όχι με μιζέρια, φόβο και αυτολύπηση, αλλά με αισιοδοξία...
Όλοι αντιμετωπίζουμε δυσκολίες. Κανενός η ζωή δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα. Πέφτουμε, ματώνουμε, σηκωνόμαστε, ξαναπέφτουμε και πάλι από την αρχή.
Στις σχέσεις μας, στα επαγγελματικά μας, πάντα θα προκύπτουν προβλήματα (που σημειωτέων για τα περισσότερα δεν θα είμαστε άμοιροι ευθυνών) και πάντα θα βρίσκουμε τον έναν ή τον άλλο τρόπο για να τα ξεπεράσουμε. Για να συνεχίσουμε να ζούμε, να δημιουργούμε και να προσπαθούμε να πραγματοποιήσουμε στόχους και όνειρα.
Και μέσα από όλον αυτόν τον προσωπικό αγώνα, τις νίκες και κυρίως τις ήττες του, ξέρεις τι πιστεύω πως είναι το σημαντικότερο που πρέπει να καταλάβει ο καθένας μας;
Η δύναμή του!
Και εκεί να εστιάσει, στη δύναμή του. Όχι στην άδικη ζωή, στη μαύρη μοίρα, στα λάθη των άλλων ή και τα δικά του. Να μην μείνει στα προβλήματα και στις αναποδιές που του έκαναν τη ζωή δύσκολη, αλλά να κρατήσει το ότι εκείνος βρήκε τη δύναμη και τον τρόπο να τα αντιμετωπίσει και να τα ξεπεράσει.
Κοιτάζοντας πίσω, να μην βλέπει όλες αυτές τις δυσκολίες με πίκρα και παράπονο οικτίροντας τον εαυτό του, ούτε και με θυμό βρίζοντας την κακή του τύχη (ή την αφεντιά του για τις επιλογές του), αλλά να αισθάνεται περήφανος γιατί κατάφερε και βγήκε νικητής από όλα αυτά.
Μια τέτοια ματιά, μια τέτοια σκέψη, σου δίνει τον απαραίτητο τσαμπουκά για να συνεχίσεις να αντιμετωπίζεις τα όποια προβλήματα σού προκύπτουν, όχι με μιζέρια, φόβο και αυτολύπηση, αλλά με αισιοδοξία, πείσμα και σιγουριά ότι θα τα καταφέρεις και τώρα, και πάλι, και πάντα!
Στις σχέσεις μας, στα επαγγελματικά μας, πάντα θα προκύπτουν προβλήματα (που σημειωτέων για τα περισσότερα δεν θα είμαστε άμοιροι ευθυνών) και πάντα θα βρίσκουμε τον έναν ή τον άλλο τρόπο για να τα ξεπεράσουμε. Για να συνεχίσουμε να ζούμε, να δημιουργούμε και να προσπαθούμε να πραγματοποιήσουμε στόχους και όνειρα.
Και μέσα από όλον αυτόν τον προσωπικό αγώνα, τις νίκες και κυρίως τις ήττες του, ξέρεις τι πιστεύω πως είναι το σημαντικότερο που πρέπει να καταλάβει ο καθένας μας;
Η δύναμή του!
Και εκεί να εστιάσει, στη δύναμή του. Όχι στην άδικη ζωή, στη μαύρη μοίρα, στα λάθη των άλλων ή και τα δικά του. Να μην μείνει στα προβλήματα και στις αναποδιές που του έκαναν τη ζωή δύσκολη, αλλά να κρατήσει το ότι εκείνος βρήκε τη δύναμη και τον τρόπο να τα αντιμετωπίσει και να τα ξεπεράσει.
Κοιτάζοντας πίσω, να μην βλέπει όλες αυτές τις δυσκολίες με πίκρα και παράπονο οικτίροντας τον εαυτό του, ούτε και με θυμό βρίζοντας την κακή του τύχη (ή την αφεντιά του για τις επιλογές του), αλλά να αισθάνεται περήφανος γιατί κατάφερε και βγήκε νικητής από όλα αυτά.
Μια τέτοια ματιά, μια τέτοια σκέψη, σου δίνει τον απαραίτητο τσαμπουκά για να συνεχίσεις να αντιμετωπίζεις τα όποια προβλήματα σού προκύπτουν, όχι με μιζέρια, φόβο και αυτολύπηση, αλλά με αισιοδοξία, πείσμα και σιγουριά ότι θα τα καταφέρεις και τώρα, και πάλι, και πάντα!
Γράφει η Αριάδνη
loveletters
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.