Ήταν επιλογή σου. Δε σε πίεσε κανείς.
Απόψε θέλω να μιλήσουμε για σένα. Για όσα μου προκαλείς από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκες στη ζωή μου. Ήταν τέλη Οκτώβρη όταν σε πρωτοείδα και απ’ την αρχή ήξερα ότι είχες κάτι που θα με κέρδιζε. Και με κέρδισε. Ακόμη προσπαθώ να προσδιορίσω τι ήταν αυτό το κάτι που με τράβηξε προς τα σένα.
Δεν ήταν εύκολα τα πράγματα μεταξύ μας, δεν είναι ακόμη και πιστεύω ποτέ δε θα γίνουν. Πολλοί και πολλά προσπάθησαν μέχρι τώρα να μπουν ανάμεσά μας. Αντέξαμε. Δεν ξέρω για πόσο ακόμη θα τα καταφέρουμε. Η αγκαλιά σου ήταν απ’ την αρχή η δύναμη μου. Θα ‘θελα να ήσουν πάντα η δική μου δύναμη, μα δεν ξέρω τι επιρροή έχουν οι άλλοι σε σένα. Δεν ξέρω πώς να σε κερδίσω όταν για τους εκείνους είσαι ήδη δικός τους άνθρωπος, όταν σε έχουν ήδη κερδίσει. Ίσως αυτό που λένε να είναι η αλήθεια και εμείς οι δυο να είμαστε οι λάθος. Ίσως τελικά να μην είμαι εγώ η καλύτερη επιλογή για σένα.
Άλλωστε είναι τόσα πολλά αυτά που σε ενοχλούν στη ζωή που έκανα πριν έρθεις εσύ. Τελικά ίσως να μην ισχύει και τόσο αυτό που λένε ότι το παρελθόν ανήκει στο παρελθόν. Ίσως τελικά όταν το παρελθόν συναντάει το παρόν να μπορούν να γκρεμιστούν όλα. Μα εγώ ήμουν πάντα ειλικρινής απέναντί σου. Βρήκα τα κότσια να σου συστήσω τον εαυτό μου πολύ πριν με παρουσιάσουν οι άλλοι όπως θέλουν. Σου κατέθεσα σώμα και ψυχή. Παρ’ όλα αυτά φαίνεται πως τα λόγια τρίτων έχουν περισσότερη δυναμική απ’ όσα σου δείχνω εγώ. Φαίνεται ότι είναι ικανά ακόμα και να διαλύσουν όσα προσπαθήσαμε με κόπο να χτίσουμε.
Δε ζητάω να με καταλάβεις –προς Θεού– λίγοι είναι αυτοί που μπορούν να προχωρήσουν μη δίνοντας σημασία στο παρελθόν. Ήξερες όμως από την αρχή ποια ήμουν και ποια έγινα. Δε σε έβαλα απότομα στα ζόρικα, ούτε άφησα τις καταστάσεις να σε πιάσουν απροετοίμαστο. Έμεινες συνειδητά. Ήταν επιλογή σου. Δε σε πίεσε κανείς. Δε σε κορόιδεψε κανείς. Μπορούσα εύκολα να κρύψω ποια είμαι και να αρνηθώ όσα μου καταλογίζουν. Μα μη μου καταλογίζετε πράγματα που δεν έχω κάνει. Ίσως τελικά η ψυχή σου να μην αντέχει όσα πίστευες.
Έχω πολλά κουσούρια, το γνωρίζω. Το γνώριζα πολύ πριν το μάθεις εσύ. Μα αν δεν αντέχεις μάτια μου, φύγε όσο είναι ακόμη νωρίς, πριν δεθείς κι άλλο. Το δέσιμο με μένα ίσως σε πληγώσει. Βρες έναν άνθρωπο να μάθετε μαζί τι θέλετε, να σχεδιάσετε την κοινή σας ζωή. Εγώ στο είπα από την αρχή, μα εσύ δεν το πίστεψες. Δεν είναι εύκολο να βαδίσει κάποιος πλάι μου. Πολλές φορές ούτε κι εγώ μπορώ να συμβαδίσω με τη δική μου ζωή.
Καταλαβαίνω αν θες να φύγεις, αλλά καν’ το τώρα. Μη με αφήσεις να δεθώ κι άλλο. Πονάει να βλέπω την απόσταση να μπαίνει ανάμεσά μας, να βλέπω τα κομμάτια να σπάνε. Πονάει να σε βλέπω να φεύγεις σιγά-σιγά και να μην μπορώ να σε κρατήσω. Πονάει να βλέπω τρίτους να σε κερδίζουν. Φύγε απροειδοποίητα, μα σε παρακαλώ σταμάτα να μου παίρνεις τα κομμάτια μου ένα-ένα.
Δεν ήταν εύκολα τα πράγματα μεταξύ μας, δεν είναι ακόμη και πιστεύω ποτέ δε θα γίνουν. Πολλοί και πολλά προσπάθησαν μέχρι τώρα να μπουν ανάμεσά μας. Αντέξαμε. Δεν ξέρω για πόσο ακόμη θα τα καταφέρουμε. Η αγκαλιά σου ήταν απ’ την αρχή η δύναμη μου. Θα ‘θελα να ήσουν πάντα η δική μου δύναμη, μα δεν ξέρω τι επιρροή έχουν οι άλλοι σε σένα. Δεν ξέρω πώς να σε κερδίσω όταν για τους εκείνους είσαι ήδη δικός τους άνθρωπος, όταν σε έχουν ήδη κερδίσει. Ίσως αυτό που λένε να είναι η αλήθεια και εμείς οι δυο να είμαστε οι λάθος. Ίσως τελικά να μην είμαι εγώ η καλύτερη επιλογή για σένα.
Άλλωστε είναι τόσα πολλά αυτά που σε ενοχλούν στη ζωή που έκανα πριν έρθεις εσύ. Τελικά ίσως να μην ισχύει και τόσο αυτό που λένε ότι το παρελθόν ανήκει στο παρελθόν. Ίσως τελικά όταν το παρελθόν συναντάει το παρόν να μπορούν να γκρεμιστούν όλα. Μα εγώ ήμουν πάντα ειλικρινής απέναντί σου. Βρήκα τα κότσια να σου συστήσω τον εαυτό μου πολύ πριν με παρουσιάσουν οι άλλοι όπως θέλουν. Σου κατέθεσα σώμα και ψυχή. Παρ’ όλα αυτά φαίνεται πως τα λόγια τρίτων έχουν περισσότερη δυναμική απ’ όσα σου δείχνω εγώ. Φαίνεται ότι είναι ικανά ακόμα και να διαλύσουν όσα προσπαθήσαμε με κόπο να χτίσουμε.
Δε ζητάω να με καταλάβεις –προς Θεού– λίγοι είναι αυτοί που μπορούν να προχωρήσουν μη δίνοντας σημασία στο παρελθόν. Ήξερες όμως από την αρχή ποια ήμουν και ποια έγινα. Δε σε έβαλα απότομα στα ζόρικα, ούτε άφησα τις καταστάσεις να σε πιάσουν απροετοίμαστο. Έμεινες συνειδητά. Ήταν επιλογή σου. Δε σε πίεσε κανείς. Δε σε κορόιδεψε κανείς. Μπορούσα εύκολα να κρύψω ποια είμαι και να αρνηθώ όσα μου καταλογίζουν. Μα μη μου καταλογίζετε πράγματα που δεν έχω κάνει. Ίσως τελικά η ψυχή σου να μην αντέχει όσα πίστευες.
Έχω πολλά κουσούρια, το γνωρίζω. Το γνώριζα πολύ πριν το μάθεις εσύ. Μα αν δεν αντέχεις μάτια μου, φύγε όσο είναι ακόμη νωρίς, πριν δεθείς κι άλλο. Το δέσιμο με μένα ίσως σε πληγώσει. Βρες έναν άνθρωπο να μάθετε μαζί τι θέλετε, να σχεδιάσετε την κοινή σας ζωή. Εγώ στο είπα από την αρχή, μα εσύ δεν το πίστεψες. Δεν είναι εύκολο να βαδίσει κάποιος πλάι μου. Πολλές φορές ούτε κι εγώ μπορώ να συμβαδίσω με τη δική μου ζωή.
Καταλαβαίνω αν θες να φύγεις, αλλά καν’ το τώρα. Μη με αφήσεις να δεθώ κι άλλο. Πονάει να βλέπω την απόσταση να μπαίνει ανάμεσά μας, να βλέπω τα κομμάτια να σπάνε. Πονάει να σε βλέπω να φεύγεις σιγά-σιγά και να μην μπορώ να σε κρατήσω. Πονάει να βλέπω τρίτους να σε κερδίζουν. Φύγε απροειδοποίητα, μα σε παρακαλώ σταμάτα να μου παίρνεις τα κομμάτια μου ένα-ένα.
pillowfights
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.