Όσο είμαστε παιδιά, ξέρουμε ότι είναι μάταιο να χτίζουμε παλάτια στην άμμο για να μείνουν αιώνια εκεί. Τα φτιάχνουμε, τα ευχαριστιόμαστε για λίγο, μετά τα σκορπάμε, πλατσουρίζουμε στην ακροθαλασσιά, χαιρόμαστε με άλλα παιχνίδια … Ποτέ δεν γυρίζουμε πίσω για να δούμε τι απέμεινε. Πάμε για καινούργια πράγματα, νέες εμπειρίες. Μέχρι να μεγαλώσουμε. Μετά αρχίζουμε πάλι να φτιάχνουμε παλάτια στην άμμο ξεχνώντας όμως τότε ότι είναι παιχνίδια, ευάλωτα στον άνεμο και το κύμα. Τρέμουμε μη τυχόν σκορπίσουν και μένουμε εκεί να τα παρακολουθούμε χαραμίζοντας τελικά ένα ωραίο ταξίδεμα στη ζωή.
Ίσως το έχεις ξανακούσει, αλλά αξίζει πού και πού να το υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας: Η ζωή (η κάθε ζωή, για όποιον πιστεύει στις επαναλήψεις) είναι σαν γέφυρα. Την περνάς για να φτάσεις στην άλλη άκρη, αλλά ποτέ δεν χτίζεις επάνω της. Αυτή είναι η αλήθεια, όσο κι αν μας κλονίζει.
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.