Δεν ήταν στην Αθήνα ούτε στο Ναύπλιο.
Η διακήρυξη της ανεξαρτησίας γράφτηκε στο Άστρος, κάτω από τα δέντρα, από ανθρώπους που πίστεψαν στην Ελλάδα πριν υπάρξει Ελλάδα.
Δεν ήταν στην Αθήνα, ούτε στο Ναύπλιο. Ήταν στο Άστρος της Κυνουρίας, σε μια κωμόπολη που σήμερα μετρά λιγότερους από 2.500 κατοίκους, αλλά τότε κρατούσε στα χέρια της τη μοίρα ενός έθνους. Εκεί, το 1823, οι Έλληνες επαναστάτες συναντήθηκαν για να αποφασίσουν το μέλλον τους. Και έγραψαν μια από τις πιο θαρραλέες φράσεις που ειπώθηκαν ποτέ: «Είμεθα αποφασισμένοι να ανεξαρτισθώμεν».
Η Β΄ Εθνοσυνέλευση του Άστρους δεν έγινε σε μέγαρα. Έγινε στη Σχολή Καρυτσιώτη, που τότε ήταν σχολείο, μετά έγινε μουσείο και σήμερα κρατά ακόμη στους τοίχους του τα σημάδια εκείνης της άνοιξης. Ο πρόεδρος της Συνέλευσης ήταν ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης. Στους πάγκους κάθονταν 128 πληρεξούσιοι, ανάμεσά τους και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Ήταν εκείνοι που έβαλαν την υπογραφή κάτω από ένα Σύνταγμα εμπνευσμένο από τη Γαλλική Επανάσταση.
Η διακήρυξη γράφτηκε στα ελληνικά και απευθύνθηκε σε ολόκληρη την υφήλιο. Ήταν μια φωνή από τα σπλάχνα του Αγώνα, που δεν ζητούσε οίκτο αλλά αναγνώριση. Ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, πρόεδρος του Εκτελεστικού, ενημέρωσε με περηφάνια τα Φιλελληνικά Κομιτάτα της Ευρώπης: η Συνέλευση έγινε στο Άστρος, στον κόλπο του Ναυπλίου. Μια μικρή λέξη για ένα τόσο μεγάλο βάρος.
Το Άστρος όμως δεν ήταν μόνο εκείνη η Συνέλευση. Ήταν ένας τόπος με ιστορικό βάθος. Οι παλαιότερες αναφορές μιλούν για την περιοχή της αρχαίας Θυρέας και της Εύας, όπου έκτισε την έπαυλή του ο Ηρώδης ο Αττικός. Εκεί που σήμερα βλέπεις ελαιώνες και αγροτόσπιτα, κάποτε περπατούσαν Ρωμαίοι φιλόσοφοι, ρήτορες, καλλιτέχνες.
Ο Δημήτριος Καρυτσιώτης, έμπορος και εθνικός ευεργέτης από τον Άγιο Ιωάννη, ίδρυσε τη Σχολή στα τέλη του 18ου αιώνα και δώρισε γη, αγροκτήματα, βιβλία. Στο Άστρος φοιτούσαν νέοι από κάθε γωνιά της υπόδουλης Ελλάδας. Εκεί, λίγα χρόνια μετά, η επανάσταση βρήκε κτήριο, φώτα και ανθρώπους για να διακηρύξει τη γέννησή της.
Ο Γ. Τερτσέτης περιγράφει γεύμα κάτω από τα δέντρα του Άστρους, με συνδαιτυμόνες τον Κολοκοτρώνη και τον Υψηλάντη. Ο Φωτάκος, υπασπιστής του Κολοκοτρώνη, μιλά για εκείνο το τραπέζι λίγο πριν φύγουν για τα Βέρβαινα. Οι σκιές των δέντρων, οι πέτρινοι τοίχοι και τα λόγια εκείνων των αντρών έμειναν στο χώμα. Δεν έγιναν ποτέ τουριστικό αξιοθέατο.
Σήμερα, το Άστρος είναι μια ήσυχη πόλη. Έχει πλατείες, σχολεία, ένα μικρό μουσείο με μαρμάρινες κεφαλές από την εποχή του Ηρώδη. Λίγοι θυμούνται ότι εδώ γράφτηκε η πιο σημαντική ελληνική πρόταση της νεότερης ιστορίας: «Είμεθα αποφασισμένοι να ανεξαρτισθώμεν, ως έθνος αυτόνομον και ανεξάρτητον». Μια πρόταση που δεν ειπώθηκε με φανφάρες, αλλά κάτω απ’ τα δέντρα, ανάμεσα σε δάσκαλους, οπλαρχηγούς και ανθρώπους που πίστεψαν ότι η Ελλάδα έπρεπε να σταθεί μόνη της.
Δεν ήταν στην Αθήνα, ούτε στο Ναύπλιο. Ήταν στο Άστρος της Κυνουρίας, σε μια κωμόπολη που σήμερα μετρά λιγότερους από 2.500 κατοίκους, αλλά τότε κρατούσε στα χέρια της τη μοίρα ενός έθνους. Εκεί, το 1823, οι Έλληνες επαναστάτες συναντήθηκαν για να αποφασίσουν το μέλλον τους. Και έγραψαν μια από τις πιο θαρραλέες φράσεις που ειπώθηκαν ποτέ: «Είμεθα αποφασισμένοι να ανεξαρτισθώμεν».
Η Β΄ Εθνοσυνέλευση του Άστρους δεν έγινε σε μέγαρα. Έγινε στη Σχολή Καρυτσιώτη, που τότε ήταν σχολείο, μετά έγινε μουσείο και σήμερα κρατά ακόμη στους τοίχους του τα σημάδια εκείνης της άνοιξης. Ο πρόεδρος της Συνέλευσης ήταν ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης. Στους πάγκους κάθονταν 128 πληρεξούσιοι, ανάμεσά τους και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Ήταν εκείνοι που έβαλαν την υπογραφή κάτω από ένα Σύνταγμα εμπνευσμένο από τη Γαλλική Επανάσταση.
Η διακήρυξη γράφτηκε στα ελληνικά και απευθύνθηκε σε ολόκληρη την υφήλιο. Ήταν μια φωνή από τα σπλάχνα του Αγώνα, που δεν ζητούσε οίκτο αλλά αναγνώριση. Ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, πρόεδρος του Εκτελεστικού, ενημέρωσε με περηφάνια τα Φιλελληνικά Κομιτάτα της Ευρώπης: η Συνέλευση έγινε στο Άστρος, στον κόλπο του Ναυπλίου. Μια μικρή λέξη για ένα τόσο μεγάλο βάρος.
Το Άστρος όμως δεν ήταν μόνο εκείνη η Συνέλευση. Ήταν ένας τόπος με ιστορικό βάθος. Οι παλαιότερες αναφορές μιλούν για την περιοχή της αρχαίας Θυρέας και της Εύας, όπου έκτισε την έπαυλή του ο Ηρώδης ο Αττικός. Εκεί που σήμερα βλέπεις ελαιώνες και αγροτόσπιτα, κάποτε περπατούσαν Ρωμαίοι φιλόσοφοι, ρήτορες, καλλιτέχνες.
Ο Δημήτριος Καρυτσιώτης, έμπορος και εθνικός ευεργέτης από τον Άγιο Ιωάννη, ίδρυσε τη Σχολή στα τέλη του 18ου αιώνα και δώρισε γη, αγροκτήματα, βιβλία. Στο Άστρος φοιτούσαν νέοι από κάθε γωνιά της υπόδουλης Ελλάδας. Εκεί, λίγα χρόνια μετά, η επανάσταση βρήκε κτήριο, φώτα και ανθρώπους για να διακηρύξει τη γέννησή της.
Ο Γ. Τερτσέτης περιγράφει γεύμα κάτω από τα δέντρα του Άστρους, με συνδαιτυμόνες τον Κολοκοτρώνη και τον Υψηλάντη. Ο Φωτάκος, υπασπιστής του Κολοκοτρώνη, μιλά για εκείνο το τραπέζι λίγο πριν φύγουν για τα Βέρβαινα. Οι σκιές των δέντρων, οι πέτρινοι τοίχοι και τα λόγια εκείνων των αντρών έμειναν στο χώμα. Δεν έγιναν ποτέ τουριστικό αξιοθέατο.
Σήμερα, το Άστρος είναι μια ήσυχη πόλη. Έχει πλατείες, σχολεία, ένα μικρό μουσείο με μαρμάρινες κεφαλές από την εποχή του Ηρώδη. Λίγοι θυμούνται ότι εδώ γράφτηκε η πιο σημαντική ελληνική πρόταση της νεότερης ιστορίας: «Είμεθα αποφασισμένοι να ανεξαρτισθώμεν, ως έθνος αυτόνομον και ανεξάρτητον». Μια πρόταση που δεν ειπώθηκε με φανφάρες, αλλά κάτω απ’ τα δέντρα, ανάμεσα σε δάσκαλους, οπλαρχηγούς και ανθρώπους που πίστεψαν ότι η Ελλάδα έπρεπε να σταθεί μόνη της.
Γρηγόρης Κεντητός
sportime
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.