που δεν πρέπει να παραβιάζουμε.
Πώς θα χαρακτηρίζαμε τον έρωτα; Σαν ένα εθισμό, που μας τυφλώνει, φτάνοντάς μας ακόμη και στο όριο της τρέλας. Ο έρωτας μπορεί να ΄ναι σαρωτικός, όμως παραμένει απλός. Είναι ικανός να λυγίσει και να μαλακώσει ακόμη και τις πιο σκληρές καρδιές. Μπροστά στον έρωτα οποιοιδήποτε κανόνες καταρρέουν. Δεν παύει, όμως, να ΄χει τους δικούς του άγραφους και θεϊκούς νόμους. Νόμους, που δεν πρέπει να παραβιάζουμε. Και που αν το κάνουμε, αυτοί στρέφονται εναντίον του ίδιου μας του εαυτού. Και τότε το τίμημα που, ίσως, κληθούμε να καταβάλουμε, θα ΄ναι ακριβό. Αμέσως κατωτέρω θα εξετάσουμε μαζί τους απαράβατους νόμους που αγγίζουν τον έρωτα.
1. Ο έρωτας δεν ταυτίζεται με την επιθυμία.
Ασφαλώς μια πρώτη απαιτούμενη προϋπόθεση για να ερωτευθούμε ένα πρόσωπο, είναι η επιθυμία. Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι ερωτευόμαστε όποιον επιθυμούμε ερωτικά. Η έλξη, η λαγνεία και κατ΄ επέκταση η προσκόλληση πιθανότατα να δείχνουν μια σχέση, που βασίζεται στον πόθο και σ΄ εμμονικά συναισθήματα. Ο έρωτας, όμως, δημιουργεί συναισθήματα αγάπης για τον άλλο, δίχως να σε κρατάει δέσμιο της ερωτικής χημείας κι ανατριχίλας. Συνεπώς είναι απαραίτητο να μάθουμε να διαχωρίζουμε την επιθυμία απ΄ τον έρωτα.
2. Ο έρωτας δεν πουλιέται και δεν αγοράζεται.
Ο έρωτας είναι ελεύθερος. Δεν πουλιέται, δεν αγοράζεται και δεν ανταλλάσσεται. Φυσικά και δεν μπορείς να πιέσεις κάποιον να σ΄ ερωτευθεί αγοράζοντας τον έρωτά του, με όσα πιστεύεις ότι για ‘κείνον έχουν αξία, όπως με το χρήμα. Ούτε, βέβαια πουλώντας του το παραμύθι της, δήθεν, πραγματοποίησης διαφόρων προσδοκιών του. Ασφαλώς ούτε και το αντίθετο μπορεί να συμβεί. Μπορείς για παράδειγμα να εξαγοράσεις κάποιον με χρήματα για να μην ερωτευθεί έναν άλλον κι αφήσει εσένα; Κατηγορηματικά όχι. Κι αν γίνει, τότε αυτό δεν μπορεί να ΄ναι έρωτας.
3. Ο έρωτας δεν μπορεί να εκβιάζεται.
Δύο ερωτευμένοι άνθρωποι χτίζουν μεταξύ τους μια αμοιβαία σχέση εμπιστοσύνης. Όταν ο ένας ή κι οι δύο μαζί απαιτούν κι υπολογίζουν σε ανταμοιβές, αυτό δεν ονομάζεται έρωτας. Λέγεται εκβιασμός. Δυστυχώς υπάρχουν ζευγάρια –έτσι, τουλάχιστον, δείχνουν– που η σχέση τους στηρίζεται σε οικονομικά ή/και κοινωνικά συμφέροντα. Όταν αναπόφευκτα ο ένας δεν ανταποκρίνεται πια, ο άλλος εκβιάζει τον έρωτά του, υπενθυμίζοντάς του όσα του ΄χει προσφέρει και τι προσδοκά απ΄ αυτόν. Ο έρωτας, όμως, δε δημιουργεί απαιτήσεις και δεν εκβιάζεται.
4. Ο έρωτας μάχεται κάθε είδους «πρέπει».
Ο έρωτας δίνει προτεραιότητα στο θέλω. Μάχεται έναντι οποιουδήποτε τον πολεμά. Μάχεται οτιδήποτε κρεμά πάνω του την ταμπέλα του κοινωνικά αποδεκτού. Μπροστά του όλοι είναι όμοιοι κι ίσοι. Διάβασα κάπου το εξής, που θεωρώ ότι ταιριάζει: «δεν ξέρεις τι πάει να πει θέλω, τη στιγμή που ζεις μέσα στο πρέπει». Έρωτας, λοιπόν, σημαίνει θέλω κι όχι πρέπει.
5. Ο έρωτας δε μάχεται τις διαφορές.
Όχι μόνο δεν τις μάχεται, τις αποδέχεται κιόλας. Τις αγαπά, όπως ακριβώς κάνει και με τις ομοιότητες. Η αποδοχή της διαφορετικότητας του άλλου, είναι αυτό που αποδεικνύει το βάθος και την ουσία ενός αληθινού έρωτα.
6. Ο έρωτας δεν είναι επαναστάτης.
Ο έρωτας μόνος του δε δημιουργεί χάος. Αντίθετα επιζητά την ακλόνητη πίστη και σταθερότητα. Έτσι ανθίζει. Όταν, λοιπόν, ερωτεύεσαι τον άνθρωπο, την τέχνη, τη φύση, την ίδια τη ζωή, αφιερώνεσαι. Με απλότητα, πίστη κι αγνότητα.
7. Ο έρωτας δεν μπορεί να ΄χει τίτλους.
Έχει ανάγκη ο έρωτας από κοσμητικά επίθετα για να στολιστεί; Έντονος έρωτας. Απόλυτος, βασανιστικός, παθιασμένος, ασύλληπτος κι άλλα πολλά. Όχι, ο έρωτας δεν χρειάζεται διακοσμητικούς τίτλους. Γιατί είναι απλός. Γιατί είναι έρωτας.
8. Ο έρωτας δεν αποτελεί λάφυρο.
Ο έρωτας ακόμη κι αν κατακτηθεί, δεν αποτελεί λάφυρο. Ανά πάσα στιγμή τον χάνεις. Γι΄ αυτό δεν επαναπαύεσαι και δεν παύεις ν΄ αγωνίζεσαι για ΄κείνον, επειδή στο τώρα σου τον θεωρείς δεδομένο. Αύριο δεν θα ΄ναι. Ο έρωτας δεν είναι ένα κατοχυρωμένο δικαίωμα.
9. O έρωτας όταν ρίχνει αυλαία, το κάνει όπως του αξίζει.
Απ΄ τη μια σχέσεις έντονες, παθιασμένες, που όμως κάποιοι αστάθμητοι παράγοντες τις εμπόδισαν να προχωρήσουν, δίχως οι εμπλεκόμενοι να το επιθυμούν. Οι έρωτες αυτοί, όταν τελειώνουν, το κάνουν με την ίδια ένταση και πάθος, όπως όταν ξεκίνησαν. Απ΄ την άλλη σχέσεις μονόπλευρες, έρωτες ανεκπλήρωτοι, σχέσεις που οι άνθρωποι ισχυρίζονται ότι νιώθουν ερωτευμένοι, όμως φοβούνται να προχωρήσουν. Ίσως γιατί ενδιαφέρθηκαν περισσότερα για τα πρέπει κι όχι τα θέλω τους. Αυτοί οι έρωτες έχουν το ίδιο τέλος· ασήμαντο. Κάθε έρωτας τελειώνει όπως του αξίζει.
10. Ο έρωτας παραβιάζει κάθε νόμο.
Ο έρωτας έχει νόμους, που δεν πρέπει να παραβιάζονται. Ο ίδιος, όμως, παραβιάζει κάθε νόμο που του αντιστέκεται. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, πόσοι μη νόμιμοι ή μη κοινωνικά αποδεκτοί έρωτες υφίστανται και πάντοτε θα υπάρχουν. Επειδή μπροστά στον έρωτα κάμπτεται κάθε όριο λογικής και ηθικής. Επειδή ο έρωτας μπορεί να μην είναι επαναστάτης, αλλά φέρνει πάντα τη μεγάλη ανατροπή!
1. Ο έρωτας δεν ταυτίζεται με την επιθυμία.
Ασφαλώς μια πρώτη απαιτούμενη προϋπόθεση για να ερωτευθούμε ένα πρόσωπο, είναι η επιθυμία. Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι ερωτευόμαστε όποιον επιθυμούμε ερωτικά. Η έλξη, η λαγνεία και κατ΄ επέκταση η προσκόλληση πιθανότατα να δείχνουν μια σχέση, που βασίζεται στον πόθο και σ΄ εμμονικά συναισθήματα. Ο έρωτας, όμως, δημιουργεί συναισθήματα αγάπης για τον άλλο, δίχως να σε κρατάει δέσμιο της ερωτικής χημείας κι ανατριχίλας. Συνεπώς είναι απαραίτητο να μάθουμε να διαχωρίζουμε την επιθυμία απ΄ τον έρωτα.
2. Ο έρωτας δεν πουλιέται και δεν αγοράζεται.
Ο έρωτας είναι ελεύθερος. Δεν πουλιέται, δεν αγοράζεται και δεν ανταλλάσσεται. Φυσικά και δεν μπορείς να πιέσεις κάποιον να σ΄ ερωτευθεί αγοράζοντας τον έρωτά του, με όσα πιστεύεις ότι για ‘κείνον έχουν αξία, όπως με το χρήμα. Ούτε, βέβαια πουλώντας του το παραμύθι της, δήθεν, πραγματοποίησης διαφόρων προσδοκιών του. Ασφαλώς ούτε και το αντίθετο μπορεί να συμβεί. Μπορείς για παράδειγμα να εξαγοράσεις κάποιον με χρήματα για να μην ερωτευθεί έναν άλλον κι αφήσει εσένα; Κατηγορηματικά όχι. Κι αν γίνει, τότε αυτό δεν μπορεί να ΄ναι έρωτας.
3. Ο έρωτας δεν μπορεί να εκβιάζεται.
Δύο ερωτευμένοι άνθρωποι χτίζουν μεταξύ τους μια αμοιβαία σχέση εμπιστοσύνης. Όταν ο ένας ή κι οι δύο μαζί απαιτούν κι υπολογίζουν σε ανταμοιβές, αυτό δεν ονομάζεται έρωτας. Λέγεται εκβιασμός. Δυστυχώς υπάρχουν ζευγάρια –έτσι, τουλάχιστον, δείχνουν– που η σχέση τους στηρίζεται σε οικονομικά ή/και κοινωνικά συμφέροντα. Όταν αναπόφευκτα ο ένας δεν ανταποκρίνεται πια, ο άλλος εκβιάζει τον έρωτά του, υπενθυμίζοντάς του όσα του ΄χει προσφέρει και τι προσδοκά απ΄ αυτόν. Ο έρωτας, όμως, δε δημιουργεί απαιτήσεις και δεν εκβιάζεται.
4. Ο έρωτας μάχεται κάθε είδους «πρέπει».
Ο έρωτας δίνει προτεραιότητα στο θέλω. Μάχεται έναντι οποιουδήποτε τον πολεμά. Μάχεται οτιδήποτε κρεμά πάνω του την ταμπέλα του κοινωνικά αποδεκτού. Μπροστά του όλοι είναι όμοιοι κι ίσοι. Διάβασα κάπου το εξής, που θεωρώ ότι ταιριάζει: «δεν ξέρεις τι πάει να πει θέλω, τη στιγμή που ζεις μέσα στο πρέπει». Έρωτας, λοιπόν, σημαίνει θέλω κι όχι πρέπει.
5. Ο έρωτας δε μάχεται τις διαφορές.
Όχι μόνο δεν τις μάχεται, τις αποδέχεται κιόλας. Τις αγαπά, όπως ακριβώς κάνει και με τις ομοιότητες. Η αποδοχή της διαφορετικότητας του άλλου, είναι αυτό που αποδεικνύει το βάθος και την ουσία ενός αληθινού έρωτα.
6. Ο έρωτας δεν είναι επαναστάτης.
Ο έρωτας μόνος του δε δημιουργεί χάος. Αντίθετα επιζητά την ακλόνητη πίστη και σταθερότητα. Έτσι ανθίζει. Όταν, λοιπόν, ερωτεύεσαι τον άνθρωπο, την τέχνη, τη φύση, την ίδια τη ζωή, αφιερώνεσαι. Με απλότητα, πίστη κι αγνότητα.
7. Ο έρωτας δεν μπορεί να ΄χει τίτλους.
Έχει ανάγκη ο έρωτας από κοσμητικά επίθετα για να στολιστεί; Έντονος έρωτας. Απόλυτος, βασανιστικός, παθιασμένος, ασύλληπτος κι άλλα πολλά. Όχι, ο έρωτας δεν χρειάζεται διακοσμητικούς τίτλους. Γιατί είναι απλός. Γιατί είναι έρωτας.
8. Ο έρωτας δεν αποτελεί λάφυρο.
Ο έρωτας ακόμη κι αν κατακτηθεί, δεν αποτελεί λάφυρο. Ανά πάσα στιγμή τον χάνεις. Γι΄ αυτό δεν επαναπαύεσαι και δεν παύεις ν΄ αγωνίζεσαι για ΄κείνον, επειδή στο τώρα σου τον θεωρείς δεδομένο. Αύριο δεν θα ΄ναι. Ο έρωτας δεν είναι ένα κατοχυρωμένο δικαίωμα.
9. O έρωτας όταν ρίχνει αυλαία, το κάνει όπως του αξίζει.
Απ΄ τη μια σχέσεις έντονες, παθιασμένες, που όμως κάποιοι αστάθμητοι παράγοντες τις εμπόδισαν να προχωρήσουν, δίχως οι εμπλεκόμενοι να το επιθυμούν. Οι έρωτες αυτοί, όταν τελειώνουν, το κάνουν με την ίδια ένταση και πάθος, όπως όταν ξεκίνησαν. Απ΄ την άλλη σχέσεις μονόπλευρες, έρωτες ανεκπλήρωτοι, σχέσεις που οι άνθρωποι ισχυρίζονται ότι νιώθουν ερωτευμένοι, όμως φοβούνται να προχωρήσουν. Ίσως γιατί ενδιαφέρθηκαν περισσότερα για τα πρέπει κι όχι τα θέλω τους. Αυτοί οι έρωτες έχουν το ίδιο τέλος· ασήμαντο. Κάθε έρωτας τελειώνει όπως του αξίζει.
10. Ο έρωτας παραβιάζει κάθε νόμο.
Ο έρωτας έχει νόμους, που δεν πρέπει να παραβιάζονται. Ο ίδιος, όμως, παραβιάζει κάθε νόμο που του αντιστέκεται. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, πόσοι μη νόμιμοι ή μη κοινωνικά αποδεκτοί έρωτες υφίστανται και πάντοτε θα υπάρχουν. Επειδή μπροστά στον έρωτα κάμπτεται κάθε όριο λογικής και ηθικής. Επειδή ο έρωτας μπορεί να μην είναι επαναστάτης, αλλά φέρνει πάντα τη μεγάλη ανατροπή!
Ελίζα Κωνσταντινίδου
pillowfights
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.