αδημονούν να στεφθούν με τις δάφνες των επικροτών τους.
Ο άνθρωπος είναι από τη φύση του ον κοινωνικό. Ως αγελαίο ζώο, εξελίχθηκε αποτελώντας μέλος κάποιας ομάδας, γιατί αυτό τότε ήταν απαραίτητο για την επιβίωσή του. Η ανάγκη του «ανήκειν», που στην πυραμίδα του Maslow ιεραρχείται πάνω από τις βασικές ανάγκες και την ανάγκη για ασφάλεια, σήμερα έχει πάρει μια ακραία μορφή.
Τα γνωστά σε όλους μας social media, και κυρίως το Facebook, έκαναν θεαματική εμφάνιση και γρήγορα έγιναν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας.
Θα προσπαθήσω πληκτρολογώντας αυτές τις γραμμές να διατηρήσω την ψυχραιμία μου. Μα δεν το υπόσχομαι. Μη φαντάζεστε βέβαια ότι θα αρχίσω να τα κατηγορώ για όλα τα δεινά της ανθρωπότητας. Όχι.
Θα μπορούσα να απαριθμήσω πολλές θετικές πτυχές τους. Από την πλουραλιστική ενημέρωση, μέχρι την εκμηδένιση των αποστάσεων και τη διασύνδεση των ατόμων που τα χρησιμοποιούν.
Δε φταίει το μέσο από μόνο του για τα δεινά. Φταίει ο χρήστης, που έχει μηχανοποιηθεί και φαίνεται να απολαμβάνει τον ευτελισμό του, ενώ-πόσο οξύμωρο;- αυτό που επιδιώκει είναι να χτίσει την εικόνα του. Βήμα με το βήμα. Like με το like.
Σίγουρα η ανάγκη της αποδοχής είναι ενδιάθετη σε όλους μας. Όμως, υπάρχουν κάποια όρια κι αυτά τα όρια έχουν εδώ και καιρό ξεπεραστεί. Και το χειρότερο; Πλέον αυτοί που τα υπερβαίνουν, είναι αυτοί που θεωρούνται cool, in και ότι άλλο τρεντουλιάρικο μπορείτε να σκεφτείτε.
Η κοινωνική αποδοχή στις μέρες μας, έχει γίνει συνώνυμο της εκπόρνευσης. Το αβυσσαλέο ντεκολτέ μέχρι τον αφαλό, ή και κάτω απ’ αυτόν (ναι, έχουν δει πολλά τα ματάκια μας), οι «καλλιτεχνικές» φωτογραφίες της πλούσιας πίσω όψης, είναι όλα άποψη και υποδηλώνουν μια γυναίκα απελευθερωμένη, που αγαπάει τον εαυτό της και το σώμα της.
Έτσι θα ισχυριστούν οι πρωτεργάτριες του κινήματος, αφού πακέτο με τα ψεύτικα μαλλιά, φρύδια, στήθη (και γενικά με ότι υπάρχει πάνω τους), κοτσάρουν κι ένα στίχο του Λειβαδίτη, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να προσδώσουν κύρος στην εικόνα τους.
Οι «κυρίες» αυτές προσπαθούν να μας πείσουν πως εκτός από την εξωτερική τους εμφάνιση, καλλιεργούν και το είναι τους· πως είναι όμορφες και εσωτερικά, βεβαίως-βεβαίως.
Αν ήξεραν οι ποιητές και οι λογοτέχνες μας πως τα εμπνευσμένα λόγια τους θα κατέληγαν να συνοδεύουν τη φωτογραφία κάθε κλώνου της Kim Kardashian, τότε μάλλον θα έπιναν κι αυτοί το κώνειο, ακολουθώντας το παράδειγμα του Σωκράτη.
Και πάνω που είπα Kim. Φυσικά, όλο αυτό το «σύστημα αξιών» τροφοδοτείται από τη showbiz, όπου γυναίκες που δεν κάνουν απολύτως τίποτα και τυγχάνει να έχουν πολλά λεφτά από αμφιβόλου τύπου κοινωνικές δραστηριότητες, ποζάρουν όλο καμάρι στο φακό και γενικά κάνουν μόνο αυτό στη ζωή τους. Κι έχουν λεφτά. Πολλά λεφτά.
Πώς λοιπόν οι σύγχρονες Kim θα μπορέσουν να πάρουν τα σκήπτρα της πρώτης διδάξασας αλλά και να αποκτήσουν τη φήμη που συνοδεύει το όνομά της; Μα φυσικά ακολουθώντας το λαμπρό παράδειγμα της κάθε Kim.
Η ανάγκη υπερπροβολής του φαίνεσθαι μέσα από το μηχανισμό της μίμησης, είναι πλέον αδήριτη. Και φυσικά συντηρείται από τους χιλιάδες fans που σπεύδουν να επιβραβεύσουν τις λιλιπούτειες Kim με τα likes και τα σχόλιά τους, να τις κάνουν άρθρα (βλέπε Γουμενίδη) και γενικά επικροτούν όλη αυτή τη νοσηρή κατάσταση.
«Τι να φάω σήμερα;» λέει ο κλώνος της Kim, ποστάροντας πάντα και την ανάλογη ναζιάρικη photo και τσακ μπαμ έχει 1000 likes, 85 σχόλια και 10 αιτήματα φιλίας. Κι αμέσως αισθάνεται σημαντική και καλύπτει κάτω απ’ το χαλάκι τις χιλιάδες ανασφάλειες που φωλιάζουν μέσα της.
Κάθε φαινόμενο μεγεθύνεται και παίρνει διαστάσεις, ανάλογα με το βαθμό αποδοχής του.
Έτσι ξεκινάει ένας αέναος κύκλος που παρασύρει στη δίνη του όλο και περισσότερες κοπέλες, που αδημονούν να στεφθούν με τις δάφνες των επικροτών τους.
Όταν, λοιπόν, πατήσεις κι εσύ με τη σειρά σου τα like σου, μην αρχίσεις να αναρωτιέσαι πού πήγαν τα «καλά κορίτσια». Τα «καλά κορίτσια» δεν θα «φωνάξουν» με την παρουσία τους με μια κραυγή απελπισίας. Τα κορίτσια αυτά, είναι πραγματικές γυναίκες, που δεν έχουν ανάγκη την αποδοχή σου για να επιβεβαιωθούν. Ή ακόμη κι αν την έχουν, δεν θα καταφύγουν στη γύμνια και την κάλπικη ομορφιά ως μέσο για τη χειραγώγησή σου.
Οι γυναίκες αυτές δε θα σου προσφέρουν «γρήγορο φαγητό» γιατί μπορεί να σου αρέσει για λίγο, αλλά κάποια στιγμή θα το σιχαθείς. Οι γυναίκες αυτές θα ζήσουν και χωρίς το like σου. Και θα ʾναι απόλυτα ευτυχισμένες, γιατί ο μεγαλύτερός τους fan είναι πρωτίστως ο εαυτός τους.
Τα γνωστά σε όλους μας social media, και κυρίως το Facebook, έκαναν θεαματική εμφάνιση και γρήγορα έγιναν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας.
Θα προσπαθήσω πληκτρολογώντας αυτές τις γραμμές να διατηρήσω την ψυχραιμία μου. Μα δεν το υπόσχομαι. Μη φαντάζεστε βέβαια ότι θα αρχίσω να τα κατηγορώ για όλα τα δεινά της ανθρωπότητας. Όχι.
Θα μπορούσα να απαριθμήσω πολλές θετικές πτυχές τους. Από την πλουραλιστική ενημέρωση, μέχρι την εκμηδένιση των αποστάσεων και τη διασύνδεση των ατόμων που τα χρησιμοποιούν.
Δε φταίει το μέσο από μόνο του για τα δεινά. Φταίει ο χρήστης, που έχει μηχανοποιηθεί και φαίνεται να απολαμβάνει τον ευτελισμό του, ενώ-πόσο οξύμωρο;- αυτό που επιδιώκει είναι να χτίσει την εικόνα του. Βήμα με το βήμα. Like με το like.
Σίγουρα η ανάγκη της αποδοχής είναι ενδιάθετη σε όλους μας. Όμως, υπάρχουν κάποια όρια κι αυτά τα όρια έχουν εδώ και καιρό ξεπεραστεί. Και το χειρότερο; Πλέον αυτοί που τα υπερβαίνουν, είναι αυτοί που θεωρούνται cool, in και ότι άλλο τρεντουλιάρικο μπορείτε να σκεφτείτε.
Η κοινωνική αποδοχή στις μέρες μας, έχει γίνει συνώνυμο της εκπόρνευσης. Το αβυσσαλέο ντεκολτέ μέχρι τον αφαλό, ή και κάτω απ’ αυτόν (ναι, έχουν δει πολλά τα ματάκια μας), οι «καλλιτεχνικές» φωτογραφίες της πλούσιας πίσω όψης, είναι όλα άποψη και υποδηλώνουν μια γυναίκα απελευθερωμένη, που αγαπάει τον εαυτό της και το σώμα της.
Έτσι θα ισχυριστούν οι πρωτεργάτριες του κινήματος, αφού πακέτο με τα ψεύτικα μαλλιά, φρύδια, στήθη (και γενικά με ότι υπάρχει πάνω τους), κοτσάρουν κι ένα στίχο του Λειβαδίτη, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να προσδώσουν κύρος στην εικόνα τους.
Οι «κυρίες» αυτές προσπαθούν να μας πείσουν πως εκτός από την εξωτερική τους εμφάνιση, καλλιεργούν και το είναι τους· πως είναι όμορφες και εσωτερικά, βεβαίως-βεβαίως.
Αν ήξεραν οι ποιητές και οι λογοτέχνες μας πως τα εμπνευσμένα λόγια τους θα κατέληγαν να συνοδεύουν τη φωτογραφία κάθε κλώνου της Kim Kardashian, τότε μάλλον θα έπιναν κι αυτοί το κώνειο, ακολουθώντας το παράδειγμα του Σωκράτη.
Και πάνω που είπα Kim. Φυσικά, όλο αυτό το «σύστημα αξιών» τροφοδοτείται από τη showbiz, όπου γυναίκες που δεν κάνουν απολύτως τίποτα και τυγχάνει να έχουν πολλά λεφτά από αμφιβόλου τύπου κοινωνικές δραστηριότητες, ποζάρουν όλο καμάρι στο φακό και γενικά κάνουν μόνο αυτό στη ζωή τους. Κι έχουν λεφτά. Πολλά λεφτά.
Πώς λοιπόν οι σύγχρονες Kim θα μπορέσουν να πάρουν τα σκήπτρα της πρώτης διδάξασας αλλά και να αποκτήσουν τη φήμη που συνοδεύει το όνομά της; Μα φυσικά ακολουθώντας το λαμπρό παράδειγμα της κάθε Kim.
Η ανάγκη υπερπροβολής του φαίνεσθαι μέσα από το μηχανισμό της μίμησης, είναι πλέον αδήριτη. Και φυσικά συντηρείται από τους χιλιάδες fans που σπεύδουν να επιβραβεύσουν τις λιλιπούτειες Kim με τα likes και τα σχόλιά τους, να τις κάνουν άρθρα (βλέπε Γουμενίδη) και γενικά επικροτούν όλη αυτή τη νοσηρή κατάσταση.
«Τι να φάω σήμερα;» λέει ο κλώνος της Kim, ποστάροντας πάντα και την ανάλογη ναζιάρικη photo και τσακ μπαμ έχει 1000 likes, 85 σχόλια και 10 αιτήματα φιλίας. Κι αμέσως αισθάνεται σημαντική και καλύπτει κάτω απ’ το χαλάκι τις χιλιάδες ανασφάλειες που φωλιάζουν μέσα της.
Κάθε φαινόμενο μεγεθύνεται και παίρνει διαστάσεις, ανάλογα με το βαθμό αποδοχής του.
Έτσι ξεκινάει ένας αέναος κύκλος που παρασύρει στη δίνη του όλο και περισσότερες κοπέλες, που αδημονούν να στεφθούν με τις δάφνες των επικροτών τους.
Όταν, λοιπόν, πατήσεις κι εσύ με τη σειρά σου τα like σου, μην αρχίσεις να αναρωτιέσαι πού πήγαν τα «καλά κορίτσια». Τα «καλά κορίτσια» δεν θα «φωνάξουν» με την παρουσία τους με μια κραυγή απελπισίας. Τα κορίτσια αυτά, είναι πραγματικές γυναίκες, που δεν έχουν ανάγκη την αποδοχή σου για να επιβεβαιωθούν. Ή ακόμη κι αν την έχουν, δεν θα καταφύγουν στη γύμνια και την κάλπικη ομορφιά ως μέσο για τη χειραγώγησή σου.
Οι γυναίκες αυτές δε θα σου προσφέρουν «γρήγορο φαγητό» γιατί μπορεί να σου αρέσει για λίγο, αλλά κάποια στιγμή θα το σιχαθείς. Οι γυναίκες αυτές θα ζήσουν και χωρίς το like σου. Και θα ʾναι απόλυτα ευτυχισμένες, γιατί ο μεγαλύτερός τους fan είναι πρωτίστως ο εαυτός τους.
Cofit
ilov
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.