άρα τέρμα οι χαζορέτες στη ζωή μου.
Σας βλέπω, μη νομίζετε επειδή δεν μιλάω δεν ξέρω τι κάνετε εδώ και ένα μήνα.
Πετάτε λόγου χάρη ένα πικραμένο μήνυμα, “Πείτε στον Αγιο Βαλεντίνο, ότι φέτος δεν γιορτάζω” με άγνωστο αποδέκτη.
Έχω μυριστεί τα σχέδια που καταστρώνετε και όλο σας πετυχαίνω να διαβάζετε σελίδες με ιδέες και συμβουλές, μην τυχόν ξεφύγει κανένα κόμμα από το πρωτόκολλο των εορταστικών εκδηλώσεων, τρομάρα σας ολόκληροι μαντράχαλοι να κάνετε μύξες-σάλια με τις κάθε ηλικίας μπεμπέκες.
Δεν μου αρέσει το σκηνικό του ξενέρωτου 24ωρου παραμυθιού η “Πεντάμορφη και το Τέρας” που αποδεικνύει τι μπορεί να κάνει η συνήθεια.
Να λείπει το γλυκό βύσσινο, δεν θέλω, τη στιγμή που ακόμη καίω τα μελομακάρονα.
Επίσης δεν ανήκω ούτε στην κατηγορία που απέχει με την δικαιολογία ότι “γιορτάζω τον έρωτα κάθε μέρα, άρα δεν χρειάζομαι μια ακόμη παγκόσμια μέρα να μου θυμίζει να ζω τα αυτονόητα”.
Σκέτη πατάτα η ιδέα, όπως τα french fries από φαστφουντάδικο με ημερομηνία λήξης το επόμενο δεκάλεπτο.
Για κάθε 14η Φεβρουαρίου που γιόρτασα βλακωδώς, μου ρχονται ένα-ένα της ζωής μου τα ευαίσθητα προσωπικά και ρημαγμένα.
Το σάικο βράδυ όμως που πέρασα μερικά χρόνια πριν, παίρνει όλα τα δωδεκάρια.
Την έμπνευση την είχε η γαμοσχέση μου, που ως έμπειρη χυσομπανιέρα ψιλιάστηκε το τέρμα τα δίφραγκα μαζί μου και το έπαιζε “Κάνω προσπάθειες”, με άλλα λόγια “κάνω του ξεροκέφαλού μου μαϊμουτζιλίκια, να σώσω το στεφάνι μου”.
Ο πρόλογος, πάντα ο ίδιος και απαράλλαχτος:
-Να σου πω αγάπη μου…
Αμέσως ήξερα πως μου κάτι ετοίμαζε…
-… Αγάπη μου… την ημέρα των ερωτευμένων κάλεσα για φαγητό τα παιδιά.
Αν τα ήξερα από παλιά τα παιδιά με τα Καλάσνικοφ, θα ήμουν πιο ήρεμος, μα τι τα θέλεις, πού τέτοια τύχη.
Στην περίπτωσή μου επρόκειτο για τη Σούλα και τον Πετράκη.
Η Αναστασία όπως ήθελε να τη φωνάζουν, ήταν μια αγαρμπομούνα που θαρρούσε πως είχε κοινά στοιχεία με το γυναικείο φύλο, μόνο και μόνο επειδή κάποτε υπέγραψε μια υπεύθυνη δήλωση σε ποιο είδος επιθυμούσε να την κατατάξουν.
Ο Πετράκης ήταν ο ορισμός του τρισευτυχισμένου μαβλάκα, που υπήρχε για λόγου του μια καλή κοπέλα για Δευτέρα βράδυ.
Οι προετοιμασίες και τα ψώνια του δείπνου έγιναν για ολόκληρη θερινή κατασκήνωση εφήβων, καθώς οι φίλοι μας από όρεξη είχαν όσο οι ακρίδες του Φαραώ.
Οι μέρες πέρασαν πιο γρήγορα από το χρόνο στο Ιντερνετ κι έφτασε η ώρα για την χάηπερ προντάξιον.
Ωρα 9 μ.μ. και ορμάει στο σπιτικό η Σούλα με τέτοια φρέσκια βαφή, που με έπιασε η επιθυμία να αρπάξω το κλειδί να της γρατζουνίσω το μεταλλικό χρώμα στη μάπα.
Το ντύσιμο της εορταστικόν, τύπου κοριτσίστικο ροζ-Μπάρμπυ, άρα κακώς ο Πετράκης σαν αγοράκι ήταν εκτός κλίματος, αφού δε φορούσε αεροτομή στο κεφάλι δανεισμένη από τους Τρανσφόρμερς.
Η κακή διάθεση των δύο -είχε προηγηθεί καυγάς καθ’ οδόν- δεν τους έκοψε διόλου την όρεξη, ενώ δια της βίας συγκράτησα το ψυγείο που έβγαλε τα είκοσι πόδια της προδιαγραφής του, για να μη φουντάρει από το μπαλκόνι μόλις τους αντίκρισε.
Εγώ εν τω μεταξύ έβραζα μέσα μου και αν δεν έσκαγε το προσκεκλημένο ζεύγος από το σαβούρωμα, θα ανατίναζα τον εγκέφαλό μου εξαιτίας της πυρκαγιάς στην κουζίνα που έβαλε η δικιά μου χαζορέτα φτιάχνοντας μπουρίτος, που από τότε τα μισώ.
Είχα κατεβάσει τέτοια μούτρα, που δεν σώζονταν με όλα τα φώτοσοπ.
Αφού μπήκε στα κόκκινα η χοληστερίνη, κατασπάραξαν το επιδόρπιο και οι τρεις Βούδες βούλιαξαν στον καναπέ μήπως και χωνέψουν, παρακολουθώντας αισθηματική ταινία.
Δάκρυ και πατατάκι, στεναγμός με μια γουλιά από τη σόδα, να ξαναλαφρώσει η Σούλα.
Η χαρά αναμφισβήτητα ήταν ο Πετράκης.
Κάθε δίλεπτο ρωτούσε, “τι, πώς, γιατί” επί της υποθέσεως της ταινίας.
Όταν επιτέλους κάποτε κουράστηκε το κόψε στον ύπνο, επειδή -μια υπόθεση κάνω- η σύνδεση με τον εγκέφαλό του δεν ήταν πλέον εφικτή.
Η ώρα κύλησε πιο βαρετά από ομιλία πολιτικού, αλλά πέρασε.
Τα αγριογούρουνα οι φίλοι μας ξεκουμπίστηκαν και να που η λεγάμενη τώρα μου ήθελε και γλύκες.
Μια ενημέρωση για την κατηγορία του εκδικητικού σεξ την είχα και εκεί ήταν που ξεκίνησε η αποπληρωμή όσων τράβηξα για εκείνη τη βραδιά και καμιά χιλιοστή βραδιές πιο πριν.
Την επόμενη μέρα η απόφασή μου ήταν αμετάκλητη.
Με κανένα τρόπο δε θα καταντούσα Πετράκης, άρα τέρμα οι χαζορέτες στη ζωή μου.
Πετάτε λόγου χάρη ένα πικραμένο μήνυμα, “Πείτε στον Αγιο Βαλεντίνο, ότι φέτος δεν γιορτάζω” με άγνωστο αποδέκτη.
Έχω μυριστεί τα σχέδια που καταστρώνετε και όλο σας πετυχαίνω να διαβάζετε σελίδες με ιδέες και συμβουλές, μην τυχόν ξεφύγει κανένα κόμμα από το πρωτόκολλο των εορταστικών εκδηλώσεων, τρομάρα σας ολόκληροι μαντράχαλοι να κάνετε μύξες-σάλια με τις κάθε ηλικίας μπεμπέκες.
Δεν μου αρέσει το σκηνικό του ξενέρωτου 24ωρου παραμυθιού η “Πεντάμορφη και το Τέρας” που αποδεικνύει τι μπορεί να κάνει η συνήθεια.
Να λείπει το γλυκό βύσσινο, δεν θέλω, τη στιγμή που ακόμη καίω τα μελομακάρονα.
Επίσης δεν ανήκω ούτε στην κατηγορία που απέχει με την δικαιολογία ότι “γιορτάζω τον έρωτα κάθε μέρα, άρα δεν χρειάζομαι μια ακόμη παγκόσμια μέρα να μου θυμίζει να ζω τα αυτονόητα”.
Σκέτη πατάτα η ιδέα, όπως τα french fries από φαστφουντάδικο με ημερομηνία λήξης το επόμενο δεκάλεπτο.
Για κάθε 14η Φεβρουαρίου που γιόρτασα βλακωδώς, μου ρχονται ένα-ένα της ζωής μου τα ευαίσθητα προσωπικά και ρημαγμένα.
Το σάικο βράδυ όμως που πέρασα μερικά χρόνια πριν, παίρνει όλα τα δωδεκάρια.
Την έμπνευση την είχε η γαμοσχέση μου, που ως έμπειρη χυσομπανιέρα ψιλιάστηκε το τέρμα τα δίφραγκα μαζί μου και το έπαιζε “Κάνω προσπάθειες”, με άλλα λόγια “κάνω του ξεροκέφαλού μου μαϊμουτζιλίκια, να σώσω το στεφάνι μου”.
Ο πρόλογος, πάντα ο ίδιος και απαράλλαχτος:
-Να σου πω αγάπη μου…
Αμέσως ήξερα πως μου κάτι ετοίμαζε…
-… Αγάπη μου… την ημέρα των ερωτευμένων κάλεσα για φαγητό τα παιδιά.
Αν τα ήξερα από παλιά τα παιδιά με τα Καλάσνικοφ, θα ήμουν πιο ήρεμος, μα τι τα θέλεις, πού τέτοια τύχη.
Στην περίπτωσή μου επρόκειτο για τη Σούλα και τον Πετράκη.
Η Αναστασία όπως ήθελε να τη φωνάζουν, ήταν μια αγαρμπομούνα που θαρρούσε πως είχε κοινά στοιχεία με το γυναικείο φύλο, μόνο και μόνο επειδή κάποτε υπέγραψε μια υπεύθυνη δήλωση σε ποιο είδος επιθυμούσε να την κατατάξουν.
Ο Πετράκης ήταν ο ορισμός του τρισευτυχισμένου μαβλάκα, που υπήρχε για λόγου του μια καλή κοπέλα για Δευτέρα βράδυ.
Οι προετοιμασίες και τα ψώνια του δείπνου έγιναν για ολόκληρη θερινή κατασκήνωση εφήβων, καθώς οι φίλοι μας από όρεξη είχαν όσο οι ακρίδες του Φαραώ.
Οι μέρες πέρασαν πιο γρήγορα από το χρόνο στο Ιντερνετ κι έφτασε η ώρα για την χάηπερ προντάξιον.
Ωρα 9 μ.μ. και ορμάει στο σπιτικό η Σούλα με τέτοια φρέσκια βαφή, που με έπιασε η επιθυμία να αρπάξω το κλειδί να της γρατζουνίσω το μεταλλικό χρώμα στη μάπα.
Το ντύσιμο της εορταστικόν, τύπου κοριτσίστικο ροζ-Μπάρμπυ, άρα κακώς ο Πετράκης σαν αγοράκι ήταν εκτός κλίματος, αφού δε φορούσε αεροτομή στο κεφάλι δανεισμένη από τους Τρανσφόρμερς.
Η κακή διάθεση των δύο -είχε προηγηθεί καυγάς καθ’ οδόν- δεν τους έκοψε διόλου την όρεξη, ενώ δια της βίας συγκράτησα το ψυγείο που έβγαλε τα είκοσι πόδια της προδιαγραφής του, για να μη φουντάρει από το μπαλκόνι μόλις τους αντίκρισε.
Εγώ εν τω μεταξύ έβραζα μέσα μου και αν δεν έσκαγε το προσκεκλημένο ζεύγος από το σαβούρωμα, θα ανατίναζα τον εγκέφαλό μου εξαιτίας της πυρκαγιάς στην κουζίνα που έβαλε η δικιά μου χαζορέτα φτιάχνοντας μπουρίτος, που από τότε τα μισώ.
Είχα κατεβάσει τέτοια μούτρα, που δεν σώζονταν με όλα τα φώτοσοπ.
Αφού μπήκε στα κόκκινα η χοληστερίνη, κατασπάραξαν το επιδόρπιο και οι τρεις Βούδες βούλιαξαν στον καναπέ μήπως και χωνέψουν, παρακολουθώντας αισθηματική ταινία.
Δάκρυ και πατατάκι, στεναγμός με μια γουλιά από τη σόδα, να ξαναλαφρώσει η Σούλα.
Η χαρά αναμφισβήτητα ήταν ο Πετράκης.
Κάθε δίλεπτο ρωτούσε, “τι, πώς, γιατί” επί της υποθέσεως της ταινίας.
Όταν επιτέλους κάποτε κουράστηκε το κόψε στον ύπνο, επειδή -μια υπόθεση κάνω- η σύνδεση με τον εγκέφαλό του δεν ήταν πλέον εφικτή.
Η ώρα κύλησε πιο βαρετά από ομιλία πολιτικού, αλλά πέρασε.
Τα αγριογούρουνα οι φίλοι μας ξεκουμπίστηκαν και να που η λεγάμενη τώρα μου ήθελε και γλύκες.
Μια ενημέρωση για την κατηγορία του εκδικητικού σεξ την είχα και εκεί ήταν που ξεκίνησε η αποπληρωμή όσων τράβηξα για εκείνη τη βραδιά και καμιά χιλιοστή βραδιές πιο πριν.
Την επόμενη μέρα η απόφασή μου ήταν αμετάκλητη.
Με κανένα τρόπο δε θα καταντούσα Πετράκης, άρα τέρμα οι χαζορέτες στη ζωή μου.
kissmygrass
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.