Ας πούμε μία καλή κουβέντα σε κάποιον που την έχει ανάγκη.
Είναι κάτι τέτοιες μέρες, γιορτινές, Χριστουγεννιάτικες που πάει το μυαλό σε εκείνους τους ανθρώπους, σε εκείνους τους ανθρώπους που το τραπέζι τους δεν θα έχει κόσμο, γέλια. φωνές και φασαρία. Σε εκείνους που η τηλεόραση θα παίζει κάποιο γιορτινό πρόγραμμα και εκείνοι καθισμένοι σε μία πολυθρόνα μπροστά από την οθόνη θα περιμένουν το καμπανάκι του φούρνου μικροκυμάτων.
Πάει το μυαλό σε εκείνους τους μόνους, που δεν έχουν να μοιραστούν ένα πιάτο φαί, μια αγκαλιά, ένα χάδι. Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που δεν χαίρονται αυτές τις μέρες αλλά αντίθετα θέλουν να κλειστούν σπίτι τους και να μην βγουν από εκεί μέχρι να περάσουν αυτές οι μέρες. Εκείνοι που θα τους δεις στον δρόμο σκυθρωπούς, με κατεβασμένο κεφάλι και ένα νοσταλγικό χαμόγελο σχηματισμένο στο πρόσωπό τους.
Άνθρωποι μόνοι, από επιλογή ή και όχι, άνθρωποι που δεν έχουν κανέναν αυτές τις χαρούμενες μέρες. Έχουμε συνδέσει τα Χριστούγεννα με την οικογένεια, τους φίλους, τα τραπέζια, τα γέλια και τις ατελείωτες φωνές. Και κάπου ξεχάσαμε εκείνους τους μόνους. Εκείνους που το μόνο που ζητάνε είναι μία συντροφιά για ένα βράδυ, λίγη στοργή, λίγο ενδιαφέρον, ένα χάδι ή μια αγκαλιά είτε έστω μια καλή κουβέντα.
Είναι τόσοι πολλοί εκείνοι οι άνθρωποι εκεί έξω, είναι τόσοι πολλοί οι μόνοι κι ας μην το βλέπουμε κι ας μην περνάει από το μυαλό μας. Είναι πολλοί εκείνοι που παραμονή Πρωτοχρονιάς δεν θα έχουν κανέναν να ανταλλάξουν ευχές για καλή χρονιά, δεν θα τους πάρει κανείς αγκαλιά, κανείς δεν θα τους χαρίσει ένα χαμόγελο. Και σκέφτομαι πως θα μπορούσαμε να φτιάξουμε τόσο εύκολα τις μέρες αυτών των ανθρώπων κι ας μην ξέρουμε στα αλήθεια ποιοι είναι.
Αρκεί απλά μία καλή κουβέντα στον δρόμο σε κάποιον που δεν μας φαίνεται τόσο χαρούμενος, σε κάποιον που βλέπουμε πως το έχει ανάγκη. Μπορεί να μην είμαστε πρακτικά εκεί μαζί τους εκείνες τις γιορτινές μέρες, μα είμαι σίγουρη πως εκείνη η καλή κουβέντα που απλόχερα θα έχουμε χαρίσει θα τους συντροφεύει και θα τους κάνει να χαμογελάσουν λιγάκι εκείνες τις μέρες που νιώθουν πιο μόνοι από ποτέ.
Δεν κοστίζει κάτι να είμαστε καλοί άνθρωποι, λίγα λεπτά από τον χρόνο μας μόνο και είναι προτιμότερο να τον ξοδέψουμε έτσι παρά σε τσακωμούς και σε λόγια που πονάνε. Ας πούμε μία καλή κουβέντα σε κάποιον που την έχει ανάγκη γιατί καλώς ή κακώς το σύμπαν ακούει!
Πάει το μυαλό σε εκείνους τους μόνους, που δεν έχουν να μοιραστούν ένα πιάτο φαί, μια αγκαλιά, ένα χάδι. Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που δεν χαίρονται αυτές τις μέρες αλλά αντίθετα θέλουν να κλειστούν σπίτι τους και να μην βγουν από εκεί μέχρι να περάσουν αυτές οι μέρες. Εκείνοι που θα τους δεις στον δρόμο σκυθρωπούς, με κατεβασμένο κεφάλι και ένα νοσταλγικό χαμόγελο σχηματισμένο στο πρόσωπό τους.
Άνθρωποι μόνοι, από επιλογή ή και όχι, άνθρωποι που δεν έχουν κανέναν αυτές τις χαρούμενες μέρες. Έχουμε συνδέσει τα Χριστούγεννα με την οικογένεια, τους φίλους, τα τραπέζια, τα γέλια και τις ατελείωτες φωνές. Και κάπου ξεχάσαμε εκείνους τους μόνους. Εκείνους που το μόνο που ζητάνε είναι μία συντροφιά για ένα βράδυ, λίγη στοργή, λίγο ενδιαφέρον, ένα χάδι ή μια αγκαλιά είτε έστω μια καλή κουβέντα.
Είναι τόσοι πολλοί εκείνοι οι άνθρωποι εκεί έξω, είναι τόσοι πολλοί οι μόνοι κι ας μην το βλέπουμε κι ας μην περνάει από το μυαλό μας. Είναι πολλοί εκείνοι που παραμονή Πρωτοχρονιάς δεν θα έχουν κανέναν να ανταλλάξουν ευχές για καλή χρονιά, δεν θα τους πάρει κανείς αγκαλιά, κανείς δεν θα τους χαρίσει ένα χαμόγελο. Και σκέφτομαι πως θα μπορούσαμε να φτιάξουμε τόσο εύκολα τις μέρες αυτών των ανθρώπων κι ας μην ξέρουμε στα αλήθεια ποιοι είναι.
Αρκεί απλά μία καλή κουβέντα στον δρόμο σε κάποιον που δεν μας φαίνεται τόσο χαρούμενος, σε κάποιον που βλέπουμε πως το έχει ανάγκη. Μπορεί να μην είμαστε πρακτικά εκεί μαζί τους εκείνες τις γιορτινές μέρες, μα είμαι σίγουρη πως εκείνη η καλή κουβέντα που απλόχερα θα έχουμε χαρίσει θα τους συντροφεύει και θα τους κάνει να χαμογελάσουν λιγάκι εκείνες τις μέρες που νιώθουν πιο μόνοι από ποτέ.
Δεν κοστίζει κάτι να είμαστε καλοί άνθρωποι, λίγα λεπτά από τον χρόνο μας μόνο και είναι προτιμότερο να τον ξοδέψουμε έτσι παρά σε τσακωμούς και σε λόγια που πονάνε. Ας πούμε μία καλή κουβέντα σε κάποιον που την έχει ανάγκη γιατί καλώς ή κακώς το σύμπαν ακούει!
Άντζελα Καμπέρου
loveletters
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.