Οικογένεια δεν είναι ο γάμος, αλλά τα συναισθήματα που μας κρατάνε ενωμένους

0
Σε πολλά ζευγάρια αυτό το γλυκό δεν πετυχαίνει.

Ένας άντρας και μια γυναίκα μεγαλώνουν έχοντας γαλουχιστεί με την ανάγκη να ενώσουν τις ζωές τους, τις καρδιές και τα κορμιά τους και να δημιουργήσουν ένα ασφαλές συναισθηματικό κουκούλι, που μέσα του θα ανασάνουν τα παιδιά τους.

Να δημιουργήσουν τη δική τους οικογένεια και μέσα της να δημιουργήσουν, να προχωρήσουν μαζί ένα βήμα παραπέρα, να μοιραστούν τα όνειρά τους και να πλάσουν από κοινού καινούρια.

Η δημιουργία της οικογένειας μπορεί να αποτελεί μια κοινωνική επιταγή, στην οποία όλοι υποτάσσονται, αλλά η αγάπη δύο ανθρώπων είναι αυτή που

-φαινομενικά τουλάχιστον- έχει τον πρώτο λόγο, δημιουργώντας στους ερωτευμένους την αίσθηση της επιλογής και όχι της υποταγής στις κοινωνικές συμβάσεις.

Η σχέση των ανθρώπων στα πλαίσια του γάμου δοκιμάζονται μέσα από τη συμβίωση. Μέσα από την τριβή της καθημερινότητας τεστάρονται οι αντοχές, οι υποχωρήσεις, οι συμβιβασμοί και η αγάπη. Η μέρα μιας οικογένειας δεν είναι αγγελικά πλασμένη, όπως μας την παρουσιάζουν τα διαφημιστικά σποτ .

Σε πολλά ζευγάρια αυτό το γλυκό δεν πετυχαίνει. Όσο κι αν το προσπαθούν, όσο κι αν το παλεύουν η συμβίωση φτάνει στα όρια της μηδαμινής αποδοχής, κατανόησης και σεβασμού και σπάει τα δεσμά της. Η λέξη «διάλυση» της οικογένειας είναι αυτή που συνήθως χαρακτηρίζει τη λήξη του γάμου.

Οι άνθρωποι χωρίζουν, τα παιδιά μοιράζονται, οι ζωές κόβονται στη μέση. Τι να κάνουμε, δεν πέφτει σε όλους η ζαριά σε τούτη τη ζωή.

Οικογένεια, όμως, δεν είναι ο γάμος. Οικογένεια είναι ο γονιός με τα παιδιά του και η σχέση αγάπης, στοργής, προστασίας κι ασφάλειας που τους ενώνει. Μια οικογένεια που συντηρείται για λόγους κοινωνικούς ή οικονομικούς, αλλά ζει μέσα σε ένα περιβάλλον τοξικών συμπεριφορών, στείρων συναισθημάτων, με έλλειψη σεβασμού κι εμπιστοσύνης ανάμεσα στο ζευγάρι, δεν ικανοποιεί τις προϋποθέσεις μιας σωστής οικογένειας.

Οι χωρισμένοι, που κουβαλούν το «στίγμα» της διαλυμένης οικογένειας, οι μονογονείς που έχασαν τον άνθρωπό τους, νιώθουν συχνά ένα καρφί να τους τρυπάει τα σωθικά για την οικογενειακή θαλπωρή που έχασαν. Δε θα έπρεπε όμως.

Όπου υπάρχει αγάπη και σεβασμός, υπάρχει οικογένεια. Όπου υπάρχει αυτός ο ισχυρός συναισθηματικός δεσμός, υπάρχει οικογένεια. Απλά δεν είναι ένας ο πυρήνας της, αλλά δύο. Μια μητέρα και ένας πατέρας που δε ζουν πλέον μαζί, αποτελούν έναν ξεχωριστό πυρήνα ο καθένας τους που μέσα του κλείνει τα παιδιά του κι εξακολουθεί να αγαπάει, να αγαπιέται, να προστατεύει, να ονειρεύεται και να κοιτάζει μπροστά.

Μπορεί να μην πέφτει σε όλους η ζαριά της συμβίωσης, αλλά η οικογένεια δεν είναι ζαριά. Είναι συναίσθημα κι ευθύνη. Αγκαλιάζει το παιδί και το μεγαλώνει με αξιοπρέπεια και με αξίες. Αυτό είναι το χρέος κάθε γονιού, αυτό είναι το χρέος της οικογένειας. Κι ο καθένας έχει τη δική του…

Γεωργία Ανδριώτου
ewoman
Ετικέτα:

Δημοσίευση σχολίου

0Σχόλια
* Οτι δημοσιεύουμε δεν σημαίνει ότι το υιοθετούμε.
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.

Τα Μπουλούκια

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Δημοσίευση σχολίου (0)
To Top