Ό,τι δε σε σκοτώνει σε κάνει άλλον άνθρωπο

0

Μόνο η ψυχούλα σου το ξέρει…

Χαμένος στις σκέψεις σου αναπολείς τις μέρες εκείνες που ανέπνεες ελεύθερα χωρίς να χρωστάς κρίσεις πανικού στο «τερατάκι!»

Τι ωραία που ήταν! Κάθε ανάσα σου είχε αίσθηση ελευθερίας που καταγράφηκε σε όλο σου το «είναι» για πάντα κι ας σου φαίνεται τόσο μακρινή εκείνη η εποχή σαν όνειρο που ξεχάστηκε.

Τώρα τα όνειρα είναι μόνο κακά και άσχημα και στοιχειώνουν τις νύχτες σου ταράζοντας τον ύπνο σου, την καθημερινότητά σου και κατ’ επέκταση τη ζωή σου.

Δε ξεκουράζεσαι πια, ούτε νύχτα ούτε μέρα, ζεις φυλακισμένος σε μια πραγματικότητα που ούτε σου ταιριάζει μα ούτε και αντέχεις, φοβάσαι να κλείσεις τα μάτια σου μη και ‘ρθει πάλι το «τέρας» και σ’ εγκλωβίσει στο λαβύρινθό του!

Διαολεμένο «τερατάκι», ενώ ορκίζεσαι ότι δε θα το ταϊσεις ποτέ ξανά, τρώει από πάνω σου κι όλο μεγαλώνει! Μαζί κι ο πανικός. Και τα σκοτάδια γινήκαν φίλοι σου πιστοί πια, δε σ' εγκαταλείπουν όσο κι αν ικετεύεις για λίγο δικαίωμα στο φως.

Η θέλησή σου για ζωή λιμοκτονεί και κάθε μέρα αφανίζεται η πάλε ποτέ θετική σου αύρα . Ανήμπορος ν' αντιδράσεις, επιλέγεις να «λείπεις από τη ζωή σου». Δουλεύεις μηχανικά κι είσαι απών από κάθε δραστηριότητα, συναναστροφή κι επαφή που άλλοτε σε ευχαριστούσε.

Υπάρχεις, μα δε ζεις! Αποκόπηκες. Απ’ όλους κι απ’ όλα.

Από φόβο μη καταλάβουν. Κι από ντροπή. Νιώθεις ενοχές λες και φταις εσύ, που το «τέρας» κυρίευσε το μυαλό κι όλη την ύπαρξή σου. Όχι δε φταις γι’ αυτό, φταις όμως που το συντηρείς αφήνοντάς το να ρουφά όλη την ενέργειά σου.

Είναι αλήθεια υπάρχουν καταστάσεις στη ζωή που δε γίνεται να βγεις αλώβητος. Δεν είσαι ποτέ, ο ίδιος, μετά από καθετί που βίωσες έντονα!

Μόνο η ψυχούλα σου το ξέρει…
Μετά από κάθε μπόρα νιώθεις νοτισμένος ως το μεδούλι.
Κάθε θλίψη που πέρασες σε συνέθλιψε.
Κάθε περιπέτεια που έζησες κάτι σου πήρε, μα και κάτι σου έδωσε…

Κι αν σε λύγισε, δες, δε σ' έσπασε.

Σε δυνάμωσε και σε ωρίμασε! Σε «όπλισε» με τη σοφία να προστατεύεσαι στις επόμενες καταιγίδες που σίγουρα θα υπάρξουν! Σ’ έμαθε να μη ρίχνεσαι στη φωτιά απροστάτευτος μα κι αν τύχει και καείς πώς να γιάνεις τις πληγές σου.

Κι είναι αλήθεια ότι δε σε σκοτώνει σε κάνει έναν «άλλον άνθρωπο»...πιο δυνατό που έχεις υποχρέωση να τον αγαπάς!

Χριστίνα Ζαμπούνη
ewoman
Ετικέτα:

Δημοσίευση σχολίου

0Σχόλια
* Οτι δημοσιεύουμε δεν σημαίνει ότι το υιοθετούμε.
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.

Τα Μπουλούκια

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Δημοσίευση σχολίου (0)
To Top