η αγάπη απ’ το μίσος απέχει μόλις δυο μέτρα...
«Σ’ αγαπώ» και «σε μισώ». Δυο συναισθήματα εκ διαμέτρου αντιθετικά. Βρίσκονται, όμως, σε απόσταση μόλις δυο μέτρων. Κι αυτό σε έναν βρόμικο τοίχο, σχεδόν μαύρο πλέον από τα καυσαέρια, στο κέντρο της πόλης. Προφανώς λέξεις γραμμένες από διαφορετικό πρόσωπο. Πώς γίνεται άλλωστε το ίδιο πρόσωπο να αγαπά και να μισεί ταυτόχρονα;
Κάποιοι, βέβαια, λένε πως η αγάπη και το μίσος δεν απέχουν πολύ. Διάβαζα τις προάλλες για μια έρευνα επί του θέματος. Λέει, έδειξαν σε ορισμένους φωτογραφίες ανθρώπων που μισούσαν κι άλλες αυτών που αγαπούσαν. Κι ο εγκέφαλός τους λειτούργησε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Η μόνη διαφορά, πως όταν είδαν αυτούς που μισούσαν ενεργοποιήθηκε το μέρος εκείνο του εγκεφάλου που σχετίζεται με τη λογική και την κρίση.
Λίγο πιο πέρα, στον ίδιο τοίχο, είδα να γράφουν για μια Κατερίνα. Πρέπει να ‘χει όμορφα μάτια, καθώς κατάλαβα. Και παραπέρα, να κι ο Γιώργος. Πολύ το ταλαιπωρεί το Μαράκι. Στον απέναντι τοίχο έχουν φυλακιστεί τα όνειρα του Νικόλα και δίπλα ακριβώς η Έλενα μάς υπενθυμίζει να χαμογελάμε. Δυο στενά πιο κάτω, ο Άγγελος αφιερώνει δυο στιχάκια κι η Αντιγόνη απορεί «γιατί;». Κι έξω απ’ την πόρτα μου, κάποιος όμορφος ξένος γράφει «καλημέρα» και κάθε μέρα που βγαίνω το βλέπω και χαμογελώ προσπαθώντας να τον δημιουργήσω με τη φαντασία μου.
Λένε πως «οι τοίχοι έχουν αυτιά». Στη δική μου γειτονιά πάντως έχουν και στόματα. Δεν προλαβαίνεις να κάνεις ένα βήμα κι ακούς ιστορίες κάθε λογής. Οι ιστορίες αυτές κάθε μέρα αλλάζουν. Τη μια ακούς για αγάπη και την άλλη για μίσος. Γιατί οι ιστορίες δεν έχουν μόνο μια ερμηνεία, μα συχνά δυο όψεις. Τη μια χαμογελάς για τα όμορφα τα μάτια της Κατερίνας και την άλλη μελαγχολείς για χάρη αυτού που ίσως τα ποθεί τόσο, μα δεν τα βλέπει.
Κάθε μέρα γνωρίζεις δεκάδες περαστικούς. Άλλους τους βλέπεις κι άλλους τους ακούς μέσα από τους τοίχους. Και δεν έχει ιδιαίτερη σημασία που δε γνωρίζεις την όψη του προσώπου τους. Αυτό μπορείς, αν θες, να το φανταστείς. Το σημαντικό είναι να μάθεις κάτι από την ιστορία τους.
Και γιατί έγραψαν άραγε τις ιστορίες τους στους τοίχους; Έχεις νιώσει ποτέ υπέρμετρη αγάπη ή ασυγκράτητο θυμό που δεν μπορούν να κρατηθούν μέσα σου, ξεχειλίζουν και ψάχνεις απεγνωσμένα τρόπο να τα εκφράσεις; Άλλοι το φωνάζουν κι άλλοι δίνουν στους τοίχους αυτή την τιμή, να το φωνάξουν εκείνοι για λογαριασμό τους. Κι οι τοίχοι το φωνάζουν κάθε μέρα σε όποιον περαστικό βρεθεί εκεί γύρω. Οι ιστορίες αυτές γίνονται αθάνατες έως ότου βέβαια σβηστούν από φρέσκια μπογιά- πράγμα δύσκολο για πολλές τουλάχιστον γειτονιές της πόλης.
Πίσω από τις λέξεις, τα συνθήματα, τα στιχάκια βρίσκονται περαστικοί σαν εσένα κι εμένα. Με ιστορίες σαν τις δικές μας. Περαστικοί που επέλεξαν να πουν στους τοίχους τα μυστικά τους κι εκείνοι με τη σειρά τους να τα πουν σ’ εμάς. Γιατί αν κάτι ενώνει τους ανθρώπους, αυτό είναι τα κοινά τους βιώματα. Και τα κοινά βιώματα συχνά έχουν όνειρα, απογοήτευση, χαρά, λύπη. Τα κοινά βιώματα έχουν αγάπη και μίσος. Κι η αγάπη απ’ το μίσος απέχει μόλις δυο μέτρα τα οποία διανύουμε καθημερινά.
Υ.Γ. προς απανταχού περαστικούς: Να τους ακούτε τους τοίχους.
Κάποιοι, βέβαια, λένε πως η αγάπη και το μίσος δεν απέχουν πολύ. Διάβαζα τις προάλλες για μια έρευνα επί του θέματος. Λέει, έδειξαν σε ορισμένους φωτογραφίες ανθρώπων που μισούσαν κι άλλες αυτών που αγαπούσαν. Κι ο εγκέφαλός τους λειτούργησε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Η μόνη διαφορά, πως όταν είδαν αυτούς που μισούσαν ενεργοποιήθηκε το μέρος εκείνο του εγκεφάλου που σχετίζεται με τη λογική και την κρίση.
Λίγο πιο πέρα, στον ίδιο τοίχο, είδα να γράφουν για μια Κατερίνα. Πρέπει να ‘χει όμορφα μάτια, καθώς κατάλαβα. Και παραπέρα, να κι ο Γιώργος. Πολύ το ταλαιπωρεί το Μαράκι. Στον απέναντι τοίχο έχουν φυλακιστεί τα όνειρα του Νικόλα και δίπλα ακριβώς η Έλενα μάς υπενθυμίζει να χαμογελάμε. Δυο στενά πιο κάτω, ο Άγγελος αφιερώνει δυο στιχάκια κι η Αντιγόνη απορεί «γιατί;». Κι έξω απ’ την πόρτα μου, κάποιος όμορφος ξένος γράφει «καλημέρα» και κάθε μέρα που βγαίνω το βλέπω και χαμογελώ προσπαθώντας να τον δημιουργήσω με τη φαντασία μου.
Λένε πως «οι τοίχοι έχουν αυτιά». Στη δική μου γειτονιά πάντως έχουν και στόματα. Δεν προλαβαίνεις να κάνεις ένα βήμα κι ακούς ιστορίες κάθε λογής. Οι ιστορίες αυτές κάθε μέρα αλλάζουν. Τη μια ακούς για αγάπη και την άλλη για μίσος. Γιατί οι ιστορίες δεν έχουν μόνο μια ερμηνεία, μα συχνά δυο όψεις. Τη μια χαμογελάς για τα όμορφα τα μάτια της Κατερίνας και την άλλη μελαγχολείς για χάρη αυτού που ίσως τα ποθεί τόσο, μα δεν τα βλέπει.
Κάθε μέρα γνωρίζεις δεκάδες περαστικούς. Άλλους τους βλέπεις κι άλλους τους ακούς μέσα από τους τοίχους. Και δεν έχει ιδιαίτερη σημασία που δε γνωρίζεις την όψη του προσώπου τους. Αυτό μπορείς, αν θες, να το φανταστείς. Το σημαντικό είναι να μάθεις κάτι από την ιστορία τους.
Και γιατί έγραψαν άραγε τις ιστορίες τους στους τοίχους; Έχεις νιώσει ποτέ υπέρμετρη αγάπη ή ασυγκράτητο θυμό που δεν μπορούν να κρατηθούν μέσα σου, ξεχειλίζουν και ψάχνεις απεγνωσμένα τρόπο να τα εκφράσεις; Άλλοι το φωνάζουν κι άλλοι δίνουν στους τοίχους αυτή την τιμή, να το φωνάξουν εκείνοι για λογαριασμό τους. Κι οι τοίχοι το φωνάζουν κάθε μέρα σε όποιον περαστικό βρεθεί εκεί γύρω. Οι ιστορίες αυτές γίνονται αθάνατες έως ότου βέβαια σβηστούν από φρέσκια μπογιά- πράγμα δύσκολο για πολλές τουλάχιστον γειτονιές της πόλης.
Πίσω από τις λέξεις, τα συνθήματα, τα στιχάκια βρίσκονται περαστικοί σαν εσένα κι εμένα. Με ιστορίες σαν τις δικές μας. Περαστικοί που επέλεξαν να πουν στους τοίχους τα μυστικά τους κι εκείνοι με τη σειρά τους να τα πουν σ’ εμάς. Γιατί αν κάτι ενώνει τους ανθρώπους, αυτό είναι τα κοινά τους βιώματα. Και τα κοινά βιώματα συχνά έχουν όνειρα, απογοήτευση, χαρά, λύπη. Τα κοινά βιώματα έχουν αγάπη και μίσος. Κι η αγάπη απ’ το μίσος απέχει μόλις δυο μέτρα τα οποία διανύουμε καθημερινά.
Υ.Γ. προς απανταχού περαστικούς: Να τους ακούτε τους τοίχους.
Ουρανία Κάππου
pillowfights
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.