Είναι απλά η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος.
Στις 27 Ιουνίου 1969 ξεσπούν επεισόδια ανάμεσα σε αστυνομικούς και ομοφυλόφιλους σε μαγαζί της Νέας Υόρκης. Η αντίδραση των θαμώνων θεωρήθηκε ορόσημο στην ιστορία του ομοφυλοφιλικού κινήματος. Έκτοτε, η 27η Ιουνίου έχει καθιερωθεί ως η «Παγκόσμια Ημέρα Ομοφυλοφιλικής Υπερηφάνειας».
Αυτά γράφει το Αλμανάκ για τη σημερινή ημέρα κι εγώ δεν ξέρω αν πρέπει να κλάψω ή να γελάσω. Επιθέσεις ενάντια σε ομοφυλόφιλους, σκοτωμοί, ξυλοδαρμοί, τρομοκρατία. Άραγε αφήνει όλος αυτός ο φόβος τους ομοφυλόφιλους να είναι περήφανοι; Είναι τελικά τρομακτικό το πόσο ευκολότερο είναι να φτάσει ο άνθρωπος στην πιο απομακρυσμένη γωνιά του Σύμπαντος, από το να δεχτεί το διαφορετικό.
Είναι ομοφυλόφιλος, εσένα ποιο το πρόβλημά σου, άνθρωπε; Τι σε ενοχλούν οι επιλογές του; Γιατί εμποδίζεις την ελευθερία του; Γιατί του στερείς τη ζωή του;
Καθένας μας είνα αυτό που είναι. Λίγο η φύση, λίγο η ψυχή, λίγο και οι συνθήκες, διαμορφώνονται οι άνθρωποι. Κι έρχονται κάποιοι να νιώσουν έλξη για ομόφυλους. Ποιος έχει το δικαίωμα να βάλει φράγματα στην αγάπη; Αλλά και μόνος του να το πήρε αυθαίρετα, ποιος τα κατάφερε ποτέ;
Γίναμε οι άνθρωποι εκτρώματα. Τυφλωνόμαστε από φανατισμό, από μίσος και ξεσπάμε όπου βρούμε. Κι είναι αυτό το μίσος στο διαφορετικό που μπορεί να μας οπλίσει και το χέρι, να μας κάνει φονιάδες. Μα δε μας έπλασε ο Θεός να γίνουμε φονιάδες. Δε μας έφτιαξε ούτε καν ίδιους. Γιατί να θέλουμε λοιπόν όλοι να μοιάζουν με μας;
Είμαι γυναίκα και γουστάρω άνδρες.
Είσαι άνδρας και γουστάρεις γυναίκες.
Κι αυτός είναι ομοφυλόφιλος και γουστάρει να τον αφήσεις ήσυχο.
Πόσες χαρούμενες σημαίες του Gay Pride και πόσα δικαιώματα θα πρέπει να κατοχυρωθούν συνταγματικά για να αφήσουμε τον κάθε άνθρωπο ήσυχο να κάνει τη ζωή του; Πόσοι άνθρωποι πρέπει να τραυματιστούν ή και να πεθάνουν από μίσος για να ξυπνήσουμε;
Πόσα πρέπει να έρθουν για να αποφασίσουμε να αφήσουμε τους ανθρώπους ήσυχους και να τους επιτρέψουμε να είναι όντως περήφανοι για αυτό που είναι;
Και δεν εννοώ μόνο για σήμερα, τη μέρα της περηφάνειας, αλλά για κάθε απλή μέρα.
Πόσο μπροστά πάει ο κόσμος και πόσο πίσω βρίσκεται την ίδια στιγμή;
Φανατιζόμαστε οι άνθρωποι. Ή μάλλον αφήνουμε να μας φανατίζουν. Και γινόμαστε σκιές του εαυτού μας. Γινόμαστε σκοτεινές φιγούρες που δεν καταλαβαίνουν από σεβασμό στην επιλογή, δεν αντιλαμβάνονται πως η φύση μπορεί να είναι κι αλλιώτικη κάποιες φορές από ότι την έχουμε συνηθίσει.
Ζωή τη λένε κι έχει δυο όψεις. Ο καθένας μας βλέπει μια πλευρά της. Και η άλλη, η αθέατη σε αυτόν, η άγνωστη, φαντάζει λάθος.
Αλλά δεν είναι. Είναι απλά η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος.
Έτσι και στη ζωή του ανθρώπου.
Τι κι αν οι επιλογές κάποιου μας φαίνονται λάθος; Είναι η δική του οπτική. Και σύμφωνα με αυτή κι εμείς είμαστε λάθος.
Τελικά ποιο το ορθό και ποιο το ανάποδο;
Ποιο το ομαλό και ποιο το ανώμαλο;
Ή μήπως δεν υπάρχει;
Μην απαντήσετε, δεν υπάρχει σωστή και λάθος απάντηση. Το μόνο που πρέπει να υπάρχει είναι άνθρωποι που σέβονται τον εαυτό τους και τις επιλογές τους κι άνθρωποι που σέβονται τη διαφορετικότητα. Κι όλοι αυτοί οι αταίριαστοι, ας ταιριάζουν μόνο σε ένα: Ότι η ζωή αξίζει σεβασμό.
Ας τη σεβαστούμε λοιπόν…
Αυτά γράφει το Αλμανάκ για τη σημερινή ημέρα κι εγώ δεν ξέρω αν πρέπει να κλάψω ή να γελάσω. Επιθέσεις ενάντια σε ομοφυλόφιλους, σκοτωμοί, ξυλοδαρμοί, τρομοκρατία. Άραγε αφήνει όλος αυτός ο φόβος τους ομοφυλόφιλους να είναι περήφανοι; Είναι τελικά τρομακτικό το πόσο ευκολότερο είναι να φτάσει ο άνθρωπος στην πιο απομακρυσμένη γωνιά του Σύμπαντος, από το να δεχτεί το διαφορετικό.
Είναι ομοφυλόφιλος, εσένα ποιο το πρόβλημά σου, άνθρωπε; Τι σε ενοχλούν οι επιλογές του; Γιατί εμποδίζεις την ελευθερία του; Γιατί του στερείς τη ζωή του;
Καθένας μας είνα αυτό που είναι. Λίγο η φύση, λίγο η ψυχή, λίγο και οι συνθήκες, διαμορφώνονται οι άνθρωποι. Κι έρχονται κάποιοι να νιώσουν έλξη για ομόφυλους. Ποιος έχει το δικαίωμα να βάλει φράγματα στην αγάπη; Αλλά και μόνος του να το πήρε αυθαίρετα, ποιος τα κατάφερε ποτέ;
Γίναμε οι άνθρωποι εκτρώματα. Τυφλωνόμαστε από φανατισμό, από μίσος και ξεσπάμε όπου βρούμε. Κι είναι αυτό το μίσος στο διαφορετικό που μπορεί να μας οπλίσει και το χέρι, να μας κάνει φονιάδες. Μα δε μας έπλασε ο Θεός να γίνουμε φονιάδες. Δε μας έφτιαξε ούτε καν ίδιους. Γιατί να θέλουμε λοιπόν όλοι να μοιάζουν με μας;
Είμαι γυναίκα και γουστάρω άνδρες.
Είσαι άνδρας και γουστάρεις γυναίκες.
Κι αυτός είναι ομοφυλόφιλος και γουστάρει να τον αφήσεις ήσυχο.
Πόσες χαρούμενες σημαίες του Gay Pride και πόσα δικαιώματα θα πρέπει να κατοχυρωθούν συνταγματικά για να αφήσουμε τον κάθε άνθρωπο ήσυχο να κάνει τη ζωή του; Πόσοι άνθρωποι πρέπει να τραυματιστούν ή και να πεθάνουν από μίσος για να ξυπνήσουμε;
Πόσα πρέπει να έρθουν για να αποφασίσουμε να αφήσουμε τους ανθρώπους ήσυχους και να τους επιτρέψουμε να είναι όντως περήφανοι για αυτό που είναι;
Και δεν εννοώ μόνο για σήμερα, τη μέρα της περηφάνειας, αλλά για κάθε απλή μέρα.
Πόσο μπροστά πάει ο κόσμος και πόσο πίσω βρίσκεται την ίδια στιγμή;
Φανατιζόμαστε οι άνθρωποι. Ή μάλλον αφήνουμε να μας φανατίζουν. Και γινόμαστε σκιές του εαυτού μας. Γινόμαστε σκοτεινές φιγούρες που δεν καταλαβαίνουν από σεβασμό στην επιλογή, δεν αντιλαμβάνονται πως η φύση μπορεί να είναι κι αλλιώτικη κάποιες φορές από ότι την έχουμε συνηθίσει.
Ζωή τη λένε κι έχει δυο όψεις. Ο καθένας μας βλέπει μια πλευρά της. Και η άλλη, η αθέατη σε αυτόν, η άγνωστη, φαντάζει λάθος.
Αλλά δεν είναι. Είναι απλά η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος.
Έτσι και στη ζωή του ανθρώπου.
Τι κι αν οι επιλογές κάποιου μας φαίνονται λάθος; Είναι η δική του οπτική. Και σύμφωνα με αυτή κι εμείς είμαστε λάθος.
Τελικά ποιο το ορθό και ποιο το ανάποδο;
Ποιο το ομαλό και ποιο το ανώμαλο;
Ή μήπως δεν υπάρχει;
Μην απαντήσετε, δεν υπάρχει σωστή και λάθος απάντηση. Το μόνο που πρέπει να υπάρχει είναι άνθρωποι που σέβονται τον εαυτό τους και τις επιλογές τους κι άνθρωποι που σέβονται τη διαφορετικότητα. Κι όλοι αυτοί οι αταίριαστοι, ας ταιριάζουν μόνο σε ένα: Ότι η ζωή αξίζει σεβασμό.
Ας τη σεβαστούμε λοιπόν…
Της Στεύης Τσούτση
diaforetiko
Απλά μας ενδιαφέρει να ακούγονται όλες οι απόψεις χωρίς λογοκρισία.
Τα Μπουλούκια
Η παρούσα αρθρογραφία έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Ο αναγνώστης οφείλει να διασταυρώνει τις πληροφορίες για θέματα που τον ενδιαφέρουν. Τα κείμενα βασίζονται σε υλικό από Ελληνικές και ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, οι οποίες αναφέρονται στο μέτρο του δυνατού. Τα συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.