Κι όταν θα είσαι ολόκληρος, θα ξέρεις πολύ καλά...
Μπορεί να πεθαίνεις μόνο μια φορά, μα γεννιέσαι δυο.
Ένα πράγμα που μαθαίνεις μεγαλώνοντας, είναι πως γεννιέσαι δυο φορές. Τη μια όταν το αποφασίσει η μοίρα. Την δεύτερη, όταν το αποφασίσεις εσύ. Η πρώτη, είναι το μάθημα. Η δεύτερη, η επιλογή σου! Είναι η επιλογή σου, η μέρα που ξυπνάς, ανοίγεις τα μάτια σου και ξέρεις όχι τι θες, μα τι δεν θες.
Ξέρεις ότι τι αντέχεις, μα τι δεν θέλεις να αντέξεις άλλο. Την μέρα που σου κάνει ο εαυτός σου, έτσι όπως είναι, και μαζί σου κάνουν κι οι 2-3 άνθρωποι που έχουν μείνει στο τέλος της πρώτης σου ζωής.
Δεν ήταν εύκολη αυτή η πρώτη σου ζωή. Είχε λάθη πολλά κι εγωισμό στα ύψη. Είχε παρολίγον ευτυχίες και πολλές προσδοκίες. Είχε στιγμές αληθινής ευτυχίας και ψήγματα γαλήνης. Έπεσες πολλές φορές, σηκώθηκες κι άλλες τόσες. Κάθε φορά που έπεφτες κάτι έσπαγε, κάπως το κόλλαγες. Μόνο που αυτή την τελευταία φορά, κάτι είχε αλλάξει.
Δεν βιάστηκες να σηκωθείς. Κάθισες ανακούρκουδα στο πάτωμα και κοίταξες λίγο γύρω σου. Πόνεσε αυτή η τελευταία φορά. Αλήθεια γιατί δεν έμαθες μωρέ ποτέ να προστατεύεσαι πέφτοντας; Γιατί έμαθες τόσο εύκολα να είσαι ο αερόσακος όσων αγαπάς;
Μήπως δεν σε αγαπάς;
Ουπς.. δυσκόλεψαν τα πράγματα ε;
Ναι μάτια μου, δεν σε αγαπάς. Γι’αυτό κάτσε εδώ κάτω, στρώσου και πιάσε το νήμα από την αρχή. Σ’αγαπάς; Σε νοιάζεσαι; Σε φροντίζεις; Σου δίνεις έστω και τα μισά από αυτά που δίνεις στους «ανθρώπους της ζωής σου;»
Ουπς.. δυσκόλεψαν κι άλλο τα πράγματα ε;
Και καλά, εσύ ξέχασες να σ’αγαπήσεις. Ξέχασες και να σε φροντίσεις. Ξέχασες και να σε νοιαστείς. Εκείνοι οι περίφημοι «άνθρωποι της ζωής σου» τι έκαναν; Δεν το παρατήρησαν; Δεν έκαναν κάτι γι’αυτό;
Ουπς… πονάνε οι απαντήσεις.
Στάσου εδώ, μην σηκωθείς, μην βιαστείς. Βρες τι θες. Βρες τι δεν θες. Κοιτάξου στα μάτια με τον εαυτό σου και παρατήρησε γραμμή – γραμμή τις ρυτίδες σου. Πόσες είναι γέλιου; Πόσες είναι λύπης; Χάιδεψέ τες! Άγγιξε τα σημάδια σου. Για έγιναν σημάδια, σημαίνει πως άντεξες τον πόνο της πληγής, άντεξες και την επούλωση. Άντεξες.
Μέτρα και τα λάθη σου, ένα ένα. Μικρά, μεγάλα, σημαντικά, ασήμαντα, μέτρα τα. Δικά σου είναι και τα έκανες. Σε διαμόρφωσαν. Σε έκαναν να ξέρεις τι δεν θες. Σε έκαναν να ξέρεις τι μπορεί να χάσεις.
Και τώρα δοκίμασε να σηκωθείς. Μην ψάξεις το μισό σου, είσαι ολόκληρος. Μην σε ακρωτηριάσεις για να ταιριάξεις με ένα άλλο μισό. Δυο ολόκληρα, φτιάχνουν το άπειρο.
Είσαι ολόκληρος, κι είσαι κράμα από όλα όσα έζησες. Είσαι κράμα από όλα όσα άντεξες. Είσαι κράμα από τα σπασμένα και τα ξανακολλημένα σου.
Είσαι εσύ, στο σήμερα και τώρα πια, ξέρεις πως είσαι η προτεραιότητά σου. Και σου αξίζει, μια ζωή, που θα την έχεις επιλέξει. Που στο τέλος της μέρας, δεν θα είσαι ρόλος, θα είσαι ο εαυτός σου. Και δεν θα σου κάνει κανείς που «είναι σαν…», δεν θα σου κάνει μια ζωή που «είναι σαν…», γιατί θα έχεις την ζωή που σου ανήκει και που σου αξίζει!
Κι όταν θα είσαι ολόκληρος, θα ξέρεις πολύ καλά, ποιοι είναι οι άνθρωποι της ζωής σου και ποιοι είναι οι κισσοί της ζωής σου.
Ένα πράγμα που μαθαίνεις μεγαλώνοντας, είναι πως γεννιέσαι δυο φορές. Τη μια όταν το αποφασίσει η μοίρα. Την δεύτερη, όταν το αποφασίσεις εσύ. Η πρώτη, είναι το μάθημα. Η δεύτερη, η επιλογή σου! Είναι η επιλογή σου, η μέρα που ξυπνάς, ανοίγεις τα μάτια σου και ξέρεις όχι τι θες, μα τι δεν θες.
Ξέρεις ότι τι αντέχεις, μα τι δεν θέλεις να αντέξεις άλλο. Την μέρα που σου κάνει ο εαυτός σου, έτσι όπως είναι, και μαζί σου κάνουν κι οι 2-3 άνθρωποι που έχουν μείνει στο τέλος της πρώτης σου ζωής.
Δεν ήταν εύκολη αυτή η πρώτη σου ζωή. Είχε λάθη πολλά κι εγωισμό στα ύψη. Είχε παρολίγον ευτυχίες και πολλές προσδοκίες. Είχε στιγμές αληθινής ευτυχίας και ψήγματα γαλήνης. Έπεσες πολλές φορές, σηκώθηκες κι άλλες τόσες. Κάθε φορά που έπεφτες κάτι έσπαγε, κάπως το κόλλαγες. Μόνο που αυτή την τελευταία φορά, κάτι είχε αλλάξει.
Δεν βιάστηκες να σηκωθείς. Κάθισες ανακούρκουδα στο πάτωμα και κοίταξες λίγο γύρω σου. Πόνεσε αυτή η τελευταία φορά. Αλήθεια γιατί δεν έμαθες μωρέ ποτέ να προστατεύεσαι πέφτοντας; Γιατί έμαθες τόσο εύκολα να είσαι ο αερόσακος όσων αγαπάς;
Μήπως δεν σε αγαπάς;
Ουπς.. δυσκόλεψαν τα πράγματα ε;
Ναι μάτια μου, δεν σε αγαπάς. Γι’αυτό κάτσε εδώ κάτω, στρώσου και πιάσε το νήμα από την αρχή. Σ’αγαπάς; Σε νοιάζεσαι; Σε φροντίζεις; Σου δίνεις έστω και τα μισά από αυτά που δίνεις στους «ανθρώπους της ζωής σου;»
Ουπς.. δυσκόλεψαν κι άλλο τα πράγματα ε;
Και καλά, εσύ ξέχασες να σ’αγαπήσεις. Ξέχασες και να σε φροντίσεις. Ξέχασες και να σε νοιαστείς. Εκείνοι οι περίφημοι «άνθρωποι της ζωής σου» τι έκαναν; Δεν το παρατήρησαν; Δεν έκαναν κάτι γι’αυτό;
Ουπς… πονάνε οι απαντήσεις.
Στάσου εδώ, μην σηκωθείς, μην βιαστείς. Βρες τι θες. Βρες τι δεν θες. Κοιτάξου στα μάτια με τον εαυτό σου και παρατήρησε γραμμή – γραμμή τις ρυτίδες σου. Πόσες είναι γέλιου; Πόσες είναι λύπης; Χάιδεψέ τες! Άγγιξε τα σημάδια σου. Για έγιναν σημάδια, σημαίνει πως άντεξες τον πόνο της πληγής, άντεξες και την επούλωση. Άντεξες.
Μέτρα και τα λάθη σου, ένα ένα. Μικρά, μεγάλα, σημαντικά, ασήμαντα, μέτρα τα. Δικά σου είναι και τα έκανες. Σε διαμόρφωσαν. Σε έκαναν να ξέρεις τι δεν θες. Σε έκαναν να ξέρεις τι μπορεί να χάσεις.
Και τώρα δοκίμασε να σηκωθείς. Μην ψάξεις το μισό σου, είσαι ολόκληρος. Μην σε ακρωτηριάσεις για να ταιριάξεις με ένα άλλο μισό. Δυο ολόκληρα, φτιάχνουν το άπειρο.
Είσαι ολόκληρος, κι είσαι κράμα από όλα όσα έζησες. Είσαι κράμα από όλα όσα άντεξες. Είσαι κράμα από τα σπασμένα και τα ξανακολλημένα σου.
Είσαι εσύ, στο σήμερα και τώρα πια, ξέρεις πως είσαι η προτεραιότητά σου. Και σου αξίζει, μια ζωή, που θα την έχεις επιλέξει. Που στο τέλος της μέρας, δεν θα είσαι ρόλος, θα είσαι ο εαυτός σου. Και δεν θα σου κάνει κανείς που «είναι σαν…», δεν θα σου κάνει μια ζωή που «είναι σαν…», γιατί θα έχεις την ζωή που σου ανήκει και που σου αξίζει!
Κι όταν θα είσαι ολόκληρος, θα ξέρεις πολύ καλά, ποιοι είναι οι άνθρωποι της ζωής σου και ποιοι είναι οι κισσοί της ζωής σου.
Σοφία Παπαηλιάδου
loveletters
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.