Σε μια χώρα, όπως η δική μας, όπου ο ενθουσιασμός μετατρέπεται εύκολα και γρήγορα σε απογοήτευση, ήταν αναμενόμενο όλα τα πυρά να στρέφονται πλέον εναντίον του Ευάγγελου Βενιζέλου. Πρώτα απ’ όλα από τους άσπονδους φίλους του καθώς και τους αντιπάλους του εντός του ΠΑΣΟΚ. Εν συνεχεία από όλους όσοι θεωρούσαν ότι ο θεσσαλονικιός πολιτικός θα κατάφερνε να ξεκλειδώσει τις «χειροπέδες» που μας είχε φορέσει ο προκάτοχός του. Και ασφαλώς όλοι εκείνοι που στο πρόσωπό του έβλεπαν, ο καθένας για λογαριασμό του, την προσωπική τους σωτηρία.
Αναμφισβήτητα ο Ε. Βενιζέλος είναι μια χαρισματική πολιτική προσωπικότητα και ένας ικανός πολιτικός. Αν δεν ήταν, δεν θα έφτανε εδώ που έφθασε, αν σκεφθεί κανείς ότι δεν είναι «γέννημα θρέμμα» του ΠΑΣΟΚ. Το «λάθος» του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και υπουργού του πλέον αντιδημοφιλούς υπουργείου ήταν ότι, πίστεψε πως μπορούσε να διαχειρισθεί πολιτικά τους πιστωτές μας, κυρίως δε ότι θα κατάφερνε να τους πείσει ότι η «συνταγή» τους χρειαζόταν βελτιώσεις. Γρήγορα κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να τους αλλάξει μυαλά, και τότε έκανε και το δεύτερο λάθος. Προσπάθησε να αλλάξει μυαλά σε όσους πίστεψαν στα… δικά του.
Για να είμαι ειλικρινής πιστεύω ότι, ο Ε. Βενιζέλος σηκώνει μόνος του το βάρος των ευθυνών της κυβέρνησης και προσωπικά του πρωθυπουργού. Δίνει μόνος του μια μάχη που φαίνεται ότι θα την χάσει, αφού υποχρεώνεται να «πάρει πάνω του» ένα κόστος το οποίο δεν του αναλογεί. Αναγκάζεται να υπερασπιστεί την αποτυχία του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος, την ανικανότητα του κρατικού μηχανισμού και πάνω απ’ όλα την ανικανότητα του Γ. Παπακωνσταντίνου αλλά και του Γ. Παπανδρέου, να διαπραγματευθούν τους όρους του μνημονίου.
Πράγματι καταβάλλει ηρωικές προσπάθειες, ώστε να μη σκάσει στα χέρια του η «βόμβα» της χρεοκοπίας που του πέταξε ο πρωθυπουργός και μετά ετράπη σε φυγή. Ενδεχομένως να τα καταφέρει, αλλά και ο ίδιος γνωρίζει ότι μετά απ’ αυτή την προσπάθεια δεν θα βγει αλώβητος. Αντικειμενικά, όμως, δεν έχει πλέον άλλο δρόμο να επιλέξει. Είναι υποχρεωμένος να φτάσει μέχρι το τέλος, γνωρίζοντας ότι στο τέλος του δρόμου ενδεχομένως να τον περιμένει και το δικό του «τέλος». Όχι απαραίτητα το πολιτικό, αφού και γι αυτό δείχνει αποφασισμένος όπως άλλωστε δημοσίως έχει εκφρασθεί, αλλά το τέλος της σχέσης του με το ΠΑΣΟΚ και η επιλογή ενός άλλου δρόμου.
Προς το παρόν αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να πετύχει την εκταμίευση της δόσης, να διασφαλίσει τις επόμενες και να καταφέρει το «κούρεμα» του χρέους, το οποίο θα δώσει γερή ανάσα στην οικονομία και θα του δώσει τη δυνατότητα να προχωρήσει σε μειώσεις φόρων, βελτιώνοντας το κλίμα. Μέχρι τότε έχει αποφασίσει να αντέξει το «ξύλο» που τρώει από παντού, και να περιμένει τα αποτελέσματα μιας προσπάθειας, που από συλλογική όπως θα έπρεπε να είναι, κατέληξε να γίνει ένα προσωπικό στοίχημα, υψηλού ρίσκου για την Ελλάδα και τον ίδιο.
statesmen
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.