Λυπάμαι, αλλά δε θα σε περιμένω για πάντα…

0

Εγώ είμαι απλά για το όλα.

Θέλεις χρόνο είπες…
Χρόνο να σκεφτείς, χρόνο να ξεκαθαρίσεις τα συναισθήματά σου.
Χρόνο να ξεχάσεις την άλλη.
Εκείνη, λέω… Εκείνη που ήρθε και πέρασε αφήνοντας βαθιά σημάδια πάνω στο κορμί και την ψυχή σου.
Εκείνη που αλυσόδεσε την καρδιά σου και σε γέμισε ανασφάλειες.
Σε παράτησε.
Σε πρόδωσε.
Μα πάνω από όλα, σε πλήγωσε.
Απόμεινες μόνος, με το κεφάλι κολλημένο, να αναπολείς τις στιγμές σας.
Κι ύστερα ήρθα εγώ. Ήμουν η φίλη που σε έβγαλε από τα σκοτάδια σου.
Σε άκουσα, σε κανάκεψα, σε προστάτευσα.
Μόνο που σε ερωτεύτηκα και λίγο. Βασικά πολύ αλλά μην αρχίσουμε τώρα το μέτρημα.
Κι από εκείνη τη μέρα, είμαι βουτηγμένη στη σκιά σου.
Είμαι εγώ που τρέχω πίσω σου και προσπαθώ να σε αγγίξω. Κι όσο εγώ τρέχω, τόσο εσύ κοιτάς αλλού και μου ξεφεύγεις.
Όχι, δεν την αγαπάς ακόμη. Δε γίνεται να την αγαπάς μετά από όλα αυτά που πέρασες για πάρτη της.
Κόλλημα του μυαλού; Ανδρικός εγωισμός;
Κανείς δεν μπορεί να φτάσει τόσο βαθιά για να καταλάβει τι μάχη δίνεις μέσα σου.
Θέλεις να μείνεις μόνος, είπες.
Είμαι πολύ καλή για σένα και δε μου αξίζεις, είπες.
Κ εγώ παλεύω τους δαίμονές σου και δεν έχω από που να κρατηθώ. Δεν έχω που να πατήσω και να ορθώσω ανάστημα, να σε κάνω να καταλάβεις πως εγώ είμαι για σένα.
Το ξέρεις, λες, πως εγώ είμαι η γυναίκα της ζωής σου.
Μα δεν κάνεις τίποτα να με κρατήσεις. Μοναχά με τον τρόπο σου με διώχνεις μακριά.
Κι όσο με διώχνεις, τόσο έρχομαι.
Αφήνω πίσω εγωισμούς κι αξιοπρέπειες και σε κυνηγώ. Γιατί λέω ότι αξίζεις.
Γιατί ξέρω ότι αξίζεις.
Μόνο που εγώ κοιτώ εσένα κι εσύ αλλού.
Κι ας λες πως το ξεπέρασες. Κι ας λες πως απλά δε θέλεις τίποτα ακόμη.
Και περνάει ο καιρός. Κι εγώ απομένω να περιμένω ένα σημάδι σου. Περιμένω ένα μήνυμα, ένα χαμόγελο, μια έννοια.
Κι εσύ μου δίνεις ψίχουλα μια στο τόσο. Ψίχουλα που ο πεινασμένος μου έρωτας τα βλέπει για ψωμί. Μα είναι ψίχουλα που δεν μπορούν να τον χορτάσουν.
Κι έτσι παραμένει λιμοκτονημένος.
Μα για πόσο;
Σκέφτηκες πως θα ξημερώσει μέρα που δε θα θέλω πια;
Μέρα που απογοητευμένη από όλα τα όχι σου θα θελήσω να πω το δικό μου εκκωφαντικό όχι;
Δεν το σκέφτεσαι. Πιθανόν γιατί ο μεγάλος έρωτας με κάνει να δείχνω στα μάτια σου πολύ δεδομένη.
Αλλά δεν είμαι, μωρό μου.
Καθόλου δεδομένη δεν είμαι.
Και δε θα σε περιμένω για πάντα.
Κι αυτό δεν είναι εκβιαστικό. Είναι απλά η αλήθεια μου.
Όπως η δική σου αλήθεια φοβάμαι πως είναι το βόλεμα στο “περίπου σχέση”, “περίπου έρωτας”, περίπου από όλα.
Μόνο που εγώ δεν είμαι για το περίπου.
Εγώ είμαι απλά για το όλα.
Να το θυμάσαι…

Της Στεύης Τσούτση
diaforetiko
Ετικέτα:

Δημοσίευση σχολίου

0Σχόλια
* Οτι δημοσιεύουμε δεν σημαίνει ότι το υιοθετούμε.
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.

Τα Μπουλούκια

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Δημοσίευση σχολίου (0)
To Top