι αν πρόκειται για ένα προνομιακό δικό του πεδίο. Όταν είναι δικηγόρος, εσύ πολιτικός μηχανικός και επιμένεις για τις νομικές συνέπειες ενός διαζυγίου μίας κοινής σας φίλης, τονίζοντας το δικό σου δίκιο και το δικό του άδικο, καταλαβαίνεις το παράλογο του πράγματος…

Χειρότερη και από την απολυτότητα, ωστόσο, είναι η επιθετικότητα. Είσαι άκρως εριστική και επιθετική σε κάθε σας κουβέντα, και αν δεις κάποιο επιχείρημα σου να καταρρέει, δεν διστάζεις να το ενισχύσεις με βρισιές και άπειρα κοσμητικά επίθετα. Και το στόμα νταλικέρη δεν είναι από τα χαρακτηριστικά που εκτιμάμε ιδιαίτερα, ειδικά όταν ανοίγει για να απευθυνθεί σε εμάς…

Ακόμη κι όταν έχεις δίκιο, και τον έχεις νικήσει (yeahhhh!) επιτέλους, δεν διστάζεις να του το υπενθυμίζεις συνέχεια. Είναι σαν να κλωτσάς ένα πτώμα, όσο κι αν σε σοκάρει η παρομοίωση. Και αυτό ούτε σε τιμά και πολύ, ούτε προσφέρει τίποτα παραπάνω στη (μεγαλειώδη στο μυαλό σου, είμαι σίγουρος) νίκη σου. Απλά φαίνεσαι κομπλεξική στο φουλ, χαιρέκακη και να είσαι σίγουρη ότι αν δεν εκραγεί εκείνη τη στιγμή, θα σου ανταποδώσει με την πρώτη ευκαιρία…

Ακόμη κι αν η συζήτηση κατέληξε όχι προς όφελος σου, και δεν θα μπορούσε άλλωστε, γιατί ήσουν καταφανώς λάθος, αρνείσαι να το παραδεχτείς. Για συγγνώμη, ούτε λόγος βέβαια, δεν το συζητάμε καν. Απλά σφίγγεις τα δόντια και σκέφτεσαι πότε θα μπορέσεις να πάρεις το αίμα σου πίσω..

Μπορεί να νομίζεις ότι στα παρουσιάζω εξαιρετικά μονοδιάστατα. Δεν είναι έτσι. Τα ίδια και παρόμοια ελαττώματα μπορούμε να έχουμε και εμείς, με μία διαφορά: δεν υπάρχει το σταθερό δεύτερο επίπεδο σκέψης πίσω από κάθε τι και η διαρκής κίνηση του μυαλού στο ότι πρέπει να υπερνικήσεις τον άλλο σε αυτό τον αγώνα. Στον οποίο τρέχεις μόνη σου…

Αλήθεια, να νικήσεις σε τι; Και κυρίως, ποιόν; Το αγόρι, το οποίο εσύ η ίδια επέλεξες να βρίσκεται δίπλα σου, θεωρώντας πώς αν επικρατήσεις σε κάτι τόσο τυπικό όσο μία κουβέντα, ή και πιο σοβαρή συζήτηση, θα κατορθώσεις κάτι το εξαιρετικά σημαντικό και θα αισθανθείς καλύτερα ως άνθρωπος; Δύο πράγματα δηλώνει η σχετική συμπεριφορά: ανασφάλεια και κόμπλεξ, τα οποία δυστυχώς εισχωρούν σε εξαιρετικά βαθύτερα επίπεδα μέσα στην ψυχοσύνθεση σου.

Το να βλέπεις το αγόρι σου ως αντίπαλο και όχι ως σύντροφο αποτελεί εξ αρχής μία μη υγιή αντιμετώπιση. Το είδος της ασθένειας και το αν μπορεί να καταστεί ανίατη ή όχι, εξαρτάται από το μέγεθος του προβλήματος και τη δική σου διάθεση να το αναγνωρίσεις και να το περιορίσεις.

Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Κατ’ αρχήν, επαναπροσδιορίζοντας και ορίζοντας με τον σωστό τρόπο τη σχέση σας, και αντιμετωπίζοντας την όχι ως αγώνα δρόμου, αλλά ως πορεία χέρι χέρι. Όπου κανένα από τα δύο μέρη δεν πασχίζει να επικρατήσει του άλλου και κυρίως δεν ψάχνει τρόπο για να τον ρίξει κάτω, αλλά πορεύονται παρέα. Αυτή είναι μία καλή αρχή. Το πώς θα μπορέσεις να απαλλαγείς από όλα τα σύνδρομα και τους φόβους που μπορεί να σου προκαλέσουν τις σχετικές συμπεριφορές, είναι καθαρά δικό σου θέμα.

Θέλησης, έτσι; Και σεβασμού και εκτίμησης του ανθρώπου που έχεις απέναντι σου και τον οποίο (υποτίθεται ότι) αγαπάς και ες να βρίσκεται στο πλάι σου. Για αυτό, φρόντισε να κρατήσεις το σχοινί που σας κρατάει μαζί γερά στη θέση του και να μην το τεντώνεις.

Ακόμη και το πιο ανθεκτικό καραβόσκοινο άλλωστε, μπορεί να σπάσει, φτάνει να υποστεί τη σχετική ταλάντωση. Δεν νομίζω ότι η σχέση σου είναι η κατάλληλη ευκαιρία και περίσταση, για να επαληθεύσεις όλους τους νόμους της φυσικής…

marymary