Έχεις φτερά, θυμάσαι;
Τα ‘χουμε πει τόσες φορές! Ας το πούμε άλλη μία!
Θα πρέπει να μάθεις να φεύγεις από κει που δε σ' εκτιμούν!
Από κει που δε κάνουν κάτι για να σε κρατήσουν!
Από κει που δίνεις ψυχή και παίρνεις έπαρση και αδιαφορία.
Από κει που κομματιάζεσαι και σε σκορπίζουν αντί να σε μαζέψουν...
Μεγάλη υπόθεση τελικά, να φεύγεις την κατάλληλη στιγμή, από κει που νιώθεις πως δε χωράς πια!
Να μάθεις να φεύγεις με ψηλά το κεφάλι και τα μάτια καρφωμένα στα όνειρά σου. Στις επιθυμίες σου. Στα «θέλω» σου.
Κοίτα μη και τα προδώσεις στην παγίδα να είσαι αρεστή.
Κοίτα μη τα πληγώσεις στο βωμό των χατιριών! Χάλα και κανένα χατίρι! Δε θα χαλάσει ο κόσμος! Ίσως μάλιστα γίνει και πιο δίκαιος, έτσι. Και πιο λογικός! Ίσως συνέλθει κι αποβάλλει από πάνω του το παλτό της αχαριστίας που φορά.
Ο κόσμος έχει αποθρασυνθεί. Ξέχασε να εκτιμάει ή δεν έμαθε και ποτέ...
Ντύθηκε με αχαριστία και ανενόχλητος μπαινοβγαίνει στις ευαίσθητες ψυχές κλέβοντας την αθωότητά τους...
Απ' αυτούς που δίνουν απλόκαρδα έμαθε να περιμένει ακόμη περισσότερα!
Δε φτάνει η ψυχή που δίνεις...θέλουν ως και το μεδούλι σου!
Επαιτούν και την τελευταία ρανίδα του εαυτού σου! Γιατί έχεις φιλότιμο κι όποιος έχει φιλότιμο γίνεται βούτυρο στο ψωμί των αφιλότιμων!
Μη νιώθεις χαμένος. Δεν είναι όλα μαύρα και σκοτεινά!
Έχεις φτερά, θυμάσαι; Κι όσο έχεις φτερά, μπορείς να πετάξεις και να κατακτήσεις όσα πόθησες.
Μάτωσες ώσπου να φυτρώσουν κι ο πόνος καθώς τρυπούσε η πλάτη σου χτυπούσε κατευθείαν στην καρδιά. Θυμάσαι;
Φύτρωσαν όμως! Και δυνάμωσαν πια…
Άνοιξέ τα λοιπόν και πέτα! Και μη φοβηθεί τις αντάρες!
Είναι φορές που απλώς χρειάζεται να δημιουργήσεις τη δική σου ΗΛΙΟΦΑΝΕΙΑ και να μη σ' απασχολούν πλέον οι ανταριασμένοι ουρανοί που σκοπό έχουν να συνθλίψουν τα φτερά σου!
Θα πρέπει να μάθεις να φεύγεις από κει που δε σ' εκτιμούν!
Από κει που δε κάνουν κάτι για να σε κρατήσουν!
Από κει που δίνεις ψυχή και παίρνεις έπαρση και αδιαφορία.
Από κει που κομματιάζεσαι και σε σκορπίζουν αντί να σε μαζέψουν...
Μεγάλη υπόθεση τελικά, να φεύγεις την κατάλληλη στιγμή, από κει που νιώθεις πως δε χωράς πια!
Να μάθεις να φεύγεις με ψηλά το κεφάλι και τα μάτια καρφωμένα στα όνειρά σου. Στις επιθυμίες σου. Στα «θέλω» σου.
Κοίτα μη και τα προδώσεις στην παγίδα να είσαι αρεστή.
Κοίτα μη τα πληγώσεις στο βωμό των χατιριών! Χάλα και κανένα χατίρι! Δε θα χαλάσει ο κόσμος! Ίσως μάλιστα γίνει και πιο δίκαιος, έτσι. Και πιο λογικός! Ίσως συνέλθει κι αποβάλλει από πάνω του το παλτό της αχαριστίας που φορά.
Ο κόσμος έχει αποθρασυνθεί. Ξέχασε να εκτιμάει ή δεν έμαθε και ποτέ...
Ντύθηκε με αχαριστία και ανενόχλητος μπαινοβγαίνει στις ευαίσθητες ψυχές κλέβοντας την αθωότητά τους...
Απ' αυτούς που δίνουν απλόκαρδα έμαθε να περιμένει ακόμη περισσότερα!
Δε φτάνει η ψυχή που δίνεις...θέλουν ως και το μεδούλι σου!
Επαιτούν και την τελευταία ρανίδα του εαυτού σου! Γιατί έχεις φιλότιμο κι όποιος έχει φιλότιμο γίνεται βούτυρο στο ψωμί των αφιλότιμων!
Μη νιώθεις χαμένος. Δεν είναι όλα μαύρα και σκοτεινά!
Έχεις φτερά, θυμάσαι; Κι όσο έχεις φτερά, μπορείς να πετάξεις και να κατακτήσεις όσα πόθησες.
Μάτωσες ώσπου να φυτρώσουν κι ο πόνος καθώς τρυπούσε η πλάτη σου χτυπούσε κατευθείαν στην καρδιά. Θυμάσαι;
Φύτρωσαν όμως! Και δυνάμωσαν πια…
Άνοιξέ τα λοιπόν και πέτα! Και μη φοβηθεί τις αντάρες!
Είναι φορές που απλώς χρειάζεται να δημιουργήσεις τη δική σου ΗΛΙΟΦΑΝΕΙΑ και να μη σ' απασχολούν πλέον οι ανταριασμένοι ουρανοί που σκοπό έχουν να συνθλίψουν τα φτερά σου!
Χριστίνα Ζαμπούνη
ewoman
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.