«Μείνε.» Ο φόβος (μου) της εγκατάλειψης

0

Ήρθε για να μείνει.

Έχω τον φόβο της εγκατάλειψης χρόνια τώρα.
Το συνειδητοποίησα μιλώντας με την γιατρό μου πρόσφατα.
Ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία.

Τριών ετών οι πρώτες μου μνήμες είναι να τσακώνονται οι γονείς μου και να βγάζει η μαμά μου την βέρα της και να λέει του πατέρα μου «θέλω να χωρίσουμε»

Τριών ετών και είχα μια κούκλα που μου είχε φέρει δώρο η νονά μου.
Είχε μια βαλίτσα μαζί,με τα ρούχα της.

Το θυμάμαι σαν χθες.

Να παίζω και να της λέω «α φύγεις..σελω να χωΐσουμε».

Το θυμάμαι σαν χθες, σε άλλον καυγά, ίδια ηλικία εγώ,που άδειασα την βαλίτσα της κούκλας και έβαλα τρία δικά μου βρακάκια και τις πυτζάμες μου και πήγα στο χωλ, περνώντας από το δωμάτιο τους,με σκοπό να φύγω. Για καλή μου τύχη,με είδε η μαμά μου με την άκρη του ματιού της.

Θυμάμαι ότι της είπα ότι συνέχεια τσακώνονται,με την παιδική φωνή μου.
Μου απάντησε ότι έπαιζαν και έκαναν πλάκα.

Τότε το πίστεψα, μεγαλώνοντας κατάλαβα.

Χώρισαν και όχι όμορφα.
Και εκείνη έμεινε εξαρτημένη συναισθηματικά από εκείνον, μέχρι που αρρώστησε και έφυγε τρία χρόνια μετά.

Στις πιο σημαντικές μου σχέσεις, είχα αυτόν τον φόβο, ότι θα με εγκαταλείψουν.

Τι έκανα;
Έβγαζα όση ανασφάλεια είχα για να κουραστούν,να φύγουν και να δικαιώσω αυτό που αισθανόμουν.

Και αυτό συνέβαινε.
Εμένα πληγωμένη, μόνη και δεν άφηνα να με πλησιάσει άλλος άνθρωπος.

Άλλες φορές έκανα εφήμερες σχέσεις που διαρκούσαν δύο, τρεις μήνες, χωρίς συναίσθημα απ’ την μεριά μου και έφευγα.

Ήταν ο δικός μου τρόπος να προστατεύσω τον εαυτό μου.
Μεγαλώνοντας, άρχισε να μου δημιουργεί αυτό το σύνδρομο άλλες διαφορετικές ανασφάλειες.

Ήμουν σίγουρη ότι η δική μου ζωή, ήταν αντίγραφο της ζωής της μαμάς μου.

Και ήταν, αλλά πάλι εγώ έφταιγα.
Το έσπρωχνα προς τα εκεί γιατί απ’ τον φόβο της εγκατάλειψης, δέχτηκα και ανέχτηκα πολλά.

Συνειδητοποιώντας λοιπόν αυτό πρόσφατα, κατάλαβα πως όλα έχουν μια αρχή και ένα τέλος.

Δεν είναι κακό, αυτό όμως που έχει σημασία είναι το ενδιάμεσο διάστημα.

Αν σε αυτό το διάστημα δεν ξεπεράσεις τους φόβους σου,δεν κάνεις έστω μια προσπάθεια να κάνεις κάτι διαφορετικό από τις προηγούμενες φορές,θα ζεις πάντα σε ένα φαύλο κύκλο.

Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι το ίδιο, δεν θέλουν όλοι τα ίδια.

Ανάμεσα σε όσους γνώρισες και θα γνωρίσεις, υπάρχει αυτός που θα έρθει για να μείνει.

Που θα σου αποδείξει ότι οι φόβοι σου ήταν στο μυαλό σου, Θα σου δείξει πώς είναι η αληθινή αγάπη, ευτυχία.
Όχι με τρόπους μαγικούς.
Με πολύ υπομονή και προσπάθεια γιατί θα θέλει να μείνει.
Και θα είναι σημαντικό για εκείνον να νιώσεις μέσα σου την ασφάλεια και την γαλήνη.

Μην τον διώξεις.
Θα είναι μάταιο.
Ήρθε για να μείνει.

Κατερίνα Στραβαρίδη
eternal-radio
Ετικέτα:

Δημοσίευση σχολίου

0Σχόλια
* Οτι δημοσιεύουμε δεν σημαίνει ότι το υιοθετούμε.
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.

Τα Μπουλούκια

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Δημοσίευση σχολίου (0)
To Top