Με το μαζί, όλα φαντάζουν ευκολότερα.
Κράτα με.
Όταν πυκνώνουν τα σκοτάδια μου και απειλώ να «σκοτώσω» τον εαυτό μου.
Όταν όλα μου μοιάζουν ακατόρθωτα.
Όταν τα πάντα χάνουν το χρώμα τους κι εγώ την όρασή μου.
Όταν θολώνει ο ορίζοντας και τίποτα δεν έχει σχήμα πια…
Κράτα με.
Κράτα με γερά. Κι ας πονέσω από το σφίξιμο, ας ασπρίσουν οι κόμποι των δαχτύλων.
Κράτα με.
Γιατί αν δε με βοηθήσεις εσύ να παλέψω τα ζόρια μου, δε θα το κάνει κανείς.
Αν εσύ που μ’ αγαπάς δεν το αποδείξεις ακόμη μια φορά, θα βυθιστώ.
Είναι πηγάδι η φυλακή μου. Ένα βαθύ πηγάδι, που μήτε μια τόση δα ακτίνα δεν καταδέχεται να το τρυπήσει.
Κι εγώ όλο πέφτω και πέφτω. Με τρυπάει η ηχώ των βουβών κραυγών μου. Πληγιάζουν οι παλάμες μου καθώς παλεύω να κρατηθώ από οπουδήποτε.
Δε σταματώ πουθενά. Ολοένα πέφτω.
Και μόνο εσύ. Μόνο εσύ μπορείς να με ξαναφέρεις στο φως.
Με την αγάπη, την έννοια, τη φροντίδα σου.
Με το δικό σου φως διώχνεις μακριά κάθε σκιά μου.
Με λούζεις με το φως σου, με ζεσταίνεις κι όλα γίνονται πιο εύκολα.
Κράτα με όταν παλεύω με τους δαίμονές μου.
Ακόμη κι αν απλώνω τα χέρια να σε διώξω, ακόμη κι αν σε πολεμώ, αν σου αντιστέκομαι, εσύ κράτα με, με πείσμα.
Αν δε με κρατήσεις εσύ, ο παντοτινός άνθρωπός μου, ο άντρας μου για κάθε ζωή που υπήρξε και θα υπάρξει ποτέ, κανείς δε θα βρεθεί να το κάμει.
Μη με αφήσεις ποτέ να σε πείσω πως μόνη, δίχως κανέναν, δίχως εσένα, θα καταφέρω να λύσω τους γόρδιους δεσμούς μου. Μη με πιστέψεις. Δεν το εννοώ όταν σε διώχνω μακριά. Το μόνο που ζητώ είναι να με παρακούσεις και να γαντζωθείς πάνω μου. Να με σφίξεις και να ακινητοποιηθεί κάθε μου τρεμάμενη ίνα.
Να πεις «εγώ είμαι εδώ, δεν έχω να πάω πουθενά».
Να μου πεις σ' αγαπώ κι εγώ να απαντήσω λιτά κι απόλυτα: Απέραντα...
Κι έτσι το χτυποκάρδι μου θα ηρεμήσει. Και οι κόμποι μου θα αρχίσουν να λύνονται ένας ένας.
Πέρασα μια ζωή στο μόνη μου. Κι εσύ μου έδειξες, μου απέδειξες, με καλόμαθες πως το μαζί είναι πάντα καλύτερο από το κάθε μόνος.
Με το μαζί, όλα φαντάζουν ευκολότερα.
Γι’ αυτό κράτα με. Ο σκληρότερος εχθρός μου είναι ο εαυτός μου.
Εκείνος που κάποτε έμαθε στη μοναξιά.
Κι εκείνη καλόμαθε μαζί του κι ολοένα από τότε τον φλερτάρει, τον διεκδικεί.
Κράτα με να παλέψουμε μαζί τον κακό εαυτό μου.
Γιατί το μαζί ξέρει να πολεμάει όλα τα σκοτάδια…
Όταν πυκνώνουν τα σκοτάδια μου και απειλώ να «σκοτώσω» τον εαυτό μου.
Όταν όλα μου μοιάζουν ακατόρθωτα.
Όταν τα πάντα χάνουν το χρώμα τους κι εγώ την όρασή μου.
Όταν θολώνει ο ορίζοντας και τίποτα δεν έχει σχήμα πια…
Κράτα με.
Κράτα με γερά. Κι ας πονέσω από το σφίξιμο, ας ασπρίσουν οι κόμποι των δαχτύλων.
Κράτα με.
Γιατί αν δε με βοηθήσεις εσύ να παλέψω τα ζόρια μου, δε θα το κάνει κανείς.
Αν εσύ που μ’ αγαπάς δεν το αποδείξεις ακόμη μια φορά, θα βυθιστώ.
Είναι πηγάδι η φυλακή μου. Ένα βαθύ πηγάδι, που μήτε μια τόση δα ακτίνα δεν καταδέχεται να το τρυπήσει.
Κι εγώ όλο πέφτω και πέφτω. Με τρυπάει η ηχώ των βουβών κραυγών μου. Πληγιάζουν οι παλάμες μου καθώς παλεύω να κρατηθώ από οπουδήποτε.
Δε σταματώ πουθενά. Ολοένα πέφτω.
Και μόνο εσύ. Μόνο εσύ μπορείς να με ξαναφέρεις στο φως.
Με την αγάπη, την έννοια, τη φροντίδα σου.
Με το δικό σου φως διώχνεις μακριά κάθε σκιά μου.
Με λούζεις με το φως σου, με ζεσταίνεις κι όλα γίνονται πιο εύκολα.
Κράτα με όταν παλεύω με τους δαίμονές μου.
Ακόμη κι αν απλώνω τα χέρια να σε διώξω, ακόμη κι αν σε πολεμώ, αν σου αντιστέκομαι, εσύ κράτα με, με πείσμα.
Αν δε με κρατήσεις εσύ, ο παντοτινός άνθρωπός μου, ο άντρας μου για κάθε ζωή που υπήρξε και θα υπάρξει ποτέ, κανείς δε θα βρεθεί να το κάμει.
Μη με αφήσεις ποτέ να σε πείσω πως μόνη, δίχως κανέναν, δίχως εσένα, θα καταφέρω να λύσω τους γόρδιους δεσμούς μου. Μη με πιστέψεις. Δεν το εννοώ όταν σε διώχνω μακριά. Το μόνο που ζητώ είναι να με παρακούσεις και να γαντζωθείς πάνω μου. Να με σφίξεις και να ακινητοποιηθεί κάθε μου τρεμάμενη ίνα.
Να πεις «εγώ είμαι εδώ, δεν έχω να πάω πουθενά».
Να μου πεις σ' αγαπώ κι εγώ να απαντήσω λιτά κι απόλυτα: Απέραντα...
Κι έτσι το χτυποκάρδι μου θα ηρεμήσει. Και οι κόμποι μου θα αρχίσουν να λύνονται ένας ένας.
Πέρασα μια ζωή στο μόνη μου. Κι εσύ μου έδειξες, μου απέδειξες, με καλόμαθες πως το μαζί είναι πάντα καλύτερο από το κάθε μόνος.
Με το μαζί, όλα φαντάζουν ευκολότερα.
Γι’ αυτό κράτα με. Ο σκληρότερος εχθρός μου είναι ο εαυτός μου.
Εκείνος που κάποτε έμαθε στη μοναξιά.
Κι εκείνη καλόμαθε μαζί του κι ολοένα από τότε τον φλερτάρει, τον διεκδικεί.
Κράτα με να παλέψουμε μαζί τον κακό εαυτό μου.
Γιατί το μαζί ξέρει να πολεμάει όλα τα σκοτάδια…
Στεύη Τσούτση
ewoman
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.