Η μάχη διήρκεσε όλη την ημέρα.
Στις 8 Ιουλίου του 1921 διεξήχθη η μάχη του Εσκί Σεχίρ, κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Εκστρατείας, μεταξύ του ελληνικού και του τουρκικού στρατού. Αυτή η μάχη είχε σημαντική στρατηγική σημασία, καθώς η νίκη των Ελλήνων είχε ως αποτέλεσμα την κατάληψη της πόλης Εσκί Σεχίρ και την απώθηση των τουρκικών δυνάμεων πέραν της γραμμής Εσκί Σεχίρ-Αφιόν Καραχισάρ.
Το Εσκί Σεχίρ, γνωστό και ως Δορύλαιον στη βυζαντινή εποχή, ήταν ένας σπουδαίος στρατηγικός και συγκοινωνιακός κόμβος στο κέντρο της Ανατολίας. Η πόλη αυτή βρισκόταν στη διαδρομή της σιδηροδρομικής γραμμής που ένωνε την Κωνσταντινούπολη με τη Βαγδάτη και επιπλέον αποτελούσε σημαντική βάση ανεφοδιασμού για τον κεμαλικό στρατό.
Ο ελληνικός στρατός, κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Εκστρατείας, είχε προσπαθήσει ανεπιτυχώς να καταλάβει το Εσκί Σεχίρ δύο φορές στο παρελθόν, τον Δεκέμβριο του 1920 και τον Μάρτιο του 1921. Τον Ιούλιο του 1921, μετά τη μάχη του Αφιόν Καραχισάρ, ο ελληνικός στρατός επιτέθηκε ξανά και κατάφερε να καταλάβει την πόλη Κιουτάχεια για λίγες ημέρες. Ωστόσο, ο τουρκικός στρατός αντέδρασε με μια αναστροφή και γενική αντεπίθεση εναντίον των ελληνικών θέσεων ανατολικά του Εσκί Σεχίρ.
Η μάχη του Εσκί Σεχίρ ξεκίνησε στις 8 Ιουλίου 1921. Ο ελληνικός στρατός αιφνιδιάστηκε από την αναστροφή και την επίθεση των Τούρκων και διάφορες μονάδες κλονίστηκαν και υποχώρησαν. Ωστόσο, οι Έλληνες μεράρχες ανέλαβαν υποδειγματικά την πρωτοβουλία και ανέστρεψαν την κατάσταση. Η μάχη διήρκεσε όλη την ημέρα και ο ελληνικός στρατός αντεπιτέθηκε καταλαμβάνοντας την επόμενη μέρα, στις 9 Ιουλίου, την πόλη Εσκί Σεχίρ. Ο τουρκικός στρατός συνέχισε την υποχώρησή του πέραν της γραμμής Εσκί Σεχίρ-Αφιόν Καραχισάρ.
Παρ’ όλα αυτά, οι Έλληνες δεν καταδίωξαν συστηματικά τις τουρκικές δυνάμεις και περιορίστηκαν στην κατάληψη του Εσκί Σεχίρ και ορισμένων περιοχών νοτιότερα του Αφιόν Καραχισάρ. Αυτή η αδράνεια και η μη συστηματική καταδίωξη του τουρκικού στρατού αποδίδονται στον διοικητή του Β' Σώματος Στρατού, Αριστοτέλη Βλαχόπουλο, ο οποίος θεωρήθηκε υπεύθυνος και αντικαταστάθηκε από τον πρίγκιπα Ανδρέα. Οι απώλειες των Ελλήνων κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων Ιουνίου-Ιουλίου έφτασαν τους 1.491 νεκρούς, 6.472 τραυματίες και 110 αγνοούμενους, ενώ οι τουρκικές απώλειες ήταν ακόμα μεγαλύτερες, αφού έχασαν και 4.000 αιχμαλώτους.
Παρά τη νίκη στο Εσκί Σεχίρ, ο ελληνικός στρατός αδράνησε και δεν κατάφερε να καταδιώξει αποτελεσματικά τις τουρκικές δυνάμεις. Αυτό άνοιξε τον δρόμο για τη μελλοντική εκστρατεία Σαγγαρίου-Αγκύρας και τη μάχη του Σαγγαρίου τον επόμενο μήνα, όπου οι Έλληνες αντιμετώπισαν σημαντικές αποτυχίες και δεν κατάφεραν να καταλάβουν την πρωτεύουσα των κεμαλιστών, την Άγκυρα.
Το Εσκί Σεχίρ παρέμεινε υπό τον έλεγχο του ελληνικού στρατού μέχρι τον Αύγουστο του 1922, όταν ο τουρκικός στρατός ανακατέλαβε την πόλη.
Το Εσκί Σεχίρ, γνωστό και ως Δορύλαιον στη βυζαντινή εποχή, ήταν ένας σπουδαίος στρατηγικός και συγκοινωνιακός κόμβος στο κέντρο της Ανατολίας. Η πόλη αυτή βρισκόταν στη διαδρομή της σιδηροδρομικής γραμμής που ένωνε την Κωνσταντινούπολη με τη Βαγδάτη και επιπλέον αποτελούσε σημαντική βάση ανεφοδιασμού για τον κεμαλικό στρατό.
Ο ελληνικός στρατός, κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Εκστρατείας, είχε προσπαθήσει ανεπιτυχώς να καταλάβει το Εσκί Σεχίρ δύο φορές στο παρελθόν, τον Δεκέμβριο του 1920 και τον Μάρτιο του 1921. Τον Ιούλιο του 1921, μετά τη μάχη του Αφιόν Καραχισάρ, ο ελληνικός στρατός επιτέθηκε ξανά και κατάφερε να καταλάβει την πόλη Κιουτάχεια για λίγες ημέρες. Ωστόσο, ο τουρκικός στρατός αντέδρασε με μια αναστροφή και γενική αντεπίθεση εναντίον των ελληνικών θέσεων ανατολικά του Εσκί Σεχίρ.
Παρ’ όλα αυτά, οι Έλληνες δεν καταδίωξαν συστηματικά τις τουρκικές δυνάμεις και περιορίστηκαν στην κατάληψη του Εσκί Σεχίρ και ορισμένων περιοχών νοτιότερα του Αφιόν Καραχισάρ. Αυτή η αδράνεια και η μη συστηματική καταδίωξη του τουρκικού στρατού αποδίδονται στον διοικητή του Β' Σώματος Στρατού, Αριστοτέλη Βλαχόπουλο, ο οποίος θεωρήθηκε υπεύθυνος και αντικαταστάθηκε από τον πρίγκιπα Ανδρέα. Οι απώλειες των Ελλήνων κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων Ιουνίου-Ιουλίου έφτασαν τους 1.491 νεκρούς, 6.472 τραυματίες και 110 αγνοούμενους, ενώ οι τουρκικές απώλειες ήταν ακόμα μεγαλύτερες, αφού έχασαν και 4.000 αιχμαλώτους.
Παρά τη νίκη στο Εσκί Σεχίρ, ο ελληνικός στρατός αδράνησε και δεν κατάφερε να καταδιώξει αποτελεσματικά τις τουρκικές δυνάμεις. Αυτό άνοιξε τον δρόμο για τη μελλοντική εκστρατεία Σαγγαρίου-Αγκύρας και τη μάχη του Σαγγαρίου τον επόμενο μήνα, όπου οι Έλληνες αντιμετώπισαν σημαντικές αποτυχίες και δεν κατάφεραν να καταλάβουν την πρωτεύουσα των κεμαλιστών, την Άγκυρα.
Το Εσκί Σεχίρ παρέμεινε υπό τον έλεγχο του ελληνικού στρατού μέχρι τον Αύγουστο του 1922, όταν ο τουρκικός στρατός ανακατέλαβε την πόλη.
fosonline
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.