με βλέπετε γεμάτη… κουμάντο στα κιλάκια σας…
Και αν εσείς που προσέχετε, που λιμοκτονείτε, που είναι έτσι το σκαρί σας με βλέπετε γεμάτη… κουμάντο στα κιλάκια σας….. εγώ είμαι απλώς ΓΑΜΑΤΗ!
Δε πίστευα ποτέ ότι κάποτε θα πέρναγα στην αντίπερα όχθη και από κορμάρα θα γινόμουν.. γεματούλα! Κι όμως το “φάε κάτι” με το “μη τρως άλλο βρε”, δυο σαγανάκια δρόμος!
Και να που σταδιακά η αυτοπεποίθηση που χτίστηκε με μια ντουζίνα σφυρίγματα και χίλια ζευγάρια μάτια καρφωμένα στον πισινό σου.. πέφτει και πέφτει και λίγο πριν πιάσει πάτο σκέφτομαι… τι κάνεις μαρή;; Για δέκα, είκοσι, πενήντα κιλά θα πεθάνεις;; Και να ‘μαι μπροστά στον καθρέφτη μου να με μαλώνω… μια για τα κιλά και μια για το ότι τόλμησα να μελαγχολήσω.
Βγάλε μαρή το ράσο που φοράς και γίνε άνθρωπος.. για άιντε σύνελθε και γίνε σέξι.. Για φτιάξε τη ψυχολογία σου και ράψτο.. Γιατί είπαμε.. η κορμάρα από το “θες δίαιτα” δυο σαγανάκια δρόμος. Και σιγά σιγά ανεβαίνει η αυτοπεποίθηση και πριν προλάβεις καν να το πάρεις απόφαση να τα πάλι τα σφυρίγματα να κ τα πειράγματα. Να και εκείνο το τζιν.. που γιατί δε το φοράω αυτό είπαμε;;; Αφού αυτό μου κάνει. Μπαίνω λοιπόν μέσα του με καμάρι και κλείνοντας το φαρδύ άλλοτε τζιν μου σκέφτομαι…” Τουλαχιστον κουμπώνει ακόμα…” και κουμπώνοντας το τελευταίο κουμπί σκέφτομαι.. Μαρη δεν είμαι γεμάτη.. γαμάτη είμαι!!!
Και σιγά σιγά το ράβεις.. και σιγά σιγά μαζεύεις.. και σιγά σιγά γίνεσαι μια μουνάρα και μισή. Έτσι και εγώ… τα ίδια νιώθω… άλλοτε μια μουνάρα σκέτη άλλοτε μια και μισή λόγω κιλών μα πάντοτε μουνάρα…
Και αν εσείς που προσέχετε, που λιμοκτονείτε, που είναι έτσι το σκαρί σας με βλέπετε γεμάτη… κουμάντο στα κιλάκια σας….. εγώ είμαι απλώς ΓΑΜΑΤΗ!
Δε πίστευα ποτέ ότι κάποτε θα πέρναγα στην αντίπερα όχθη και από κορμάρα θα γινόμουν.. γεματούλα! Κι όμως το “φάε κάτι” με το “μη τρως άλλο βρε”, δυο σαγανάκια δρόμος!
Και να που σταδιακά η αυτοπεποίθηση που χτίστηκε με μια ντουζίνα σφυρίγματα και χίλια ζευγάρια μάτια καρφωμένα στον πισινό σου.. πέφτει και πέφτει και λίγο πριν πιάσει πάτο σκέφτομαι… τι κάνεις μαρή;; Για δέκα, είκοσι, πενήντα κιλά θα πεθάνεις;; Και να ‘μαι μπροστά στον καθρέφτη μου να με μαλώνω… μια για τα κιλά και μια για το ότι τόλμησα να μελαγχολήσω.
Βγάλε μαρή το ράσο που φοράς και γίνε άνθρωπος.. για άιντε σύνελθε και γίνε σέξι.. Για φτιάξε τη ψυχολογία σου και ράψτο.. Γιατί είπαμε.. η κορμάρα από το “θες δίαιτα” δυο σαγανάκια δρόμος. Και σιγά σιγά ανεβαίνει η αυτοπεποίθηση και πριν προλάβεις καν να το πάρεις απόφαση να τα πάλι τα σφυρίγματα να κ τα πειράγματα. Να και εκείνο το τζιν.. που γιατί δε το φοράω αυτό είπαμε;;; Αφού αυτό μου κάνει. Μπαίνω λοιπόν μέσα του με καμάρι και κλείνοντας το φαρδύ άλλοτε τζιν μου σκέφτομαι…” Τουλαχιστον κουμπώνει ακόμα…” και κουμπώνοντας το τελευταίο κουμπί σκέφτομαι.. Μαρη δεν είμαι γεμάτη.. γαμάτη είμαι!!!
Και σιγά σιγά το ράβεις.. και σιγά σιγά μαζεύεις.. και σιγά σιγά γίνεσαι μια μουνάρα και μισή. Έτσι και εγώ… τα ίδια νιώθω… άλλοτε μια μουνάρα σκέτη άλλοτε μια και μισή λόγω κιλών μα πάντοτε μουνάρα…
Και αν εσείς που προσέχετε, που λιμοκτονείτε, που είναι έτσι το σκαρί σας με βλέπετε γεμάτη… κουμάντο στα κιλάκια σας….. εγώ είμαι απλώς ΓΑΜΑΤΗ!
Γράφει η Γεωργία Χατζηδάκη
epaggelmagynaika
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.