ζητείται, χωρίς περιστροφές.
Το απέδειξε και σήμερα, στην πρωινή τηλεοπτική εκπομπή του Mega «Κοινωνία Ώρα Mega». Αιτιολόγησε τη συμμετοχή ορισμένων στο επιτελείο του Σαμαρά, κάλυψε το ύφος και το περιεχόμενο ορισμένων δηλώσεων του Εκπροσώπου, που ενοχλούν τον παραδοσιακό ψηφοφόρο της Ν.Δ., επαίνεσε –και ορθά- τον Κώστα Καραμανλή, για τη στάση του στη Λουκέρνη, για το Κυπριακό και στο Βουκουρέστι, για το Σκοπιανό.
Το θέμα, όμως, σήμερα στην Ελλάδα, δεν είναι οι συνεργάτες, στους οποίους επικεντρώνεται πολύ μελάνι και κουτσομπολιό αλλά η πολιτική, και την πολιτική την καθορίζουν οι Πολιτικοί, και όχι οι τεχνοκράτες και οι εμπειρογνώμονες.
Οι πολιτικοί έχουν την ευθύνη για τη διαμόρφωση των πολιτικών θέσεων της πολιτικής στην πράξη, είτε πρόκειται για συμπολίτευση, ή αντιπολίτευση. Αυτοί δίνουν την ελπίδα και την προοπτική στο λαό και τον τόπο. Αυτοί εκλέγονται ή μαυρίζονται. Δοξάζονται ή καταδικάζονται.
Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι, που βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα και ποια προοπτική έχει. Κανέναν δεν ενδιαφέρει πλέον το μέλλον των πολιτικών, αλλά το αύριο του τόπου. Και σε αυτό, έχει ευθύνη όλος ο πολιτικός κόσμος, με πρώτους την κυβέρνηση και την Αξιωματική Αντιπολίτευση, όλη η κοινωνία, με πρώτους τους έχοντες και κατέχοντες και βέβαια, τα ΜΜΕ.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μια συνολική δυσπιστία της κοινωνίας, απέναντι στο πολιτικό σύστημα. Ωστόσο, δεν φαίνονται να αποστασιοποιούνται από το σύστημα αυτό, επικεντρώνοντας την κριτική τους, κυρίως, στο δικομματισμό.
Η κοινωνία έχει απογοητευτεί από την κυβέρνηση Παπανδρέου, η φθορά της οποίας είναι πρωτόγνωρη, ως προς το σύντομο χρόνο εκδήλωσής της, καθώς και ως προς το εύρος της. Δεν φαίνεται να πείθει για την ικανότητά της, να φέρει σε πέρας το μνημόνιο, στο χρόνο και στα πλαίσια που είχε δεσμευθεί. Της καταλογίζουν καθυστερήσεις στη λήψη μέτρων αλλά και «ενδοτισμό» προς τα ξένα κέντρα λήψης αποφάσεων.
Το γεγονός ότι στη δεξαμενή των αναποφάσιστων συνωστίζονται κατά κύριο λόγο πολίτες, που το 2009 ψήφισαν το ΠΑΣΟΚ, δίνει στο κυβερνών κόμμα την προσδοκία του επαναπατρισμού τους, από την άλλη όμως, μπορεί να οδηγήσει σε παγίωση της συμπεριφοράς διαμαρτυρίας-αποστασιοποίησής τους, που θα εκφρασθεί με αποχή από τις κάλπες.
Κάτι αντίστοιχο συνέβη στις εκλογές του 2009, με την αποχή σημαντικού μέρους της εκλογικής βάσης της Νέας Δημοκρατίας.
Έχει διαπιστωθεί, ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, που προσέτρεξαν, μετά την Ελλάδα, στο μηχανισμό στήριξης του μνημονίου, πλήρωσαν βαρύ πολιτικό κόστος και τελικά απώλεσαν την εξουσία. Με την προοπτική αυτή, η Νέα Δημοκρατία έχει πλέον την ευκαιρία, με ρεαλιστικές και κοστολογημένες προτάσεις για την οικονομία, να σπάσει τη τζαμαρία της καχυποψίας και της επιφυλακτικότητας, με την οποία συνεχίζουν να την αντιμετωπίζουν οι πολίτες.
Το «Ζάππειο 2» θα είναι καθοριστικό προς την κατεύθυνση αυτή. Θα πρέπει να αποτελέσει την κυβερνητική οικονομική πρόταση της Νέας Δημοκρατίας για τη διέξοδο της Ελλάδος από την κρίση. Εφόσον προβάλλει, ως αξιόπιστη εναλλακτική λύση, η Αξιωματική Αντιπολίτευση θα μπορεί να διεκδικήσει με βάσιμες ελπίδες, εκ νέου, την εμπιστοσύνη των πολιτών. Είτε αυτών που εγκαταλείπουν πλέον το ΠΑΣΟΚ, είτε αυτών που ανήκουν στους αναποφάσιστους του ευρύτερου κεντροδεξιού χώρου και αναζητούν προοπτική ελπίδας για υπέρβαση των σημερινών αδιεξόδων.
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.