Οι πληγές της αγάπης, μόνο με αγάπη γιατρεύονται

0
Μόνο τότε κλείνουν και παύουν να αιμορραγούν.

Δύσκολο να βρεις άνθρωπο που να μη μετρά πληγές.

Πληγές που έχουν ακόμα νωπό το αίμα πάνω τους κι άλλες που ματώνουν ξανά και ξανά στην πρώτη θύμηση.

Κανείς δεν είπε πως η ζωή είναι στρωμένη με ροδοπέταλα.

Οι πιο μεγάλες και οι πιο επώδυνες πληγές είναι αυτές που στις άνοιξαν άνθρωποι που αγάπησες και εμπιστεύτηκες.

Έμπηξαν το μαχαίρι τους μέσα σου πολύ βαθιά και αιφνιδιαστικά, γιατί είχες το βλέμμα σου στραμμένο αλλού. Δεν πρόλαβες να αντιδράσεις. Ύστερα μούδιασες. Κι άφησες αυτό το ίδιο μαχαίρι να μπήγεται ξανά και ξανά, ίσως γιατί αρνιόσουν να παραδεχτείς την προδοσία.

Αυτές οι πληγές ίσως να είναι και οι πιο αγαπημένες σου. Δύσκολα τις αποχωρίζεσαι.

Είναι εκεί για να σου θυμίζουν την αφέλειά σου, την αγάπη σου, την προδοσία.

Ποτέ ξανά, υπόσχεσαι στον εαυτό σου. Το λες δυνατά για να το ακούς και να μην παρασυρθείς από την ευαισθησία σου.

Πληγές που τις άνοιξε, όμως, η αγάπη, μόνο με αγάπη γιατρεύονται.

Αυτό έχω να σου πω κι αυτό να θυμάσαι.

Η αγάπη είναι η γιατρειά. Σε κάθε κακό. Σε κάθε πόνο. Σε κάθε πίκρα. Σε κάθε πληγή.

Όταν είναι αληθινή και άδολη.

Γιατί αυτό είναι αγάπη. Όλα τα άλλα είναι ανάγκη, είναι συμφέρον, είναι ανασφάλεια. Έχεις πια την εμπειρία για να τα ξεχωρίζεις.

Είναι αλήθεια, πως δε θα χαριστείς σε ό,τι παρουσιαστεί μπροστά σου στο όνομα της αγάπης. Ούτε θα της δοθείς στο πρώτο λουλούδι. Θα πάρεις τον χρόνο σου και θα δώσεις και σ’ εκείνη τον δικό της για να σου αποδείξει πως δεν κρύβεται μαχαίρι πίσω από τα όμορφα πέταλα.

Είναι ο χρόνος που λιώνει τον πάγο στην καρδιά σου και σε γαληνεύει.

Και δειλά δειλά αφήνεις το χέρι της αγάπης να αγγίξει τρυφερά τις πληγές που σε πονάνε.

Κάθε φορά που ματώνουν, αυτή η ντόμπρα αγάπη τις φροντίζει σκουπίζοντας τα αίματα κι αφήνοντας ένα φιλί επάνω στο σημάδι.

Μόνο αν αγαπήσει ο άλλος τις πληγές σου, θα έχει αγαπήσει κι εσένα.

Αν τις κρατήσεις ανομολόγητες, δε θα το μάθεις ποτέ.

Αν τις θεωρήσεις δική σου μόνο υπόθεση, δε θα τις αποχωριστείς ποτέ.

Στην αγάπη δε μοιράζονται μόνο οι ζωές, τα κορμιά και τα πορτοφόλια.

Μοιράζονται και οι πληγές. Για να έχουν την ευκαιρία τους να αγαπηθούν.

Μόνο τότε κλείνουν και παύουν να αιμορραγούν.

Γεωργία Ανδριώτου
ewoman
Ετικέτα:

Δημοσίευση σχολίου

0Σχόλια
* Οτι δημοσιεύουμε δεν σημαίνει ότι το υιοθετούμε.
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.

Τα Μπουλούκια

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Δημοσίευση σχολίου (0)
To Top