Θα σου πω καλή δύναμη, γιατί πιστεύω στην δύναμη, πιστεύω σε σένα!
Θεέ μου πόσο πολύ μοιάζουμε, πόσο πολύ ίδιοι είμαστε!
Σε κοιτώ και φουσκώνω από υπερηφάνεια από την μια και από την άλλη τρομάζω.
Μεγάλωσες γιε μου, ψήλωσες, έδεσες, σχηματίστηκες και η εικόνα σου μου είναι τόσο γνωστή, την έχω ξαναδεί πριν έρθεις σε ετούτον εδώ τον κόσμο.
Ώρες ώρες θαρρώ πως κοιτάζω σε έναν καθρέφτη μερικές δεκαετίες πίσω, όσο σε παρατηρώ. Μελετάω τον τρόπο που σκέφτεσαι, τα χούγια σου, τις εκφράσεις σου και μου είναι τόσο οικίες.
Εκείνο το αδέξιο παιδάκι που ήσουνα κάποτε έχει μεταμορφωθεί πια σε έναν άντρα σωστό.
Τα καταφέραμε γιε μου, μεγαλώσαμε!
Όμως τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Τώρα έφτασε η ώρα για να βγεις εκεί έξω σε αυτό που λένε ζωή και να δώσεις τις δικές σου τις μάχες, να πατήσεις στα δικά σου τα πόδια, να ανοίξεις τα δικά σου φτερά.
Τώρα είναι η ώρα που θα αρχίσεις να συνειδητοποιείς ότι οι πριγκίπισσες είναι ελάχιστες και οι μάγισσες είναι αμέτρητες. Που θα μάθεις ότι τα κάστρα γκρεμίζονται και οι εχθροί από παντού ξεφυτρώνουνε. Που θα καταλάβεις ότι τα όπλα, σου τα έδωσα, άλλα θα πρέπει να τα χρησιμοποιήσεις μονάχος σου. Που θα δεις ότι τα παραμύθια τέλειωσαν και ότι η ζωή έχει δράκους.
Τώρα είναι η ώρα που θα επιλέξεις συμμάχους με δική σου ευθύνη, όμως πρέπει να ξέρεις πως οι μισοί θα σε πουλήσουν φτηνά και θα διαβούν άλλες στράτες. Είναι η ώρα πια που θα δεις πως οι αγάπες πληγώνουνε και οι αγκαλιές ζεματάνε. Θα δεις πως οι πληγές δεν κλείνουν με βαμβάκι και ιώδιο και πως τα λάθη ασφαλώς επιτρέπονται, όμως στοιχίζουν πολλά.
Είναι η ώρα που τα παιχνίδια τελειώσανε και πια δεν έχουνε πλάκα, που τα δάκρυα καίνε σαν σταγόνες φωτιάς, που τα λόγια και οι πράξεις σου θα έχουν κριτές αυστηρούς και δικαστές πληρωμένους. Έφτασε η ώρα που θα πάρεις τα ρίσκα σου, που η λέξη “πρόβλημα” αποκτά άλλη διάσταση, που το “πατέρα παράτα με” θα γίνει “πάτερα που είσαι;”
Άντε λοιπόν παιδί μου!
Διάλεξε τον δρόμο σου με θάρρος και θράσος και άσε έμενα να τρομάζω και για τους δυο μας. Κυνήγα τα όνειρα σου, ακολούθησε την ψυχή σου και κράτα το κεφάλι σου ψηλά όπως σου έδειξα. Κράτα τις αξίες σου και την υπερηφάνεια σου αμόλυντες , προστάτεψε τα θέλω σου και τις επιθυμίες σου και μην επιτρέψεις ποτέ σε κανέναν να παίξει με την ζωή σου,με τα αισθήματά σου, με την καρδιά σου.
Και αν ποτέ λυγίσεις, αν σπάσεις ποτέ, αν καμιά φορά θες έναν ώμο για να ακουμπήσεις, εγώ θα είμαι εκεί, για να ακούσω κάθε φόβο σου, για να περιποιηθώ κάθε πληγή σου και για να σκουπίσω κάθε δάκρυ σου.
Δεν θα σου πω καλή τύχη γιε μου, γιατί δεν πιστεύω στην τύχη.
Θα σου πω καλή δύναμη, γιατί πιστεύω στην δύναμη, γιατί πιστεύω σε σένα!
Σε κοιτώ και φουσκώνω από υπερηφάνεια από την μια και από την άλλη τρομάζω.
Μεγάλωσες γιε μου, ψήλωσες, έδεσες, σχηματίστηκες και η εικόνα σου μου είναι τόσο γνωστή, την έχω ξαναδεί πριν έρθεις σε ετούτον εδώ τον κόσμο.
Ώρες ώρες θαρρώ πως κοιτάζω σε έναν καθρέφτη μερικές δεκαετίες πίσω, όσο σε παρατηρώ. Μελετάω τον τρόπο που σκέφτεσαι, τα χούγια σου, τις εκφράσεις σου και μου είναι τόσο οικίες.
Εκείνο το αδέξιο παιδάκι που ήσουνα κάποτε έχει μεταμορφωθεί πια σε έναν άντρα σωστό.
Τα καταφέραμε γιε μου, μεγαλώσαμε!
Όμως τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Τώρα έφτασε η ώρα για να βγεις εκεί έξω σε αυτό που λένε ζωή και να δώσεις τις δικές σου τις μάχες, να πατήσεις στα δικά σου τα πόδια, να ανοίξεις τα δικά σου φτερά.
Τώρα είναι η ώρα που θα αρχίσεις να συνειδητοποιείς ότι οι πριγκίπισσες είναι ελάχιστες και οι μάγισσες είναι αμέτρητες. Που θα μάθεις ότι τα κάστρα γκρεμίζονται και οι εχθροί από παντού ξεφυτρώνουνε. Που θα καταλάβεις ότι τα όπλα, σου τα έδωσα, άλλα θα πρέπει να τα χρησιμοποιήσεις μονάχος σου. Που θα δεις ότι τα παραμύθια τέλειωσαν και ότι η ζωή έχει δράκους.
Τώρα είναι η ώρα που θα επιλέξεις συμμάχους με δική σου ευθύνη, όμως πρέπει να ξέρεις πως οι μισοί θα σε πουλήσουν φτηνά και θα διαβούν άλλες στράτες. Είναι η ώρα πια που θα δεις πως οι αγάπες πληγώνουνε και οι αγκαλιές ζεματάνε. Θα δεις πως οι πληγές δεν κλείνουν με βαμβάκι και ιώδιο και πως τα λάθη ασφαλώς επιτρέπονται, όμως στοιχίζουν πολλά.
Είναι η ώρα που τα παιχνίδια τελειώσανε και πια δεν έχουνε πλάκα, που τα δάκρυα καίνε σαν σταγόνες φωτιάς, που τα λόγια και οι πράξεις σου θα έχουν κριτές αυστηρούς και δικαστές πληρωμένους. Έφτασε η ώρα που θα πάρεις τα ρίσκα σου, που η λέξη “πρόβλημα” αποκτά άλλη διάσταση, που το “πατέρα παράτα με” θα γίνει “πάτερα που είσαι;”
Άντε λοιπόν παιδί μου!
Διάλεξε τον δρόμο σου με θάρρος και θράσος και άσε έμενα να τρομάζω και για τους δυο μας. Κυνήγα τα όνειρα σου, ακολούθησε την ψυχή σου και κράτα το κεφάλι σου ψηλά όπως σου έδειξα. Κράτα τις αξίες σου και την υπερηφάνεια σου αμόλυντες , προστάτεψε τα θέλω σου και τις επιθυμίες σου και μην επιτρέψεις ποτέ σε κανέναν να παίξει με την ζωή σου,με τα αισθήματά σου, με την καρδιά σου.
Και αν ποτέ λυγίσεις, αν σπάσεις ποτέ, αν καμιά φορά θες έναν ώμο για να ακουμπήσεις, εγώ θα είμαι εκεί, για να ακούσω κάθε φόβο σου, για να περιποιηθώ κάθε πληγή σου και για να σκουπίσω κάθε δάκρυ σου.
Δεν θα σου πω καλή τύχη γιε μου, γιατί δεν πιστεύω στην τύχη.
Θα σου πω καλή δύναμη, γιατί πιστεύω στην δύναμη, γιατί πιστεύω σε σένα!
Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος
babyradio
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.