Είσαι ό,τι πιο όμορφο και ζεστό έχω στην ζωή μου.
Γκούντι: Μην μου πεις ότι κοιμήθηκες κιόλας, ακόμα δεν ξαπλώσαμε!
Αγ. Βασίλης: Άσε μας ρε γυναίκα και αύριο έχω να μοιράσω τα παιδιά στα δώρα…
Γκούντι: Πάλι πιωμένος είσαι; Τι θα γίνει με σένα; Αν δεν ήμουν εγώ, μαντάρα θα τα έκανες όλα!
Αγ. Βασίλης: Τόσα χρόνια φούρναρης, έχω ψήσει…
Γκούντι: Έχεις φάει τόσα χρόνια 200 στέμματα κουραμπιέδες και μπισκότα μαζί με τα ταψιά!
Αγ. Βασίλης: Δεν ξέρεις τι θυσίες κάνω να μην αδυνατίσω και στεναχωρήσω τα παιδιά για την εικόνα μου! Γι’ αυτό πίνω, να ξεχάσω. Άσε με μωρή να κοιμηθώ! Νυστάζω!
Γκούντι: Κανόνισε να πας πιωμένος αύριο! Ξεχνάω εγώ πέρυσι που πήρες την σακούλα με τα σκουπίδια, ανέβηκες πάνω στον γάιδαρο και πήγες να τα μοιράσεις; 3 ώρες σε ψάχναμε!
Αγ. Βασίλης: Εγώ φταίω που παίρνεις κόκκινες σακούλες σκουπιδιών; Μπερδεύτηκα με το σάκο. Α, γι’ αυτό γκάριζε περίεργα το έλκηθρο και νόμιζα πως χάλασε η μηχανή…
Γκούντι: Την άλλη φορά στο Παρίσι που μοίραζες τα δώρα, πάλι πιωμένος και είχες ανέβει επάνω σε μια νταλίκα και πολεμούσες να μπεις απ’ την εξάτμιση…
Αγ. Βασίλης: Εγώ φταίω που χριστουγεννιάτικα πάνε και ζωγραφίζουν σπίτια επάνω στις νταλίκες; Ε, μπερδεύτηκα!
Γκούντι: Την άλλη φορά πάλι που αντί να δώσεις στα ξωτικά την λίστα των παιδιών, έδωσες την λίστα με τα ψώνια του σπιτιού, πάλι μπερδεύτηκες; Και με ρωτούσαν τα ξωτικά τι είναι οι σερβιέτες; Τι να τους έλεγα; Είπα ότι τις φοράς και πετάς. Την άλλη μέρα κυνηγούσαν τους τάρανδους να τις φορέσουν. Ρεζίλι έγινα!
Αγ. Βασίλης: Άκουσα ότι θα έχει καλό καιρό αύριο…
Γκούντι: Την άλλη πάλι φορά πασχαλιάτικα που σε ψάχναμε δύο μέρες και σε βρήκαμε πιωμένο σε ένα γηροκομείο να μοιράζεις μελομακάρονα και να τραγουδάς “ο χάρος βγήκε παγανιά”; Πάλι καλά που είχαν Alzheimer οι άνθρωποι! Εγώ δεν ήμουν που ζήταγα συγνώμη απ’ τον λαγό του Πάσχα; Δεν πιστεύω να πας και στην πρώην σου αύριο;
Αγ. Βασίλης: Μα δεν γίνεται να μην πάω! Ο Γιαννάκης περιμένει δώρο!
Γκούντι: Α, μπα! Το όνομα του μικρού το θυμάσαι βλέπω, τα ονόματα των παιδιών μας τα ξεχνάς όμως! Κανόνισε να με κάνεις ένα με τους τάρανδους!
Αγ. Βασίλης: Μα πήγες και εσύ βρε γυναίκα και έδωσες στα παιδιά μας ονόματα από φιλόσοφους! Αφού ξέρεις ότι δεν τα πάω καλά με τα φιλοσοφικά! Ε, μπερδεύομαι… Θέλεις να σου πω κάτι;
Γκούντι: Τι;
Αγ. Βασίλης: Χωρίς εσένα θα ήμουν ένα τίποτα, μια κόκκινη κουκίδα σε μια κόκκινη αμμουδιά. Είσαι ό,τι πιο όμορφο και ζεστό έχω στην ζωή μου. Όλοι έχουν κάτι μέσα τους που πάντα τους λείπει. Εμένα δεν μου λείπει τίποτα γιατί έχω εσένα και σ’ αγαπάω πολύ κοκκινοσκουφίτσα μου!
Γκούντι: Ω αγάπη μου με έλιωσες μέσα στον χειμώνα… Να ήξερες πόσο σ’ αγαπάω και εγώ! Τα Χριστούγεννα θα ήταν ένα τίποτα χωρίς εσένα και ένα τίποτα η ζωή μου μακριά σου…
Αγ. Βασίλης: Άσε μας ρε γυναίκα και αύριο έχω να μοιράσω τα παιδιά στα δώρα…
Γκούντι: Πάλι πιωμένος είσαι; Τι θα γίνει με σένα; Αν δεν ήμουν εγώ, μαντάρα θα τα έκανες όλα!
Αγ. Βασίλης: Τόσα χρόνια φούρναρης, έχω ψήσει…
Γκούντι: Έχεις φάει τόσα χρόνια 200 στέμματα κουραμπιέδες και μπισκότα μαζί με τα ταψιά!
Αγ. Βασίλης: Δεν ξέρεις τι θυσίες κάνω να μην αδυνατίσω και στεναχωρήσω τα παιδιά για την εικόνα μου! Γι’ αυτό πίνω, να ξεχάσω. Άσε με μωρή να κοιμηθώ! Νυστάζω!
Γκούντι: Κανόνισε να πας πιωμένος αύριο! Ξεχνάω εγώ πέρυσι που πήρες την σακούλα με τα σκουπίδια, ανέβηκες πάνω στον γάιδαρο και πήγες να τα μοιράσεις; 3 ώρες σε ψάχναμε!
Αγ. Βασίλης: Εγώ φταίω που παίρνεις κόκκινες σακούλες σκουπιδιών; Μπερδεύτηκα με το σάκο. Α, γι’ αυτό γκάριζε περίεργα το έλκηθρο και νόμιζα πως χάλασε η μηχανή…
Γκούντι: Την άλλη φορά στο Παρίσι που μοίραζες τα δώρα, πάλι πιωμένος και είχες ανέβει επάνω σε μια νταλίκα και πολεμούσες να μπεις απ’ την εξάτμιση…
Αγ. Βασίλης: Εγώ φταίω που χριστουγεννιάτικα πάνε και ζωγραφίζουν σπίτια επάνω στις νταλίκες; Ε, μπερδεύτηκα!
Γκούντι: Την άλλη φορά πάλι που αντί να δώσεις στα ξωτικά την λίστα των παιδιών, έδωσες την λίστα με τα ψώνια του σπιτιού, πάλι μπερδεύτηκες; Και με ρωτούσαν τα ξωτικά τι είναι οι σερβιέτες; Τι να τους έλεγα; Είπα ότι τις φοράς και πετάς. Την άλλη μέρα κυνηγούσαν τους τάρανδους να τις φορέσουν. Ρεζίλι έγινα!
Αγ. Βασίλης: Άκουσα ότι θα έχει καλό καιρό αύριο…
Γκούντι: Την άλλη πάλι φορά πασχαλιάτικα που σε ψάχναμε δύο μέρες και σε βρήκαμε πιωμένο σε ένα γηροκομείο να μοιράζεις μελομακάρονα και να τραγουδάς “ο χάρος βγήκε παγανιά”; Πάλι καλά που είχαν Alzheimer οι άνθρωποι! Εγώ δεν ήμουν που ζήταγα συγνώμη απ’ τον λαγό του Πάσχα; Δεν πιστεύω να πας και στην πρώην σου αύριο;
Αγ. Βασίλης: Μα δεν γίνεται να μην πάω! Ο Γιαννάκης περιμένει δώρο!
Γκούντι: Α, μπα! Το όνομα του μικρού το θυμάσαι βλέπω, τα ονόματα των παιδιών μας τα ξεχνάς όμως! Κανόνισε να με κάνεις ένα με τους τάρανδους!
Αγ. Βασίλης: Μα πήγες και εσύ βρε γυναίκα και έδωσες στα παιδιά μας ονόματα από φιλόσοφους! Αφού ξέρεις ότι δεν τα πάω καλά με τα φιλοσοφικά! Ε, μπερδεύομαι… Θέλεις να σου πω κάτι;
Γκούντι: Τι;
Αγ. Βασίλης: Χωρίς εσένα θα ήμουν ένα τίποτα, μια κόκκινη κουκίδα σε μια κόκκινη αμμουδιά. Είσαι ό,τι πιο όμορφο και ζεστό έχω στην ζωή μου. Όλοι έχουν κάτι μέσα τους που πάντα τους λείπει. Εμένα δεν μου λείπει τίποτα γιατί έχω εσένα και σ’ αγαπάω πολύ κοκκινοσκουφίτσα μου!
Γκούντι: Ω αγάπη μου με έλιωσες μέσα στον χειμώνα… Να ήξερες πόσο σ’ αγαπάω και εγώ! Τα Χριστούγεννα θα ήταν ένα τίποτα χωρίς εσένα και ένα τίποτα η ζωή μου μακριά σου…
Χρήστος Παναγιωτόπουλος – Men’s View
gynaikaeimai
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.